Thursday, April 1, 2010

ಬಸಿರ ತುಂಬ ಬದುಕ ಹೊತ್ತ ಮುಂಬಯಿಯೊಳಗೊಂದು ಇಣುಕು..

ಬದುಕು ಬಹುಮುಖಿ ಇಲ್ಲಿ ...
ಮುಂಬಾ 'ಆಯಿ'ಯಲ್ಲಿ !!

ಭಾರತದ ಕಾಸ್ಮೋಪಾಲಿಟನ್ ನಗರವೆಂಬ ಅಭಿಧಾನವುಳ್ಳ, ಮಹಾನಗರಿ ಮುಂಬಯಿಯ ಕಳೆದೊಂದು ವರ್ಷದಿಂದೀಚಿನ, ಘಟನಾವಳಿಗಳನ್ನೇ ನೋಡಿ...
ಮೊದಲು , ಬಿಹಾರಿ ಬಾಬುಗಳ ವಿರುದ್ದ ಬೊಮ್ ಬೊಮ್...
ನಂತರ, ಉತ್ತರ ಭಾರತೀಯ ಟ್ಯಾಕ್ಸಿ ಚಾಲಕ್ ಬಗಾವೋ...
ಈಗ, ಮುಂಬಯಿ 'ಮುಂಬಯಿಕರ್' ಗೆ ಮಾತ್ರ...!

ರೈಲ್ವೇ ಪರೀಕ್ಷೆ ಬರೆಯಲು ಬಂದ ಬಿಹಾರಿಗಳ ಮೇಲೆ ರೈಲು ನಿಲ್ದಾಣದಲ್ಲೇ ದಾಳಿ, ತಲೆ ಒಡೆತ. ಬಳಿಕ ಬಡಪಾಯಿ ಉತ್ತರ ಭಾರತೀಯ ಟ್ಯಾಕ್ಸಿ ಚಾಲಕರ ಮೇಲೆ ಕಂಡಲ್ಲೆಲ್ಲಾ ಹಲ್ಲೆ , ರಾತ್ರಿ ಹಗಲು ಮುಂಬಯಿ ಜನಸಾಮಾನ್ಯನ ಸಾರಿಗೆಯ ಜೀವಾಳವಾಗಿರುವ ಟ್ಯಾಕ್ಸಿ ವಾಲಾಗಳಿಗೆ ಮುಂಬಯಿ ಬಿಟ್ಟೋಡಲು ಆಜ್ಞೆ. .

ಇದೀಗ ಮುಂಬಯಿಯಲ್ಲಿ ಟ್ಯಾಕ್ಸಿ ನಡೆಸ ಬೇಕಾದಲ್ಲಿ ಮರಾಠಿ ಬರಲೇ ಬೇಕೆಂಬ 'ದಿಕ್ ತಾಟ್'! ಇಷ್ಟೇ ಯಾಕೆ, ಬಾಳ್ ಠಾಕ್ರೆ ಪಕ್ಕದ ಮನೆಯ ಅಚ್ಚ ಮರಾಠಿ ಹುಡುಗ ,ಭಾರತೀಯರೆಲ್ಲರ ಮನಗೆಲ್ಲುವ "ಕ್ರಿಕೆಟ್ ಚಿನ್ನ" ಸಚಿನ್ನನಿಗೂ 'ನೀನು ಮರಾಠಿಗನೆಂದು ಮೊದಲು ಹೇಳು' ಎಂಬ ಹುಕುಂ!

. . . ಮನ ಮುರಿದುಕೊಂಡ ಸೋದರರಿಬ್ಬರು ಮನೆಯ , ಇರುವ ಒಂದೇ ಜಹಗೀರಲ್ಲಿ ತಮ್ಮ ಹಕ್ಕು ಸ್ವಾಮ್ಯಕ್ಕಾಗಿ ಜಂಗೀ ಕುಸ್ತಿ ಕಾದುತ್ತಾರೆ.. ...ಅಲ್ಲಿ ಜಹಗೀರು ಮನೆಯ ಸ್ವಂತದ್ದು ... ಇಲ್ಲಿ ಮುಂಬಯಿ ಎಂಬ ಭಾರತದ 'ಎಲ್ಲರ ಸಲಹುವ' ನಗರದಲ್ಲಿ , ತಮ್ಮ ಬೇಳೆ ಬೇಯಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಹುನ್ನಾರದಲ್ಲಿ , ರಾಜಕೀಯ ಅಧಿಪತ್ಯ' ಸಾಧಿಸುವ ಹಟದಲ್ಲಿ , ಪರಭಾಷೆ -ಪರಪ್ರಾಂತವೆಂಬ ನೆಲೆಯಲ್ಲಿ ಹಿಂದೂ -ಮುಸ್ಲಿಮ್ ಎಂಬ ನೆವದಲ್ಲಿ ಸಾರ್ವಜನಿಕ ಬದುಕಿನ ಮೇಲೆ ದಿನಕ್ಕೊಂದು ಬಗೆಯ ಹಲ್ಲೆ...ಮೂಲ ಭೂತ ಸ್ವಾತಂತ್ರದ ಮೇಲೇ ದಾಳಿ..!

'ಪುಂಗಿ ಬಜಾವೋ ..ಲುಂಗಿ ಹಠಾವೋ " ಎಂಬ ಅರುವತ್ತರ ದಶಕದ ದಕ್ಷಿಣ ಭಾರತೀಯರನ್ನು ಗುರಿಯಾಗಿರಿಸಿದ್ದ ಚಳವಳಿಗಿಂತಲೂ ಕೆಟ್ಟ ಉದ್ದೇಶ ಹೊಂದಿರುವ ಹೂಟ! ಮುಂಬಯಿ ಎಂಬ ಬಹು ಮಖೀ -ಬಹು ಆಯಾಮದ -ಬಹು ಮಜಲ ಬದುಕಿನ ಕಣ್ಣ ಪಾಪೆಗೇ ಗುರಿಯಿಡುವ ಕುಟಿಲ ಗೂಂಡಾಗಿರಿಯ ಕೂಟ! !

ಹೌದು, ಎಲ್ಲಿಯೂ ಸಲ್ಲದವ... ಎಲ್ಲೆಲ್ಲೂ ಸಲ್ಲದವ , ಇಲ್ಲಿ ಸಲುವ...!

ವಲಸೆ ಸಹಜವಾಗಿಯೇ ಮನುಷ್ಯನನ್ನು ಪರಿಶ್ರಮಿಯೂ , ಸಾಹಸಿಯೂ ಆಗಿ ರೂಪಿಸುತ್ತದೆ. ಹಾಗಾಗಿಯೇ ಇರಬೇಕು, ನೂರು ವರ್ಷಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚು ಕಾಲ ಮುಂಬಯಿಗರಾಗಿ ಬದುಕಿದ "ಮರಾಠಿ ಮಾನೂಸ್" ಗಿಂತ ಆರು ವರ್ಷಕ್ಕೆ ಹಿಂದೆ ಈ ನಗರಿಗೆ ಬರಿಗೈ ಪಕೀರರಾಗಿ ಬಂದ ಮಲಯಾಳಿಯೋ, ಕನ್ನಡಿಗನೋ ತಮಿಳನೋ ಅಥವಾ ಉತ್ತರ ಭಾರತೀಯನ ಆರ್ಥಿಕ ಹುಟ್ಟುವಳಿ ,ಜೀವನದ ಸಾಧನೆ , ಯಶಸ್ಸು ದೊಡ್ಡದು. ಆದರೆ ಇದು , ಹಗಲು ರಾತ್ರಿ ಗಳೆರಡೂ ಒಂದೇ ಎಂಬಂತೆ ಎರಡು ಮೂರು ಪಾಳಿಗಳಲ್ಲಿ, ಕಾರಕೂನ, ವೈಟರ್ , ವ್ಯಾಪಾರವೆಂಬಂತೆ , ಬಗೆ ಬಗೆ ವೇಷಗಳಲ್ಲಿ ಮಾಡಿದ ಬೆವರಿನ ಫಲ ಎಂಬುದನ್ನು ಭೂಮಿಪುತ್ರರ "ಗುತ್ತಿಗೆ" ವಹಿಸಿಕೊಂಡ ಮಂದಿ ಅರಿತುಕೊಳ್ಳುವುದಿಲ್ಲವೇಕೆ? ಭಾಷೆಯ ನೆಲೆಯಲ್ಲಿ, ಉತ್ತರ ಭಾರತೀಯ ಟ್ಯಾಕ್ಸಿ ಚಾಲಕರನ್ನು ಹೊರದಬ್ಬಬೇಕೆನ್ನುವವರು, ಮಣ್ಣಿನ ಮಕ್ಕಳು ಈ ಉದ್ಯೋಗವನ್ನೇಕೆ ಇಷ್ಟಪಡುವುದಿಲ್ಲವೆಂಬುದಕ್ಕೆ ಕಾರಣವನ್ನು ಕಂಡು ಹಿಡಿಯುವುದಿಲ್ಲವೇಕೆ? ಪಟ್ನಾದಿಂದಲೋ, ಲಕ್ನೋದಿಂದಲೋ ಬಂದ "ಭಯ್ಯಾ" ಮಾರುವ ವಡಾಪಾವ್" ಸ್ಟಾಲ್ ನ ವ್ಯಾಪಾರದ ಮೇಲೆ ಕಣ್ಣಿಟ್ಟವರು, ಪ್ರತಿಯಾಗಿ ತಾವು ಆರಂಭಿಸಿದ "ಭಾಕ್ರಿ ಭಾಜೀ" ಮಾರಾಟದ "ಝುನ್ಕಾ ಬಾಕರ್ " ಕೇಂದ್ರಗಳು , "ಶಿವ್ ವಡಾ ಪಾವ್" ಯಾಕೆ ಜನರ ಕಣ್ಣಿಗೇ ಬೀಳಲ್ಲಿಲ್ಲ ವೆಂಬುದನ್ನು ತಿಳಿಯಬೇಕು...

ಬದುಕು ಬಹುಮುಖಿ ಇಲ್ಲಿ ...

ವಿಟಿ ಸ್ಟೇಶನ್ನಿನ ಪಕ್ಕದ ಫೋರ್ಟ್ ಬಳಿ ಇರುವ "ಮಹೇಶ್ ಲಂಚ್ ಹೋಮ್" ಸ್ಟಾರ್ ಗ್ರೇಡಿನ ಹೊಟೇಲೇನೂ ಅಲ್ಲ, ಆದರೆ ರುಚಿಗೆ ಮನಸೋತು , ತಮ್ಮ ತಾರಾ ಇಮೇಜುಗಳನ್ನೆಲ್ಲ ಬದಿಗಿಟ್ಟು, ಈ ಹೊಟೇಲಿಗೆ ಸದ್ದಿಲ್ಲದೆ ಭೇಟಿ ಇತ್ತು ತಮಗಿಷ್ಟವಾದ ವೆಜ್ , ನಾನ್ ವೆಜ್ , ಸೀ ಫುಡ್ ಖಾದ್ಯಗಳನ್ನು ಸವಿಯುವುದನ್ನು ಅಮಿತಾಬ್, ಜಯಾ ಬಚ್ಚನ್, ರಾಹುಲ್ ಗಾಂಧಿ, ಲಿಟ್ಲ್ ಮಾಸ್ಟರ್ ಸುನೀಲ್ ಗವಾಸ್ಕರ್ ಎಂದಿಗೂ ತಪ್ಪಿಸುವುದಿಲ್ಲ...ಅಂದ ಹಾಗೆ ಈ ಹೊಟೇಲಿನ ಮಾಲಕ ಸೂರು ಸಿ. ಕರ್ಕೇರಾ , ದಕ್ಷಿಣದ ರಾಜ್ಯವಾದ ಕರ್ನಾಟಕದ ದ.ಕ.ಜಿಲ್ಲೆಯವರು. ಇಷ್ಟೆಂದರೆ ಸಾಕೇ? ಮುಂಬಯಿ ಮರಾಠಿಗರದ್ದು ಎಂದು ಡಂಗುರ ಸಾರುವ ಶಿವ ಸೇನಾ -ನವ ನಿರ್ಮಾಣ ಸೇನಾ ದ ನಾಯಕ ಮಣಿಗಳಾದ ಉದ್ದವ್ -ರಾಜ್ ಠಾಕ್ರೆಗಳಿಗೂ ಸಮಯ ಸಿಕ್ಕಾಗಲೆಲ್ಲ ಅಮರಾಠಿಯಲ್ಲದ ಕರ್ಕೇರಾ ಅವರ ಹೋಟೇಲಿನ ರುಚಿ ಸವಿಯದಿರಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ!

ಅಮ್ಚೀ ಮುಂಬಯಿಯ ಮೊದಲ ಕಾಪಿ ರೈಟ್" ತನ್ನದೆನ್ನುವ "ಹಿಂದೂ ಹೃದಯ ಸಾಮ್ರಾಟ" ಬಾಳಾ ಸಾಹೇಬ್ ಠಾಕ್ರೆಯವರಿಗೆ ಬಹುಕಾಲ ರೇಖಿ ಚಿಕಿತ್ಸೆ ನೀಡಿದ ಆಪ್ತ ವೈದ್ಯ ಡಾ.ವೆಂಕಟೇಶ ಪೈ ದಕ್ಷಿಣ ಕನ್ನಡದವರು.! ಅಷ್ಟೇ ಯಾಕೆ ಸದ್ಯ "ಫಯರ್" ಅಂದರೂ ಬೆಂಕಿ ಉಗುಳದ ಈ ಫೈರ್ ಬ್ರಾಂಡ್ ನಾಯಕನ ಖಾಸಗಿ ಭದ್ರತಾ ವಲಯದಲ್ಲಿದ್ದವರಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚಿನವರೂ ಉಡುಪಿ -ದ.ಕ.ಜಿಲ್ಲೆ ಯ ಬಂಟ ಸಮುದಾಯಕ್ಕೆ ಸೇರಿದ "ನಂಬುಗೆಯ"ಶೆಟ್ರು ಗಳು !!

ಮುಂಬಯಿ ಕೇಂದ್ರಿತ ಬಾಲಿವುಡ್ ನ 'ಒಗರು ' - 'ರಂಗು' ಇರುವುದೇ ಮರಾಠಿಗಳಲ್ಲದ ಅಮಿತಾಬ್, ಅಕ್ಷಯ್ ರೇಖಾ, ಶ್ರೀದೇವಿ ಅಥವಾ ಮೂಲತಹ ತುಳು -ಕನ್ನಡಿಗರಾಗಿರುವ ಐಶ್ವರ್ಯಾ -ಶಿಲ್ಪಾ --ಸುನೀಲ್ ಇಂತಾ ಹತ್ತಾರು ಖ್ಯಾತ ತಾರೆಯರಿಂದ ! ಇವರನ್ನೆಲ್ಲ ಯಾವ ಮಾನದಂಡದಲ್ಲಿ ಟ್ಟು ಮಾಹಾರಾಷ್ಟ್ರೇತರರೆಂಬ"ಶಿರೋನಾಮೆ"ಯಲ್ಲಿ ಹೊರಹಾಕಬಹುದು? ಹಾಗೊಮ್ಮೆ ಮಾಡಿದ ಮೇಲೂ ಮುಂಬಯಿ , "ಮುಂಬಯಿ" ಯಾಗುಳಿದೀತೇ ? ಬಿಡಿ, ವರುಷವೆರಡರ ಹಿಂದೆ "ಉಗ್ರ"ರಾಕ್ಷಸರು ಮುಂಬಯಿಯೆಂಬ ಮುಂಬಯಿಗೇ "ಕೊಳ್ಳಿ" ಯಿಟ್ಟು ಮಾರಣವೆಸಗಿದಾಗ, ಮುಂಬಯಿಯ ದು:ಖ -ದುಮ್ಮಾನ ಕೇವಲ ಮರಾಠಿಗರದ್ದಾಗಿ ಉಳಿದಿತ್ತೇ? ಸದ್ಯ ದೇಶಾದ್ಯಂತ ವಿಚಾರವಂತ, ಸೃಜನ -ಸಂವೇದನಾಶೀಲ ಮನಸ್ಸುಗಳನ್ನು ಕಲಕಿರುವ ಪ್ರಶ್ನೆ ಇದು.

ಯಾವ ಪ್ರಾಂತ..ಏನು ಭಾಷೆ ?

ನಮ್ಮ ಗ್ರಾಮೀಣ ಪ್ರದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ಹಳ್ಳಿಗಳನ್ನು ವಿಭಾಗಿಸುವ ಸಣ್ಣ ಪುಟ್ಟ ನದಿಗಳಂತೆ, ಮುಂಬಯಿ ಎಂಬ ಮಹಾನಗರದ ಸುತ್ತಲ ಪುಟ್ಟ ನಗರಗಳು -ಒತ್ತಲ ಉಪನಗರಗಳ ತುಂಬ ಕರುಳ ಬಳ್ಳಿಗಳಂತೆ ಹರಡಿರುವ ಸಾವಿರದ ಸಂಖ್ಯೆಯನ್ನೂ ಮೀರುವ ಲೋಕಲ್ ರೈಲ್ವೇ ಲೈನುಗಳು...
ಅವುಗಳನ್ನೇ ನಂಬಿ ಸಾಗುವ ಕೋಟ್ಯಂತರ ಜನಗಳ ನಿತ್ಯದ ಬದುಕು ...
ಮೂರೋ ನಾಲ್ಕೋ ನಿಮಿಷಕ್ಕೊಂದರಂತೆ ಲೋಕಲ್ ಯಾನದ ಬಂಡಿಗಳು ದಾದರ್, ವಿಟಿ ಅಥವಾ ಚರ್ಚ್ ಗೇಟಿನಂತಹಾ ನಿಲ್ದಾಣದಲ್ಲಿ ಅರೆಕ್ಷಣ ನಿಂತಾಗ , ಕೆದರಿ ಗೂಡು ಬಿಟ್ಟು ಹೊರಗೋಡುವ ಜೇನು ಕೀಟಗಳಂತೆ ಬೋಗಿಗಳಿಂದ ಹೊರಕ್ಕೆ ಬೀಳುವ ಸಾವಿರಾರು ಮಂದಿಯ ಮಂದೆ...
ಇಲ್ಲಿ ಯಾರು ಬಿಹಾರಿ ಬಾಬು..ಯಾರು ಉತ್ತರದ ಭಯ್ಯಾ..ಯಾರು ದಕ್ಷಿಣದ ಅಯ್ಯ...
ನಿಜಕ್ಕಾದರೆ ಇದು ನಿತ್ಯ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಕಾಣುವ ನಿಜದ ಭಾರತ! ಇದಕ್ಕಾಗಿಯೇ ಬಂದದ್ದ್ದು ಅಭಿದಾನ...

ಮುಂಬಯಿ ಎಂದರೆ ಅದು "ಮಿನಿ ಭಾರತ"!

ಬದುಕೊಂದೇ ಮಂತ್ರ..

ಹೊಟೇಲಿನ ಹಣದ "ಗಲ್ಲೆ' ಗೆ, ಪಾನ್ ಬೀಡಾದ ಅಂಗಡಿಯ ದೇವರ ಪಟಕ್ಕೇರಿಸಲು ಬೆಳಗಾತ "ಫೂಲ್ " ಕಟ್ಟು ತಂದಿಟ್ಟು ಹೋಗುವವ ರಾಜಸ್ತಾನಿ ಭಟ್ಟ...ಪಾವ್ ಭಾಜೀ, ವಡಾ ಪಾವ್ ಸೆಂಟರಿಗೆ ನಿತ್ಯ ಪಾವ್ ಪೂರೈಸುವವ, ಹಾಲು ಹಂಚುವವ ಯು.ಪಿ.ಯ ಭಯ್ಯಾ...
ಟಿವಿ ಜಾಹೀರಾತೊಂದು ಸದಾ ಹೇಳುತ್ತಿರುತ್ತದೆ.. "ತಿಂದರೆ ತಿಂದವರು ತಿನ್ನುತ್ತಲೇ ಇರಬೇಕು.."..ಇಂತಾ ಸ್ವಾದದ ಬ್ರಿಜ್ವಾಸಿ...ಬಿಕಾನೇರ್ ಸ್ವೀಟ್ಸ್ ಗಳಿಲ್ಲದ ...ಉತ್ತರ ಭಾರತದವರೇ ಹೆಚ್ಚಿದ್ದು, ನಡೆಸುವ ಪಾನೀ ಪೂರಿ, ಪಾವ್ ಭಾಜೀ , ವಡಾ - ಪಾವ್ ದುಕಾನ್ ಗಳಿಲ್ಲದ ಮುಂಬಯಿಯ ಬೀದಿಗಳನ್ನು ಊಹಿಸುವುದಾದರೂ ಸಾಧ್ಯವೇ....??

ಬೆಳಗೆದ್ದು , ಇಪ್ಪತ್ತೈದೋ ಮೂವತ್ತೋ ರೂಪಾಯಿ ದಿನದ ಬಾಡಿಗೆಗೆ ಪಡೆದ ತಳ್ಳುಗಾಡಿಯಲ್ಲಿ ಹದಿನೈದು ಕಿಲೋ ಈರುಳ್ಳಿ ಅಷ್ಟೇ ಬಟಾಟೆ ಕೊಂಡು ಹತ್ತಾರು ಓಣಿಗಳಲ್ಲಿ ಸಾಗುವ ಕಾಂದಾ ಬಟಾಟಾವಾಲನಿಗೂ ಇಲ್ಲಿ ತನ್ನದೊಂದು ಬದುಕಿದೆ..

ದೊಡ್ಡ ಹೊಟೆಲಿಗೆ ಅಷ್ಟೇ ದೊಡ್ಡ ಮುಂಗಡ ನೀಡಿ, ಬಾರೋ , ಹೊಟೇಲೋ ನಡೆಸುವ, ಒಂದೊಮ್ಮೆ ಮಂಗಳೂರಿನ ಮೂಲ್ಕಿಯಿಂದಲೋ ಪಡುಬಿದ್ರಿಯಿಂದಲೋ ಓಡಿ ಬಂದ ಶೆಟ್ಟರ ಹುಡುಗ ಒಳ್ಳೆಯ ವ್ಯಾಪಾರದಿಂದ ಆ ಪರಿಸರದಲ್ಲಿ "ಶೆಟ್ಟಿ ಶೇಠ್" ಆಗಿ ಜನಾನುರಾಗಿಯಾಗುತ್ತಾನೆ. ಕುಟುಂಬದ , ತನ್ನೂರ ಮಂದಿಯ..ಶಾಲೆಯ ಅಭಿವೃದ್ದಿಯ ಹರಿಕಾರನಾಗುತ್ತಾನೆ..ಅದೇ ಹೊಟೇಲಿನ ಮುಂಚಾಚಿನಲ್ಲಿ ಹೆಸರಿಗೆ "ಬೀಡಾ "ಅಂಗಡಿ ನಡೆಸುವ ಪಾನ್ ವಾಲಾ ತನ್ನ ಆರಡಿ -ಮೂರಡಿ ದುಕಾನಿನಿಂದಲೂ ತಿಂಗಳ ಮೂವತ್ತು ಸಾವಿರ ಆದಾಯಕ್ಕೆ ಕಡಿಮೆ ಇಲ್ಲದ ವ್ಯಾಪಾರ ನಡೆಸುತ್ತಾನೆ...ಉತ್ತರದ ಎಲ್ಲೋ ಹಳ್ಳಿಗಾಡಿನ ತನ್ನ ಕುಟುಂಬದ ಹೆಣ್ಣು ಮಕ್ಕಳ ಮದುವೆ ಮುಂಜಿ ನಡೆಸುತ್ತಾನೆ.. .
ಎಲ್ಲ್ಲರಿಗೂ ಇಲ್ಲಿ ಒಂದೇ ಮಂತ್ರ..ಬದುಕು..ಬದುಕು ಮತ್ತು ಬದುಕು!

'ಹುಲಿಮುಖ' ದ ನಾಯಕ . . .

ಒಂದೊಮ್ಮೆ , ಭಾರತದ ಅತಿ ಪುರಾತನ ಇಂಗ್ಲೀಷ್ ಪತ್ರಿಕೆಯಲ್ಲೊಂದಾದ "ಫ್ರೀ ಫ್ರೆಸ್ ಜರ್ನಲ್ " ಯಲ್ಲಿ ಕಾರ್ಟೂನಿಸ್ಟ್ ಆಗಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಾ, "ಭೂಮಿ ಪುತ್ರ" ರಿಗೆ ಅವರದೇ ನಾಡಲ್ಲಿ, ದ್ವಿತೀಯ ದರ್ಜೆಯ ಸ್ಥಾನಮಾನ ನೀಡಲಾಗುತ್ತಿದೆ.. ಅವರನ್ನು ಮುಖ್ಯವಾಹಿನಿಯಿಂದ ದೂರವಿಡಲಾಗುತ್ತಿದೆ ಎಂಬುದೊಂದು ವಾದವನ್ನು ಮುಂದಿಟ್ಟು ..ಅದಕ್ಕೆ ಮಧ್ಯಮ , ಕೆಳಮಧ್ಯಮ ಮರಾಠಿ ಮಂದಿಯ ಸ್ಪಂದನವಿದೆ ಎಂಬುದನ್ನು ಮನಗಂಡು , ಮುಂಬಯಿ ರಾಜಕಾರಣದ ಪುಂಡು ನಾಯಕನಾಗಿ ಬೆಳೆದು, ಬಳಿಕ ತನ್ನ ಮರಾಠಿ ದಂಡಿಗೆ "ಹುಲಿಮುಖ"ದ ನಾಯಕನಾದವರು ಈ ಠಾಕ್ರೆ !
"ಮಾರ್ಮಿಕ್" ಎಂಬ ಕಾರ್ಟೂನ್ ಪತ್ರಿಕೆಯಲ್ಲಿ ತಮ್ಮ ವ್ಯಂಗ್ಯ ರೇಖೆಗಳನ್ನು (ಕಾರ್ಟೂನ್) ಎಳೆದು , ಕೆಳಗೆ ಅಷ್ಟೇ ವ್ಯಂಗ್ಯ ಅಡಿನಾಮೆಗಳ ಮೂಲಕ ಮರಾಠಿ ಮನಸ್ಸುಗಳನ್ನು ಮುಂಬಯಿಗೆ ಅನ್ಯ ರಾಜ್ಯಗಳವರ ವಲಸೆಯ ವಿರುದ್ದ ತೊಡಗಿಸಿ ಬೆಳೆದ ಠಾಕ್ರೆ ,ಮುಂದೆ ತನ್ನನ್ನು ರಾಜ್ಯಗಳ ಉಸಾಬರಿಯಿಂದ ಮತೀಯತೆಯತ್ತ ತಿರುಗಿಸಿಕೊಂಡದ್ದು ಈಗ ಇತಿಹಾಸ.

ಆದರೆ ವಾಣಿಜ್ಯವೇ ಜೀವಾಳವಾಗಿ, ಬದುಕು ಎಲ್ಲಕ್ಕಿಂತ ಮುಖ್ಯವಾದ ನಗರಕ್ಕೆ ಸದ್ಯ "ದೊಣೆ ನಾಯಕರ ಅಪ್ಪಣೆ" ಬೇಕಾಗಿಲ್ಲವೆಂಬುದು ಇತ್ತೀಚಿನ ಎರಡೂ ಚುನಾವಣೆಗಳು ಶ್ರುತಪಡಿಸಿವೆ. ಹಾಗಾಗಿಯೇ ಈ ಹೊಸ ವರಾತ !

..ಇನ್ನೊಂದೆಡೆ , ತಾನು ಬೆಳೆದ ಗವಿಯಲ್ಲಿ "ಹುಲಿ"ಯಾಗುವ ಪ್ರಯತ್ನ ವಿಫಲವಾದಾಗ ತನ್ನದೇ ದಂಡು ಕಟ್ಟಿ , ಅದೇ ಮುದಿ ಹುಲಿಯನ್ನನುಸರಿಸ ಹೊರಟ "ಮರಿ ಹುಲಿ" ಗೆ ತನ್ನ ಪುಂಡಾಟಿಕೆಯಿಂದ ಮರಾಠಿ ಮಾನುಸ್ ನ ಮನಗೆಲ್ಲುವ ತವಕ.ಒಟ್ಟಾರೆಯಾಗಿ ಎರಡೂ ಕಡೆಯ ಮತಗಟ್ಟೆ (ಮತಿಗೆಟ್ಟ ?)ರಾಜಕಾರಣಕ್ಕೆ ಬಲಿ ಪಶು ಇದೇ "ಕಾಸ್ಮೋ" ಸ್ವರೂಪದ ಅಮ್ಚೀ ಮುಂಬೈ!
ಆದರೆ , ತಾವೇ ಸೃಷ್ಟಿಸಿದ ಇತಿಹಾಸದಿಂದಲೂ ಪಾಠ ಕಲಿಯದ ಈ "ಶಿವ ಸೇನೆ -ನವ ನಿರ್ಮಾಣ ಸೇನೆ" ಯ ಮಂದಿ, ಮತ್ತೆ ಅದೇ ಚಾಳಿಗಿಳಿದು ಭಾರತದ ಮಾದರಿ ನಗರದ ಅಂದಗೆಡಿಸಲು ಹೊರಟಿದ್ದಾರೆ. , ಪ್ರಾಂತವಾದದ ಚಳವಳಿಯಿಂದ ಹುಟ್ಟುವಡೆದು , ಕೋಮುವಾದದ ಪಂಚಾಂಗದಲ್ಲಿ ತಮ್ಮನ್ನು ಪ್ರತಿಷ್ಟಾಪಿಸಿಕೊಂಡು, ಈ "ಮುದ್ದಾ"ಗಳು ಕಾಲದ ಅ ವಾಹಿನಿಯಲ್ಲಿ ತರಗೆಲೆಗಳಾಗಿ ಬಿದ್ದು ಹೋದಾಗ , ಮತ್ತೆ "ಪ್ರಾಂತ ದ್ವೇಷ" ದ ತಳಹದಿಯಲ್ಲಿ ಎದ್ದು ನಿಲ್ಲ ಹೊರಟಿರುವುದು ಅದೇ ಇತಿಹಾಸದ ಅತಿ ದೊಡ್ಡ ವ್ಯಂಗ್ಯ!

***
ಇಷ್ಟಕ್ಕೂ, ಮುಂಬಯಿ ಯಾರದ್ದು ..?
ಇದು ಪ್ರಶ್ನೆ. ಮುಂಬಯಿ, . ಮುಂಬಯಿಯಲ್ಲಿ ಬದುಕು ನಡೆಸುವ , ಮುಂಬಯಿ ಸಲಹಿದ, ಮುಂಬಯಿಯನ್ನು ಸಲಹುವ ಎಲ್ಲ ಮುಂಬಯಿಗರದ್ದು ..ಇದು ಉತ್ತರ!
*******
ಹೆಸರೇ ಹೇಳುವಂತೆ ಮುಂಬಯಿ ಎಂಬ ಈ ಮಹಾ ಮಾಯೆ ಯೊಳಗೂ ಒಬ್ಬ "ಆಯಿ" ಇದ್ದಾಳೆ...ಬಿದ್ದವರ ಎತ್ತಿ ಸಲಹುವ, "ಕೆಟ್ಟು, ಊರು ಬಿಟ್ಟು" ಬಂದವರ ಎತ್ತಿ ತಳ್ಕೈಸುವ ಈ "ಆಯಿ"ಯನ್ನು ನಮ್ಮದು ಮತ್ತು "ನಮ್ಮದು ಮಾತ್ರಎಂದು " ಹೊಲಬು ಗೆಡಿಸುವವರ ವಿರುದ್ದವೇ ಆಂದೋಲನವಾಗಬೇಕು...
ಪೊರೆವ ಆಯಿಯ ಹೊಟ್ಟೆ ತಣ್ಣಗಿರುವಂತೆ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು..
ಅಮ್ಚೀ ಮುಂಬಯಿ" ಯ ಹೆಮ್ಮೆಯ ಸಚಿನ್ ತೆಂಡೂಲ್ಕರ್ ನಂತಹಾ ಕ್ರಿಕೆಟ್ಟಿನ ದೇವತೆ, ಆಶಾ ಭೋಂಸ್ಲೆಯಂತಾ ಸಂಗೀತ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಞಿ ಯವರಿಂದ ಈಗಾಗಲೇ ಇಂತಾ ಧ್ವನಿ ಬಂದಿದೆ..ಇವು ಒಂದೆರಡಾಗದೆ ನೂರಾಗಬೇಕು...ನೂರು ಸಾವಿರವಾಗಬೇಕು.
***
ಶ್ರಮ ಸಂಸ್ಕ್ರುತಿಯ ಪ್ರತೀಕ...

ಬದುಕನ್ನರಸಿ ವಲಸೆ ಬಂದ ಕನ್ನಡಿಗ , ವಿಶೇಷವಾಗಿ ದಕ್ಷಿಣೋತ್ತರ ಕನ್ನಡ ಜಿಲ್ಲೆಯ ಕರಾವಳಿಯಿಂದ ಬಂದ ಕನ್ನಡಿಗ ಮಹಾರಾಷ್ಟ್ರದ "ಕಣ್ಣು"..ದೇಶದ ವಾಣಿಜ್ಯದ ಎದೆಬಡಿತವೇ ಆಗಿರುವ ಮುಂಬಯಿಯ ಮಣ್ಣಲ್ಲಿ ಹುಲುಸಾದೊಂದು ಬೆಳೆ ತೆಗೆದಿದ್ದಾನೆ. ಕರಾವಳಿಯ ಮಣ್ಣಲ್ಲಿ ಬೇಸಾಯವಿದ್ದಂತೆ, ಇಲ್ಲಿ ಹೊಟೇಲು ಉದ್ಯಮವೇ ಅವನ " ಗದ್ದೆ' ಯಾಯಿತು. ಪರಿಶ್ರಮವನ್ನೇ ಬಂಡವಾಳವಾಗಿಟ್ಟು, ಬೆವರಿನ ಬೀಜ ಬಿತ್ತಿ, ಹೋರಾಟ, ಛಲ ಮತ್ತು ಅನುಭವಗಳ ನೀರೆರೆದು ಭರ್ಜರಿ ಫಸಲನ್ನೇ ತೆಗೆದು, ತಾನು ತಲೆ ಎತ್ತಿ ನಿಂತು, ದುಡಿಮೆ ಗೆ ಸಾಥಿ ಯಾದ ನೌಕರ, ಸೇರಿಕೊಂಡ ಪಾಲುದಾರ, ಹೀಗೆ ಎಲ್ಲ ರನ್ನೂ ಏಕಕಾಲದಲ್ಲಿ ಒಟ್ಟೊಟ್ಟಿಗೇ ಪೊರೆದ ಉದ್ಯಮವಿದು.
ಪರಊರಿನ ಮಣ್ಣಲ್ಲಿ ತೋರಿದ ಸಾಹಸಕ್ಕೆ ಒಲಿದು ಬಂದ ಸಿರಿ, ದಾನಧರ್ಮಾ-ಗಳ ಮೂಲಕ, ಅರಸಿ ಬಂದ ಕೀರ್ತಿ ಈ ಎಲ್ಲವೂ ಮರಾಠಿ ಮಣ್ಣಲ್ಲಿ ಕನ್ನಡಿಗನ ವರ್ಚಸ್ಸು , ಸ್ಥಾನಮಾನವನ್ನ್ನು ಮೇಲ್ಮಟ್ಟದಲ್ಲಿರಿಸಿದೆ. ಇದೇ ಶಹರಕ್ಕೆ ಬಂದ ಇತರೆಲ್ಲರಿಗಿಂತಲೂ ಮುಂಚೂಣಿಯಲ್ಲೇ ಇರಿಸಿದೆ.

ಒಂದಷ್ಟು ಹಣದ ಬೆಂಬಲವಿದ್ದ ಮಾತ್ರಕ್ಕೇ, ಮುಂಬಯಿಯಂತಾ ಶಹರದಲ್ಲ್ಲಿ ಹೊಟೇಲು ಮಾಲಕನಾಗುವುದು ಕಷ್ಟದ ಮಾತು. ಹೊಟೇಲು ಉದ್ದಿಮೆಗಿಳಿಯ ಹೊರಟವನಿಗೆ ಇಡೀ ಉದ್ಯಮ ಪೂರ್ತಿ ಜ್ಞಾನವಿರಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ. ಆರಂಭಿಕ ಬಂಡವಾಳವೇನೋ ಬೇಕು, ಅದಕ್ಕಿಂತಲೂ ಮುಖ್ಯವಾಗಿ, ವೈವಿಧ್ಯಮಯ ರುಚಿಯ ಗ್ರಾಹಕರ ಮನಗೆಲ್ಲಲು ಬಹುತೇಕ ಎಲ್ಲ ತಿಂಡಿ ತಿನಿಸುಗಳ ತಯಾರಿ, ಪರಿಶುದ್ದತೆ, ಮತ್ತು ಶುಚಿತ್ವದ ಅರಿವಿರಬೇಕು. ಗ್ರಾಹಕ ಸಂಬಂಧ, ಸ್ಥಳೀಯರೊಡನೆ ಉತ್ತಮ ಹೊಂದಾಣಿಕೆ, ಒಡನಾಟ ಇರಬೇಕು. ಅಷ್ಟೇ ಮುಖ್ಯ ತನ್ನ ಉದ್ಯಮದ ಯಶಸ್ಸಿನ ಹಿಂದೆ ನಿಲ್ಲುವ ನೌಕರರು . ಅದರಲ್ಲೂ ಮುಖ್ಯವಾಗಿ, ವಿವಿಧ ಭಕ್ಷ್ಯಗಳನ್ನು ತಯಾರಿಸುವ ಬಹು ಡಿಮ್ಯಾಂಡಿನ "ಮಾಲ್ ವಾಲ" ರು, "ಕೊಲ್ಲಿವಾಲ" ಎಲ್ಲರನ್ನೂ ಸಂಭಾಳಿಸಬೇಕು. ಧಣಿ - ಸಂಬಂಧದ ವ್ಯಾಖ್ಯೆ ತೆಳುವಾಗಿ ಹೊಂದಾಣಿಕೆಯೇ ಜೀವಾಳವಾಗಿರುವ ಈ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ , ನೌಕರರರನ್ನು, ಜೊತೆಯಾಗಿ ಪ್ರೀತಿ ವಿಶ್ವಾಸದಿಂದಲೇ ಒಯ್ಯಬೇಕು. ಒಟ್ಟಾರೆಯಾಗಿ ಹೊಟೇಲು ಉದ್ಯಮಿಯೊಬ್ಬ , ಉದ್ಯಮದ ಒಳಹೊರಗನ್ನು ಬಲ್ಲ, ಪರಿಶ್ರಮಿ, ವ್ಯವಹಾರ ಕುಶಲಿಗ ಮತ್ತು ಅಪಾರ ನಾಯಕತ್ವ ಹಾಗೆಯೇ ಉದ್ಯಮಕ್ಕೆ ಹಲವು ವಿಧಗಳಲ್ಲಿ ಎದುರಾಗುವ ಸಮಸ್ಯೆಗಳನ್ನು ಎದುರಿಸಿ ಬದುಕುವ ಸಾಹಸಿಯೂ ಆಗಿರಬೇಕು.

ಇನ್ನು ಮಂಬಯಿಯ ಸಾಮಾಜಿಕ - ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ಹೆಚ್ಚುಗಾರಿಕೆಯಾದರೂ ಅಷ್ಟೇ ..ಬೆರಳೆಣಿಕೆಯ ಮಂದಿಯನ್ನು ಬಿಟ್ಟ ಎಲ್ಲ ರಂಗಗಳಲ್ಲಿ ಮೂಡಿ ಬಂದ , ರಾಜ್ಯಕ್ಕೆ ಆ ಮೂಲಕ ದೇಶಕ್ಕೆ ಕೋಡು ಮೂಡಿಸಿದವರು ಅನ್ಯ ರಾಜ್ಯಗಳವರೇ!
ಕಲಾವಿದ ಕೆ. ಕೆ. ಹೆಬ್ಬಾರ್, ಮಹಾನ್ ಪತ್ರ ಕರ್ತ ಎಂವಿ ಕಾಮತ್, ಮಕ್ಕಳ ಲೋಕದ ಕಥಾಗುಗುಚ್ಚ ಅಂಕಲ್ ಪೈ, ಕ್ರಿಕೆಟಿಗ ರವಿ ಶಾಸ್ತ್ರಿ. ರಾಜಕಾರಣದ ಹಿರಿಯ ಜಾರ್ಜ್ ಫೆರ್ನಾಂಡೀಸ್, ಸಿನಿಮಾ ಕ್ಷೇತ್ರದ ಸಾಟಿ ಇಲ್ಲದ ಪ್ರತಿಭೆ ಮೆರೆದ ಗುರುದತ್ ಇವರು ಮರಾಠಿ ಮಣ್ಣಿಗೆ ರಾಷ್ಟ್ರ ಮಟ್ಟದ ಖ್ಯಾತಿ ತಂದವರು.

ಕನ್ನಡಕ್ಕೆ ವರವಾಗಿ ಒಲಿದ ಮುಂಬೈ.....

ಕನ್ನಡದ ಮಟ್ಟಿಗಾದರೂ ಮುಂಬಯಿಯಲ್ಲಿ ದೊರೆತ ಫಸಲು ಸಾಮಾನ್ಯವಾದುದಲ್ಲ. ಕನ್ನಡ ಸಾಹಿತ್ಯ ಲೋಕದ ಮೇರು ಕಥೆಗಾರ, "ಶಿಕಾರಿ" ಯ ಯಶವಂತ ಚಿತ್ತಾಲ, "ಬಂಡಾಯ" ದ ಬಲ್ಲ್ಲಾಳ, ಹೊಸ ತಲೆಮಾರಿನ ಮುಂಚೂಣಿಯಲ್ಲಿ ನಿಲ್ಲುವ ಜಯಂತ್ ಕಾಯ್ಕಿಣಿ, ಬಿ ಎ. ಸನದಿ, ಕಲಾವಿದರಾದ ದಿವಾಕರ್ ಶೆಟ್ಟಿ , ಸುದರ್ಶನ್ ಶೆಟ್ಟಿ, ಬಾಲಿವುಡ್ ನ ಯಜ್ಞೆಶ್ ಶೆಟ್ಟಿ, ಖ್ಯಾತಿವೆತ್ತ ರಂಗ ಕರ್ಮಿ ಸದಾನಂದ ಸುವರ್ಣ..ಈ ಎಲ್ಲರ ಪ್ರತಿಭೆಯ ಮೊಗ್ಗು ಚಿಗುರಿ ಹೂವಾದದ್ದು ಈ ಮುಂಬಯಿ ನೆಲದಲ್ಲಿ.

ಬ್ಯಾಂಕಿಂಗ್ ಕ್ಷೇತ್ರಕ್ಕೆ "ಸಹಕಾರ" ದ ಭಾಷ್ಯ ಬರೆದ ಶಾಮರಾಯ ವಿಠಲ್ .ನ್ಯಾಚುರಲ್ ಐಸ್ ಕ್ರೀಮಿನ ಕಾಮತರು, ಚಿತ್ರ ನಿರ್ಮಾಪಕ , ಉದ್ಯಮಿ ಮನಮೋಹನ್ ಶೆಟ್ಟಿ, ಆಲ್ ಕಾರ್ಗೋ ಓಬಲ್ ಶಶಿ ಕಿರಣ್ ಶೆಟ್ಟಿ, ಇವರೆಲ್ಲ ತಮ್ಮ ನೆಲೆ - ಬೆಲೆ ಕಂಡುಕೊಂಡದ್ದ್ದು ಇದೇ ಮುಂಬಯಿಯಲ್ಲಿ! ಖ್ಯಾತ ಪತ್ರಕರ್ತ ಸಂತೋಷಕುಮಾರ ಗುಲ್ವಾಡಿ, ಪ್ರಸಿದ್ದ ಛಾಯಾಗ್ರಾಹಕ, ಶಿವರಂಜನ್ ಗುಲ್ವಾಡಿ ತಮ್ಮ ಪ್ರತಿಭೆಯ ಪರದೆ ಸರಿಸಿದ್ದು ಇಲ್ಲಿಂದಲೇ.
ಮೊನ್ನೆ ಮೊನ್ನೆ ದಾದಾ ಸಾಹೇಬ್ ಫಾಲ್ಕೆ ಪ್ರಶಸ್ತಿ ಪಡೆದ ಸಿನಿಮಟೋಗ್ರಾಫರ್ ವಿಕೆ ಮೂರ್ತಿ ಎಲ್ಲರೂ ಇಲ್ಲಿಯವರೇ.

ಕನ್ನಡದ "ಇನ್ನೊಂದು ನಾಡು". . .

ಹಾಗೆ ನೋಡಿದರೆ, ಕಳೆದೊಂದೂವರೆ ಶತಮಾನದಲ್ಲಿ ಕನ್ನಡಕ್ಕೆ ಆರ್ಥಿಕ, ಸಾಮಾಜಿಕ ಸಾಮುದಾಯಿಕ ಏಳ್ಗೆ ಗೆ ವರದಾನವಾಗಿ ನಾಡು ಮುಂಬೈ ಎಂದರೂ ಅತಿಶಯೋಕ್ತಿಯಿಲ್ಲ. ಕನ್ನಡದ ಒಳನಾಡಿನಲ್ಲಿ ಶತಮಾನಗಳಿಂದ ಸಾಮಾಜಿಕ ಮೇಲು -ಕೀಳಿನ ಹಂದರದಲ್ಲಿ ಪ್ರಗತಿಯಿಂದ ವಂಚಿತವಾಗಿದ್ದ ಶೋಷಿತ ಸಮುದಾಯಗಳು ಅಭಿವೃದ್ದಿಯ ಬೆಳಕನ್ನು ಕಾಣುವಲ್ಲೂ ಮುಂಬಯಿ ಒಂದು ಬಲವಾದ ಹೇತು. ಹೀಗಾಗಿಯೇ ಇರಬೇಕು ಅಂತಾ ಸಮುದಾಯದಿಂದಲೇ ಇವತ್ತು ಖ್ಯಾತಿ ಪಡೆದ ಭಾರತ್ ಕೋಪರೇಟಿವ್ ಭ್ಯಾಂಕ್ -ಮೊಗವೀರ ಬ್ಯಾಂಕ್ ಹುಟ್ಟಿ ಉಚ್ರಾಯದಲ್ಲಿ ಸಾಗಿದೆ. ಕನ್ನಡದ ಮೊದಲ ನಾಟಕ ವೆಂದು ತಿಳಿಯಲಾಗುವ "ಇಗ್ಗ್ಗಪ್ಪ ಹೆಗ್ಗಡೆ ವಿವಾಹ ಪ್ರಸಂಗವು " ವನ್ನು ಕೊಟ್ಟ ಹೆಗ್ಗಳಿಕೆ ಮುಂಬಯಿಯದ್ದು !ಯುಗದಮಾನವ ಕಾರಂತರ ಬಹಳಷ್ಟು ಸಾಹಿತ್ಯ ಸೃಷ್ಟಿ --ಯಕ್ಷಗಾನದ ಬ್ಯಾಲೆಗೆ , ಕಾದಂಬರಿ ಕ್ಷೇತ್ರದ ದೈತ್ಯ ಬೈರಪ್ಪನವರ ಕೃತಿ ಸೃಷ್ಟಿಗೆ ಇದು ವೇದಿಕೆಯಾಗಿದೆ.

ಪಾರಸ್ ರೋಡಿನ "ಪಾನ್ ಬೀಡಿ" ವಾಲ..
ಪೆರ್ಮುದೆಯ ಅಡಿಕೆ ತೋಟಗಾರ..

ಮುಂಬಯಿಯ ಗ್ರಾಂಟ್ ರೋಡ್ ರೈಲ್ವೇ ನಿಲ್ದಾಣದ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಡ್ರೀಮ್ ಲ್ಯಾಂಡ್ ಥಿಯೇಟರ್ . ಸಮೀಪದ ಪಾರಸ್ ರೋಡ್ ಬದಿಯ ಲ್ಲೊಂದು ಪಾನ್ ಬೀಡಿ ಶಾಪ್. ಅಳೆದು , ಎಳೆದು ನೋಡಿದರೂ ನಾಲ್ಕು ಫೀಟು - ಏಳು ಫೀಟು ಉದ್ದಗಲವನ್ನು ಮೀರದ ಈ ಶಾಪಿನ ಮಾಲಕ ಯೋಗೀಶ್ ಶೆಟ್ಟಿ ಮುಂಬಯಿ ಭಾಷೆಯಲ್ಲಿ "ಯೋಗೀ ಶೇಟ್" . ದಿನವೊಂದಕ್ಕೆ ಇಪ್ಪತ್ತು ಸಾವಿರಕ್ಕೆ ಮಿಕ್ಕಿದ ವ್ಯಾಪಾರವಿರುವ ಈ ಸಣ್ಣ ಪೆಟ್ಟಿಗೆಯಾಕಾರದ ಅಂಗಡಿಯ ಮಾಲಿಕ ಒಂದರ್ಥದಲ್ಲಿ ಶೇಟ್ ಹೌದು.ಬಾಡಿಗೆ ಕಳೆದು ತಿಂಗಳ ಎರಡು ಲಕ್ಷದ "ಕಮಾಯಿ" ಯಿಂದಾಗಿ, ಅವರು ತನ್ನ ಹುಟ್ಟೂರು ಪೆರ್ಮುದೆಯಲ್ಲಿ ಖಂಡಿಗಟ್ಲೆ ಅಡಿಕೆ ಬೆಳೆವ ತೋಟದ ಸೇಠ್!

ಚೋರ್ ಬಜಾರ್ ಎಂಬ ಮಾಯಾ ಬಜಾರ್!

ಮುಂಬಯಿಗೆ ಭೇಟಿ ಕೊಟ್ಟವರು, ಭೇಟಿ ಕೊಡದವರೂ , ಕೂಡಾ ನೋಡಬಯಸುವ ಒಂದು ಜಾಗ ಚೋರ್ ಬಜಾರ್...ಇಲ್ಲಿ ,ಏನುಂಟು ಏನಿಲ್ಲ ಹೇಳಿ? ಹೇಳಿ ಕೇಳಿ ಇದು ಚೋರ್ ಬಜಾರ್. ನಿಮ್ಮ ಮನೆ, ಅದರ ಒಳ ಶೃಂಗಾರ , ಹೂರಣ ---ಓರಣ ಹೆಚ್ಚಿಸುವ ಎಲ್ಲ ಡೆಕೊರೇಟಿವ್ ವಸ್ತುಗಳು, ಎಲ್ಲ ಹೊಸ -ಹಳೆಯ ವಸ್ತುಗಳ,ಬಿಡಿ ಭಾಗಗಳು , ವಿಶೇಷವಾಗಿ ಹಳೆಯ ಉಪಕರಣಗಳ , ಪ್ರಸ್ತುತ ಮಾರುಕಟ್ಟೆಯಲ್ಲಿ ದೊರೆಯದ ವಸ್ತು ದೊರಕುವುದೇ ಚೋರ್ ಬಜಾರಿನ ವಿಶೇಷತೆ. ಅದು ಬ್ರಿಟೀಷರ ಕಾಲದ ಹಾರ್ಮೋನಿಯಂ ನ ಕೀ ಬೋರ್ಡು ತಂತಿಗಳಿರಬಹುದು, ಗ್ರಾಮೋಫೋನ್ ನ ಪ್ಲೇಟುಗಳಿರಬಹುದು! ಹಾಗಂತ ಇದು ಕಂಪೆನಿಯ ಲೇಬಲ್ ಇದ್ದು ದೊರಕುವ ವಸ್ತುಗಳಲ್ಲ. ಎಲ್ಲ್ಲೋ , ಯಾರೋ ಹಾರಿಸಿದ - ಎಗರಿಸಿದ ಮಾಲು ಗಳೂ ಇರಬಹುದು. ಚೋರ್ ಬಜಾರ್ ನಲ್ಲಿ ಬಹಳಷ್ಟು "ಚೌಕಾಶಿ" ಮಾಡಿ, ಅತಿ "ಅಗ್ಗ"ಕ್ಕೆ ಖರೀದಿಸಿದ ಒಂದು ಚೆಂದದ ಬೆಳ್ಳಿಯ ಫೋಟೋ ಪ್ರೇಮ್ ನ್ನು ಒಬ್ಬರು ಹೆಂಡತಿಗೆ ತೋರಿಸಿ ಕೇಳಿದರು, ಹೇಗಿದೆ ಕಣೇ? "" ಅಬ್ಬಾ, ..ಎಲ್ಲ್ಲಿ ಸಿಕ್ತು ರೀ..ಎಷ್ಟು ವರ್ಷ ಆಯ್ತಲ್ಲಾ ನಮ್ಮ ಮದುವೆ ಫೋಟೋದ ಬೆಳ್ಳಿ ಫ್ರೇಮು ಕಳೆದು ಹೋಗಿ... ಮನೆಯಿಂದಲೇ ಕಳ್ಳರು ಕದ್ದೊಯ್ದರಲ್ಲಾ.. ಕಳ್ಳನೂ ಸಿಕ್ಕಿದ್ನೇನ್ರೀ..? ಅಂದಳಂತೆ ಹೆಂಡತಿ! ಇದು ಚೋರ್ ಬಜಾರ್ ಮಹಿಮೆ ! ಮುಂಬಯಿಯ ವಿಟಿ ಸಮೀಪ ಶಾಫಿ ಮಸ್ಜಿದ್ ಬಳಿ ಈ ಚೋರ್ ಬಜಾರ್ ಇದೆ. "ಹಳೆಯ ಸಾಮಾನುಗಳ ತಿಜೋರಿ" ಎಂದು ಕರೆಯಲ್ಪಡುವ ಈ ಬಜಾರಿಗೊಮ್ಮೆ ಭೇಟಿಕೊಡಲೇ ಬೇಕು, ನಿಮ್ಮ ಬ್ಯಾಗು , ಮೈ ಕೈಗಳ ಆಭರಣಗಳ ಮೇಲೆ "ನಿಗಾ" ಇರಿಸಿ !

ಯಕ್ಷಕಲಾವಿದರ 'ಮನಿ ಬ್ಯಾಂಕ್"..

ಈ ಮುಂಬಯಿ ಯಕ್ಷಗಾನ ಮೇಳಗಳ "ತಿರುಗಾಟ "ಕ್ಕೆ ಶತಮಾನೋತ್ತರ ಇತಿಹಾಸವಿದ್ದ್ದರೂ ನಮ್ಮ ಕರಾವಳಿಯ ಯಕ್ಷ ಕಲಾವಿದರ ಅರ್ಥಿಕ ಬದುಕು ತವರಲ್ಲಿ ಎಂದೂ ಸಮೃದ್ದಿಯನ್ನು ಕಂಡದ್ದಿಲ್ಲ. ಬೇಸಿಗೆ ಪೂರ್ತಿ ಊರು - ಹಳ್ಳಿ ಸುತ್ತಿ , ರಾತ್ರಿ ಪೂರ್ತಿ ಕುಣಿದ ಯಕ್ಷ ಕಲಾವಿದರ ನಿಜದ ದಣಿವಾರಿದ್ದು , ಆರೇಳು ದಶಕಗಳಿಂದ ಮುಂಬಯಿ ಕನ್ನಡಿಗನ ಅಕ್ಕರೆ - ಅಭಿಮಾನ , ಆದರ ದೊರೆತ ಮೇಲೆಯೇ.. ಮಳೆಗಾಲ ಪೂರ್ತಿ ಊರಿನ ಬಹುತೇಕ ಎಲ್ಲ ಮೇಳಗಳನ್ನು ಬರಮಾಡಿಕೊಂಡು, ಇಲ್ಲಿ ನ ಹವಾ ನಿಯಂತ್ರಿತ ಹಾಲುಗಳಲ್ಲಿ ಪ್ರದರ್ಶನ ಏರ್ಪಡಿಸಿದ ಮುಂಬಯಿ ಕನ್ನಡಿಗರು, ನಿಜಕ್ಕೂ ಯಕ್ಷಗಾನದ ಉಳಿವಿಗೆ, ಬೆಳೆವಿಗೆ , ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ಕಲಾವಿದರ ಉಳಿವಿಗೆ ಕಾರಣ ಕರ್ತರು. ಪ್ರದರ್ಶನದ ವೀಳ್ಯ ಕೊಟ್ಟು , ಕಲಾವಿದ ಪ್ರತಿಭೆ ಗುರುತಿಸಿ ,ಸನ್ಮಾನದ ಶಾಲುತೊಡಿಸಿ, ಕೈಗೆ ಚಿನ್ನದುಂಗುರ ಕೊಡಿಸಿ ತಾವೂ ಧನ್ಯತಾಭಾವ ಪಡೆದುಕೊಂಡ , ಕಲಾವಿದರ ಮಕ್ಕಳ ಮದುವೆ ಮುಂಜಿಗೆ ಲಕ್ಷಗಟ್ಟಳೆ ನೀಡಿದ ಹೊಟೇಲು ಉದ್ಯಮಿಗಳೆಷ್ಟೋ ...ಎಲ್ಲ ಸಂಶೋಧನೆಗೆ ಆಹಾರವಾಗಬಲ್ಲ ಸಂಗತಿಗಳು. ಸಂಶೋಧನಾತ್ಮಕವಾಗಿಯೂ ಯಕ್ಷಗಾನದ ಕುರಿತಾಗಿ ಘನ ಸಮ್ಮೇಳನಗಳು, ವಿಚಾರ ಮಂಥನಗಳು , ಇಲ್ಲಿ ನಿರಂತರ ನಡೆಯುತ್ತಲೇ ಇವೆ.ಪ್ರಸಂಗ, ಪೀಠಿಕೆ ಸಾಹಿತ್ಯಗಳು ಬೆಳಕು ಕಾಣುತ್ತಲೇ ಇವೆ. ಕನ್ನಡ ಸ್ನಾತಕೋತ್ತ್ತರ ಶಿಕ್ಷಣಕ್ಕೆ ಸಂಬಂ-ಸಿ ಅರ್ಧ ಶತಮಾನಕ್ಕೂ ಮಿಕ್ಕಿದ ಇತಿಹಾಸ ಹೊಂದಿರುವ ಮುಂಬಯಿ ವಿಶ್ವ ವಿದ್ಯಾಲಯವೂ ಕನ್ನಡದ ಕೈಂಕರ್ಯದಲ್ಲಿ ಹಿಂದೆ ಬಿದ್ದಿಲ್ಲ. ಕನ್ನಡ ಚಿಂತನ , ಸಂಶೋಧನ, ಪುಸ್ತಕ ಪ್ರಕಾಶನ ಇಲ್ಲಿ ನಡೆದೇ ಇದೆ.

ಬದಲಾಗುತ್ತಿದೆ ಧಾರಾವಿ ...!

ಎಲ್ಲೆಂದರಲ್ಲಿ ಹರಿವ ಕೊಳಚೆ ... ಮಾಂಸಕ್ಕಾಗಿ ಕಡಿದ ಅಡು, ದನಗಳ ಕಿವಿ , ಮೂಗು , ಅವಯವಗಳ ಹೊತ್ತು ರಸ್ತೆಯಲ್ಲೇ ಸಾಗುವ ರಾಡಿ ಕರಿ ನೀರು...ಮುಖಕ್ಕೆ ರಾಚುವ ಧೂಳು... ಕಣ್ಣಿಗೆ ಕವಿಯುವ ಹೊಗೆ "ರಸ್ತೆ "ಎಂಬ ತೋಡುಗಳ ಬದಿಯಲ್ಲೇ ಎಮ್ಮೆ ಯ ಚರ್ಬಿಯನ್ನು ಕಬ್ಬಿಣದ ಸಲಿಕೆಗೆ ಸುತ್ತಿ ಬೆಂಕಿಯಲ್ಲಿ ಕಾಯಿಸಿ ಮಾರುವ ತಮಿಳು ಹುಡುಗರು...ಅವರ ಮೈ ಮುತ್ತುವ ಸೊಳ್ಳೆಗಳ ಸೈನ್ಯ...ಮೈಗೆ ಚೊಣ್ಣದ ಹಂಗೂ ಇಲ್ಲದೆ ಓಡಾಡುವ ಗುಡಿಸಲ ಮಕ್ಕಳು....ಹೀಗೆ ಧಾರಾವಿಯೊಳಗೊಂದು ಮನೆಯನು ಮಾಡಿ ಕೊಳಚೆಗಂಜಿದೊಡೆಂತಯ್ಯ...ಇದು ದಶಕದ ಹಿಂದಿನ ಮಾತು. ಹೌದು, ಏಶ್ಯಾದಲ್ಲೇ ಅತಿ ದೊಡ್ಡ ಕೊಳೆಗೇರಿ ಎಂಬ ಕುಖ್ಯಾತಿ ಪಡೆದಿದ್ದ ಮುಂಬಯಿಯ ಕರುಳ ಬಳ್ಳಿ ಧಾರಾವಿ ಬದಲಾಗುತ್ತಿದೆ. ಪ್ರಧಾನಿಯಾಗಿದ್ದ ಕಾಲಕ್ಕೆ ರಾಜೀವ್ ಗಾಂ- ಘೋಷಿಸಿದ್ದ ಎಂಟುನೂರು ಕೋಟಿ ಗಳ ಧಾರಾವಿ ಡೆವೆಲೊಪ್ ಮೆಂಟ್ ಪ್ಲಾನ್ ಮೂಲೆ ಸೇರಿದರೂ , ಇದೀಗ ಸ್ಥಳೀಯ ಸರಕಾರ ಮತ್ತೆ ಹೊಸದಾಗಿ ಧಾರಾವಿಯ ಮುಖ ಬದಲಿಸುವ ಯೋಜನೆಯಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ಮುಂದುವರಿಸಿದೆ. ಸಯನ್ , ಮಾಟುಂಗಾ ಮಾಹಿಮ್ ಮತ್ತು ಬಾಂದ್ರಾ ಎಂಬ ಮುಂಬಯಿಯ ಎದೆಬಡಿತವಿರುವ ನಾಲ್ಕು ನಗರ ಸಮುಚ್ಚಯದ ನಡುವೆ ಹಲವು ವರ್ಷ ತಣ್ಣಗೆ ಕೊಳಚೆಯಾಗಿ ಮಲಗಿದ ಧಾರಾವಿ ಯತ್ತ ಹೊಸ ಬೆಳಕು ಹರಿದಿದೆ. ಈಗ ಬಿಲ್ಡರುಗಳ ಪಡೆ ಅತ್ತ ಸಾಗಿದೆ. ಬೆಂಕಿ ಪೊಟ್ಟಣದಾಕಾರದ ಕೊಳಚೆಗಳೂ ಹತ್ತು ಲಕ್ಷಕ್ಕೆ ಕಮ್ಮಿ ಇಲ್ಲದಂತೆ ಬಿಕರಿಯಾಗುತ್ತಿವೆ. ಒಮ್ಮೆ "ಬಿಲ್ಡಿಂಗ್" ಎದ್ದು ನಿಂತರೆ ಅವುಗಳ ಬೆಲೆ ಕೋಟಿಯ ಲೆಕ್ಕಕ್ಕೇರಿ ಬಿಡುತ್ತದೆ.

ಮುಂಬಯಿ ಕೇವಲ ಮರಾಠಿಗನಿಗಾದರೆ....

1930 -40 ರ ದಶಕದ ವರೆಗೂ ಭಾಕ್ರಿ , ಉಸಳ್ ಪಾವ್, ಮಿಸಳ್ ಪಾವ್, ಪೂರಣ್ ಪೋಳಿ ಗೆ ಸೀಮಿತವಾಗಿದ್ದ ಮುಂಬಯಿ ಹೊಟೇಲು ಉದ್ಯಮಕ್ಕೆ ಬಗೆ ಬಗೆಯ ದಕ್ಷಿಣ - ಉತ್ತರದ ಖಾದ್ಯ , ವೈವಿದ್ಯವಾದ ಖಾರ , ಸಿಹಿ ತಿಂಡಿ ತಿನ್ನಿಸುಗಳು,ದೋಸೆ, ಇಡ್ಳಿ, ಎಲ್ಲಕ್ಕೂ ಮಿಗಿಲಾದ ಸ್ವಚ್ಚ -ನಿರ್ಮಲವಾದ ಉಪಾಹಾರ ಪದ್ದತಿಯನ್ನು ಪರಿಚಯಿಸಿದವರೇ ಕರಾವಳಿಯ ಕನ್ನಡಿಗರು ! ಇವತ್ತು ಮಹಾರಾಷ್ಟ್ರದ ಬಹುತೇಕ ಮರಾಠಿ ಮಂದಿಯ ಆಹಾರ ಇದೇ ನಮ್ಮ ಹೊಟೇಲಿನ ಆಹಾರ ವೈವಿದ್ಯಗಳು.

ಇನ್ನು ಸರಕಾರದ ಬೊಕ್ಕಸ ನಿಂತಿರುವುದೇ ಈ ಹೊಟೇಲಿಗರು , ಬಾರು , ಫಾಸ್ಟ್ ಫುಡ್ ಮಾಲಕರು ಪಾವತಿಸುವ ವಿವಿಧ ರೀತಿಯ ಭಾರೀ ಮೊತ್ತದ ತೆರಿಗೆಯಲ್ಲಿ. ಲೈಸೆನ್ಸ್ ದರ ಹೆಚ್ಚಾಗುವ ಭೀತಿಯಲ್ಲಿ ತನ್ನನ್ನು ಭೇಟಿಯಾದ ಹೊಟೇಲಿಗರ ನಿಯೋಗಕ್ಕೆ ಅಂದಿನ ಮುಖ್ಯ ಮಂತ್ರಿ ಮನೋಹರ್ ಜೋಷಿಯವರೊಮ್ಮೆ, ಹೇಳೇ ಬಿಟ್ಟಿದ್ದರು, "ನೀವು ಹೆದರದೆ ವ್ಯಾಪಾರ ಮುಂದುವರಿಸಿ, ಹೊಟೇಲುಗಳು ಮುಚ್ಚಿದರೆ ನಾನೇ ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿಯಾಗಿರುವುದು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ, ಸಾಲದ ಹೊರೆಯಲ್ಲಿರುವ ರಾಜ್ಯದ ಬೊಕ್ಕಸಕ್ಕೆ ನೀವು ಕೊಡುವ ಮೂವತ್ತು ಸಾವಿರ ಕೋಟಿಗೂ ಮಿಕ್ಕಿದ ತೆರಿಗೆಯೇ ಆಧಾರ". ಮುಂಬಯಿಯಲ್ಲಿ ನಡೆಯುವ ಪ್ರತಿ ನೂರಕ್ಕೆ 98 ಹೊಟೇಲುಗಳೂ ಕನ್ನಡಿಗರದ್ದು ಅರ್ಥಾ ಕರಾವಳಿಯ ತುಳು ಕನ್ನಡಿಗರದ್ದು! ಪ್ರತಿ ಉಪನಗರಕ್ಕೆ ಆರರಿಂದ -ಏಳು ನೂರಕ್ಕೆ ಕಡಿಮೆ ಇಲ್ಲದ ಹೊಟೇಲುಗಳಿವೆ ಎಂದಾದರೆ, ಅಂತಾ ಉಪ ನಗರಗಳು, ಸಾವಿರಾರು ಹೊಟೇಲುಗಳು, ರೆಸ್ಟೋರೆಂಟುಗಳು ನಡೆಯುವ ಮುಖ್ಯ ಮುಂಬಯಿ ಪಟ್ಟಣ...ಅನ್ಯ ಭಾಷಿಕರು ಮುಂಬಯಿ ಬಿಡುವ ಮಾತಂಟಿರಲಿ, ಒಂದು ವಾರ ಕನ್ನಡಿಗರ ಹೊಟೇಲುಗಳು ಬಾಗಿಲು ಮುಚ್ಚಿಕೊಂಡರೂ ಮುಂಬಯಿ ಉಪವಾಸ ಮಲಗಬೇಕಾದೀತು!

***
ಮಹಾರಾಷ್ಟ್ರಕ್ಕೆ ಅಲ್ಲ, ಇಡಿಯ ರಾಷ್ಟ್ರದ ಬೊಕ್ಕಸಕ್ಕೆ ಗರಿಷ್ಟ ತೆರಿಗೆ ಸಂಗ್ರಹಿಸಿ ಕೊಡುವ ನಗರ ಮುಂಬಯಿ. ಉದ್ಯಮಗಳಿಗೆ ಮುಂಬಯಿ ಹೆಸರಾಗಿದ್ದರೂ ಅತಿ ಹೆಚ್ಚು ವ್ಯಾಪಾರ ವಹಿವಾಟು ತೆರಿಗೆ ಸಂಗ್ರಹವಾಗುವುದು ಲಕ್ಷೋಪಲಕ್ಷ ಸಂಖ್ಯೆಯ ಹೊಟೇಲುಗಳಿಂದ! ಒಂದೊಮ್ಮೆ , ಮುಂಬಯಿ ಕೇವಲ ಮರಾಠಿಗ ಮುಂಬಯಿಗನಿಗೆ ಮಾತ್ರ "ಅನ್ಯರು ಸಲ್ಲ" ಎಂದಾದರೆ ಉಳಿಯುವುದು ಬರಿದೆ ಸೊನ್ನೆ , ಅದು "ಎಕ್ಕ "ಎದ್ದು ಹೋದ ಇಸ್ಪೀಟೆಲೆಗಳಂತೆ!!
ಈಗ ಯೋಚಿಸಿ, ಮುಂಬಯಿ ಮರಾಠಿ ಮಾತಾಡುವ , ಮಹಾರಾಷ್ಟ್ರದಲ್ಲೇ ಜನಿಸಿದ ಪ್ರಜೆಗೆಂದಾದರೆ .. .
ಅದು,
ಚಿತ್ರ ಕಳಚಿ ಬಿದ್ದ್ದ ಚೌಕಟ್ಟು!!
*******

Tuesday, March 30, 2010

ಸಂತನೆಂಬವನೊಬ್ಬ , ಸಂತತ್ವದಿಂದಾದನೇ...

"ಯಾಕೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ, ನನಗೆ ಸಂತರ -ಸ್ವಾಮಿಗಳ ಮೇಲಿನ ನಂಬಿಕೆ -ವಿಶ್ವಾಸವೇ ಕಳೆದು ಹೋಯಿತು, ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಇನ್ಯಾರೂ ಸಂತರ ಮೇಲೆ ವಿಶ್ವಾಸವಿಡಲಾರರು... ' ಗೆಳೆಯನೊಬ್ಬ ಹಲುಬುತ್ತಲೇ ಇದ್ದ. ಅವನ ಮಾತು ಹುಟ್ಟಿದ ಹಿನ್ನಲೆ, ವಿಶ್ವಾಸ ನಷ್ಟದ ಕಾರಣ ಗೊತ್ತಿತ್ತು...
***
ಸಂತತ್ವವದೇನು..? ಸಂತ ನೆಂಬವನಾರು ... ಕಾಮ ಕ್ರೋಧ ಗಳ ಗೆಲುವುದೆಂದರೇನು?... ಅವುಗಳನ್ನು ನಮ್ಮ 'ನಿಯಂತ್ರಣ'ದೊಳಿರಿಸುವುದು..ಹಾಗಂದರೇನು ..?


ಇನ್ನು,..ದೇಹದೊಳಗೇ ದೇಹವಾಗಿ ಹೋಗಿರುವ ಅವುಗಳನ್ನಷ್ಜ್ಟೇ 'ಇಲ್ಲ'ವಾಗಿಸುವಾಗ ಉಳಿದ 'ಭಾವ ' ಗಳೆಲ್ಲ ತಮ್ಮ ಯಥಾಗುಣದಲ್ಲೇ ಉಳಿದು ಮುಂದುವರಿಯುವವೇ...? ಇಷ್ಟಕ್ಕೂ ನಮ್ಮ 'ವೈರಿ'ಗಳೆಂದು ಪರಿಗಣಿಸಿದ ಯಾವುದೇ ಆದರೂ 'ನಮ್ಮನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಹೋದ್ದದ್ದು' ಇದೆಯೇ? ವೈರವಿದ್ದಷ್ಜ್ಟೂ ದಿನ ಅವು ನಮ್ಮೊಳಗೆ , ನಮ್ಮ ಅಣು ಅಣುವಿನೊಳಗೆ ಹಾಸು -ಹೊಕ್ಕು!
ಬಾಹ್ಯ ಲೋಕಕ್ಕೆ , 'ನಾನು ದೀಕ್ಷೆ ಪಡೆದೆ...ಮುಂದೆ ಸ್ವಾಮಿಯಾಗಿರುವೆ.. ' ಎಂಬಿತ್ಯಾದಿ ಹೇಳಿಕೆ, ಪ್ರಕಟಣೆಯಷ್ಟೇ -ದೇಹದ 'ಒಳಗಣ ಪ್ರಕೃತಿ' ಯೊಳಗೂ ಬದಲಾವಣೆಗಳ ತರುವುದೇ ? ಅಥವಾ ಸಂತತ್ವ- ಸ್ವಾಮಿತ್ವದ ಘೋಷಣೆಯೊಂದಿಗೆ 'ಸಂತನೆಂದುಕೊಂಡವನು' ತಾನು ಅಂತಾ 'ಒಳಗಣ ಪ್ರಕೃತಿ'ಯ ಮೀರಿದೆನೆಂದುಕೊಳ್ಳುವುದೇ?

ಹೀಗೆ, ಮೀರಿ ನಿಂತ ಹಂತದೊಳಗೂ ಮತ್ತೆ ಲೌಕಿಕದೊಳಗಣ ವ್ಯಾಪಾರದೊಳಗಿಣುಕುವ 'ಕಿಂಡಿ' ಯನ್ನೊಂದು ಮಾತ್ರ ತೆರೆದು ಇರಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗುತ್ತದೆಯೇ, ಸ್ವಾಮಿಗೆ , ಸಂತನಿಗೆ ?ಹೋಗಲಿ, ಇದ್ಯಾವುದೂ ಅಲ್ಲ, ಅಲೌಖಿಕವನ್ನು ಅರಗಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದು, ಪಾರಮಾರ್ಥದ 'ಜಿಜ್ಞಾಸು'ವಾಗಿ ಅಧ್ಯಾತ್ಮವನ್ನು ಉಸಿರಾಡುವುದು ....ಸಂತತ್ವವೇ ?ಹಾಗೊಮ್ಮೆ ಅದರೂ, ಜನರ ನಡುವೆ, ಸಂಸಾರದೊಳಿದ್ದೂ , ಇದನ್ನೆಲ್ಲಾ ಮಾಡುವ ಜೀವಗಳಿಲ್ಲವೇ...?

ಹೊರಗಿನ ಸಂತತ್ವದಿಂದೇನು ..ನಮ್ಮ ನಮ್ಮೊಳಗಿನ ಸಂತನ ಕಾಣುವ ಮನವಾದರೆ...

ಒಂದೊಮ್ಮೆ , ನೌಕರಿ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದ ಕಂಪೆನಿಯಲ್ಲಿ ಸಹೋದ್ಯೋಗಿಯೊಬ್ಬಳು, ನಿತ್ಯ ಮನೆಯಿಂದ ಎರಡು ಬುತ್ತಿ ಕಟ್ಟಿ ತರುತ್ತಿದ್ದಳು...ಒಂದು ಅವಳಿಗೇ, ಮಧ್ಯಾಹ್ನದ ಊಟಕ್ಕೆ. ಇನ್ನೊಂದು ಕೆಲಸ ಹಿಡಿಯಲು ತಾನು ಹೋಗುವ ರೈಲು ನಿಲ್ದಾಣದ ಮೂಲೆಯಲಿ ಕಣ್ಣಿಲ್ಲದೆ , ಕುಟುಂಬ ಸಂಸಾರದಿಂದ ಪರಿತ್ಯಕ್ತಳಾಗಿ ಬಿದ್ದ ವೃದ್ದೆಗೆ....

. . . ಅಚ್ಚರಿ ಎಂದರೆ , ಅವಳಿಗೂ ಒಬ್ಬ ಸಂಗಾತಿ.ಅದೆಷ್ಟೋ ಸಂಜೆಗಳಲ್ಲಿ ಅವರಿಬ್ಬರೂ ಜೊತೆಯಾಗಿ, ಅದೇ ರೈಲು ನಿಲ್ದಾಣದ ಬೆಂಚಿನ ಮೇಲೆ ಮಾತಿನ ಮಂಟಪ ಕಟ್ಟಿ ಜಗದ ಪರಿವೆ ಇಲ್ಲದೆ ಹಗುರಾದದ್ದನ್ನು ಕಂಡು ' ಇದೇ ನೋಡು ಬದುಕಿನ ಮಾಯೆ' ಎಂದು ಒಳ ಮನಸ್ಸು ಹೇಳುತ್ತಿತ್ತು.! ಅವಳಿಗಾಗಿಯೂ ತರುವ ಬುತ್ತಿ, ಮತ್ತು ಆ ಒಬ್ಬ ಸಂಗಾತಿ, ಆಕೆ ನನ್ನ -ನಿಮ್ಮಂತೇ , ಹಸಿವು - ನೀರಡಿಕೆ ಇರುವ, ದೇಹ ಸಹಜ ಬಯಕೆಗಳ ಗೆಲ್ಲಲಾರದ, ಅಥವಾ ಗೆಲ್ಲಬೇಕೆಂಬ ಹಟವಿಲ್ಲದ (ಯಾಕಾಗಿ ಗೆಲ್ಲಬೇಕು?) ಮನುಷ್ಯ ಮಾತ್ರಳು.. ಎಂಬುದನ್ನು ತಿಳಿಸುತಿತ್ತು. . ಹೀಗೆ ಇದು ಬಹುಕಾಲ ನಡೆಯುತ್ತಿತ್ತು...ವೃದ್ದೆ ತೀರಿಕೊಂಡಾದ ಬಳಿಕ ಆಕೆಗೆ ಇನ್ಯಾರೋ ಅಶಕ್ತ ಜೀವ ಕಂಡಿತು.. ತನ್ನೊಳಗಿನ 'ಸಂತ' ನ ಕಾಯಕ ಮುಂದುವರಿಸಲು.... ಆದರೆ ತನ್ನಂತೆ ದುಡಿಯಲಾಗದ ಅಶಕ್ತೆಗಾಗಿ ಕಟ್ಟಿ ತರುತ್ತಿದ್ದ ಬುತ್ತಿ ಆಕೆಯೊಳಗಿನ ಶುದ್ದ 'ಜೀವ ಪ್ರೇಮ' ವಲ್ಲದೆ , ಸಂತತ್ವವಲ್ಲದೆ ಮತ್ತೇನು ?

ನೆನೆದಾಗಲೆಲ್ಲ ನನ್ನ ಕಣ್ಣ ಪಾಪೆಯೊಳಗೆ ನೀರು ತರಿಸುವ, ಪಾನಿ ವಾಲ ರಾಜೂಭಾಯಿ ಇವತ್ತಿಗೂ ಮುಂಬಯಿ ಲೋಕಲ್ ರೈಲಿನ ತನ್ನ ನಿತ್ಯ ಯಾನದ ನಡುವೆ ಐವತ್ತಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚು ಲೀಟರ್ ನೀರು ಹೊತ್ತು ಸಾಗುತ್ತಿದ್ದಾನೆ...ಅರುವತ್ತು ದಾಟಿ ಸಾಗಿದ ವಯಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಬೋಗಿಯಿಂದ ಬೋಗಿಗೆ ದಾಟುತ್ತಾ ಮುಖದ ತುಂಬ ಮಲ್ಲಿಗೆ ನಗು ಬೀರುತ್ತಾ ಬಸವಳಿದ ಪಯಣಿಕರ ಬಳಿ ಸಾಗಿ ನೀರ ಬಾಟಲು ನೀಡಿ ಮನದ ಬೇಗೆಯ, ದೇಹದ ಧಗೆಯ ಕ್ಷಣ ಹೊತ್ತಿಗಾದರೂ ಮರೆವಂತೆ ಮಾಡುವ ಈತನ ಸಂತನೆನ್ನಲು ನನಗೆ ಹಿಂಜರಿಕೆಯೇ ...?
***
ವಾತ್ಸಲ್ಯ ಧಾರೆಯ ಸುರಿಸಿ ಬೆಳೆಸಿ, ದುಡಿದು ಬೆವರಿಳಿಸಿ ಪೊರೆದ ಅವ್ವ, ಕೈ - ಕಾಲು ಮಾತು ಕೇಳುವ ತನಕವೂ ದುಡಿದು ಸಜ್ಜನಿಕೆಯಿಂದ ಬಾಳಿ, ತಾನು ಬದುಕಿದ ರೀತಿಯಲ್ಲೇ ನೀತಿಯ 'ಪಠ್ಯ' ವಾಗುವ ಒಬ್ಬ ಅಪ್ಪ , ಯಾವ ಆಧುನಿಕ ತರಬೇತಿಗಳ ನೆರವಿಲ್ಲದೆಯೂ ಬರೆವ 'ಕೈ' , ಆಡುವ 'ಬಾಯಿ' ಗೆ ಚೈತನ್ಯ ಬರುವಂತಾ ರೀತಿಯಲಿ 'ಆ ಆ , ಈ .. ' ಕಲಿಸಿ ನಿವೃತ್ತನಾದೊಬ್ಬ ಅಧ್ಯಾಪಕ , ...ಇವರಷ್ಟೇ ಸಾಕು, ಸದಾ ನನ್ನೊಳಗಿನ 'ಸಂತ' ನ ಜಾಗೃತಿ ಯಲ್ಲಿಡಲು ...ಹೊರಗಿನ ನೂರು ಸಾವಿರ ಸ್ವಾಮಿಗಳ ಹಂಗೇಕೆ...?
ಸುರಿವ ಬಡತನದಿಂದ , ಕಲಿವ ವಯಸ್ಸು ಮೀರಿದ ಮಗನ ಕೈ ಹಿಡಿದು ಬಂದ ಬಡಪಾಯಿ ಅಪ್ಪನಿಗಾಗಿ 'ನಿಯಮಗಳಲ್ಲೇನೋ ಹೊಂದಾಣಿಕೆ ಮಾಡಿ' ಶಾಲೆ ಕಲಿಯಲವಕಾಶ ಮಾಡಿಕೊಟ್ಟ ಒಬ್ಬ ಅಧ್ಯಾಪಕನ ಕರುಣೆಯ ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲೊಂದು ಸ೦ತತ್ವವಿಲ್ಲವೇ ...ಅದ ಕಾಣುವ ಕಣ್ಣು ಬೇಕು...!


ನನ್ನೊಳಗೆ ನಾನು ಕಾಣಲಾಗದ ಸಂತನನ್ನು ಇನ್ಯಾರೋ 'ಸಂತನೆಂದವನಲ್ಲಿ' ಕಾಣಹೊರಟ ಕಾರಣ,. . ನಾನು ಇತರರಿಗೆ ತೋರಲಾಗದ ವಿವೇಕವ ಅವನಿಂದ ತೋರಿಸ ಹೊರಟ ಕಾರಣ,. . ನಾನು ಬದುಕಲಾಗದ ರೀತಿಯ ಬದುಕ ಅವನಿಂದ ಕಾಣಿಸ ಹೊರಟ ಕಾರಣ ... ನನ್ನ ದುಡಿಮೆಯ ಫಲದೊಳಗೆ 'ಇಲ್ಲ ' ದವರಿಗೊಂದಂಶ ನೀಡಲಾಗದ ಕಾರಣವೇ . . , ಈ ತುಮುಲ , ಈ ತಲ್ಲಣ..!


ನನ್ನ ಸಂತ ಕಾವಿಯೊಳಗಿಲ್ಲ ..ನನ್ನ ಸಂತ ನೀಳ ಜಟೆಯೊಳಗೆ ಅವಿತಿಲ್ಲ, ನನ್ನ ಸಂತ, ಬಿಟ್ಟ ನಿಡು ದಾಡಿಯೊಳಗಿಲ್ಲ, ನನ್ನ ಸಂತನಿಗೆ ಅಶ್ರಮದ ಹಂಗಿಲ್ಲ, ನನ್ನ ಸಂತನಿಗೆ ಬ್ರಹ್ಮ ಚರ್ಯದ ಕಟ್ಟುಪಾಡುಗಳಿಲ್ಲ ...ನನ್ನ ಸಂತನಿಗೆ, ಕೈ - ಕಾಲುಗಳ ಅಕರಾಳ ವಿಕರಾಳ ತಿರುಗಿಸಿ, ಪಾದದ ನೀರ ಕುಡಿಸಿ, ನಾನು ಇಂತಾ ದೇವರು ಎಂದು 'ಅಪ್ಪಣಿಸಿ' ಆಶೀರ್ವಚನದ ಭಂಗಿಯಲಿ ನಿಲ್ಲುವ ಕಷ್ಟಗಳಿಲ್ಲ ..ನನ್ನ ಸಂತನಿಗೆ, ' ಹಣವಲ್ಲವೇ ಮನುಷ್ಯನ ಶತ್ರು ' ಎನ್ನುತ್ತಲೇ , ಮುಂದಿನ ಭೇಟಿಗೆ ' ನಿಮ್ಮಿಂದ ಬರಬಹುದಾದ ನಿಧಿ ಎಷ್ಟು ' ಎಂದು ಪರೋಕ್ಷವಾಗಿ ಕಾ೦ಚಾಣ ಸ೦ಗ್ರಹಿಸಲು ಸೂಚಿಸುವ ಅಗತ್ಯಗಳಿಲ್ಲ.

ಕಲಿತ ಶಾಲೆಗೊಂದು ಹಿಡಿ ಪುಸ್ತಕವ ದಾನವನಿತ್ತ ಘಳಿಗೆ, ಬೈಕು ಕೊಳ್ಳಲೆಂದು ಸಂಗ್ರಹಿಸಿದ ಹಣದಲ್ಲಿ ಒಂದಿಷ್ಟು ಭಾಗವನ್ನು , ಪತ್ರಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಟವಾದ ಕ್ಯಾನ್ಸರ್ ಪೀಡಿತ ಮಗುವಿನ ಬಡ ತಾಯಿಯೊಬ್ಬಳ ಕೈಗಿತ್ತ ಘಳಿಗೆ .. , ನಾಷ್ಟಾ ಮಾಡುವ ಹೊಟೇಲಲ್ಲಿ ನಿತ್ಯ ತಿಂಡಿ ಸಪ್ಲಯಿ ಮಾಡುವ ವೈಟರ್ ಹುಡುಗನ ಬಾಡಿದ ಮುಖ ನೋಡಿ, ಅವನ ತಂಗಿಯ ಮದುವೆಗೆಂದು ಒಂದಿಷ್ಟು ಮೊತ್ತ ವನ್ನಿತ್ತ ಹೊತ್ತು, .. ಓಡುವ ಬಸ್ಸಿ೦ದ ಬಿದ್ದ ಅಪರಿಚಿತ ವ್ಯಕ್ತಿಯನ್ನು ಸಾಗಿಸಲು ಸ್ಟ್ರೆಚರ್ ಬರುವ ತನಕ ಆಫೀಸಿನ ತುರ್ತು ಮರೆತು, ರಕ್ತ ಒಸರುವ ಕೈಗೆ ನಿಮ್ಮ ಟವೆಲು ಕಟ್ಟಿದ ಆ ಕ್ಷಣ..., ಸುತರಾಂ ಅರ್ಥವೇ ಆಗದಿದ್ದ 'ಲೆಕ್ಕ' ವನ್ನು ಮೆತ್ತಿ , ಒತ್ತಿ ತಲೆಗೆ ಹತ್ತಿಸಿದ ಆ ಹೈಸ್ಕೂಲು ಅಧ್ಯಾಪಕರನ್ನು , ಅವರ ಎಂಭತ್ತರ ಇಳಿಜಾರಲ್ಲಿ ಕಂಡು ಕಾಲಿಗೆರಗಿ 'ಸಾರ್.. ' ಎಂದು ಕಣ್ಣು ಮಂಜಾಗಿಸಿಕೊಂಡ ಆ ಸಂಜೆ .., ನಿಮ್ಮೊಳಗೊಬ್ಬ ಸಂತನಿದ್ದ.

ಆಗಾಗ ಈ ಸಂತನ ಇರವನ್ನು ನೆನಪಿಸಿಕೊಳ್ಳಿ, ಅವ ಮರೆಯಾಗದಂತೆ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳಿ, ಅಷ್ಟು ಸಾಕು!
***
ಈಗ , ಹಲುಬುವ ನನ್ನ ಗೆಳೆಯನಿಗೆ ಹೇಳಬೇಕು ....


ನನ್ನ ದೇವರು, ಇದ್ದರೆ , ನಾ ಹುಟ್ಟುವ ಮೊದಲೇ ಇದ್ದ.. ನಾನಿದ್ದಾಗಲೂ, ನಾನಿಲ್ಲದಿರುವಾಗಲೂ ಇರುವ...ಮಧ್ಯೆ ನನ್ನ -ಅವನ ನಡುವೆ 'ಇನ್ನೊಬ್ಬನ' ನೇಮಿಸುವ ಜರೂರು ನನಗಿಲ್ಲ. ...ಹಾಗಾಗಿಯೇ, ಮತ್ತು ಹಾಗಾಗಿಯೇ ಎಲ್ಲೋ, ನಿತ್ಯಾನಂದನೆಂಬವನೊಬ್ಬ ಕಾಮಾನಂದನಾದಾಗ ನನ್ನ 'ದೇವರ ಜಗತ್ತು ' ಬಿದ್ದು ಹೋಗಿಲ್ಲ..ಯಾಕಂದರೆ , ನನ್ನ ದೇವರು ಅವನ ಹೆಗಲ ಮೇಲಿರಲಿಲ್ಲ.....!!
***


ಮುಂಬಯಿ ಕನ್ನಡಕ್ಕೆ ಹೆಮ್ಮೆ ತ೦ದ ಹುಡುಗ...

" ಳನೇ ಕ್ಲಾಸನ್ನು ಒಳ್ಳೆಯ ಅಂಕ ತೆಗೆದು ಪಾಸಾಗಬೇಕು...ಈ ವರ್ಷ ನಿನಗೆ ಹೊಸ ಸೈಕಲ್ ಕೊಡಿಸುವೆ...ಹತ್ತನೆಯ ತರಗತಿಯಲ್ಲಿ ತೆಗೆವ ಮಾರ್ಕು, ಪಡೆವ ದರ್ಜೆ ಬಹಳ ಮುಖ್ಯ ಮಗೂ..ಮುಂದೆ ನಿನಗೆ ಒಳ್ಳೆಯ ವಿಭಾಗಕ್ಕೆ ಸೇರಿ ವಿದ್ಯಾಭ್ಯಾಸ ಮುಂದುವರಿಸಬಹುದು..'ದೊಡ್ಡ ಜಾಬ್'ಸಿಕ್ಕಿ , ಬಹಳ ದೊಡ್ಡ ಮನುಷ್ಯನಾಗಬಹುದು...ಅಮ್ಮ ನ 'ಕೊಂಡಾಟ' ದ ಮುಂಗೈ ಬೆಣ್ಣೆ ...
ಪಿ .ಯೂ.ಸಿ ಅಂದರೆ ನಿನ್ನ ಜೀವನದ ಗುರಿ ನಿರ್ಧರಿಸುವ ಹಂತ...ಕ್ಲಾಸಲ್ಲಿ ಎರಡು ಅಥವಾ ಮೂರನೇ ಗ್ರೇಡಿಗಾದರೂ ಏರ ಬೇಕು..ಈ ಸಮ್ಮರ್ ನಲ್ಲಿ ಕ್ರಿಕೆಟ್ ಟೂರ್ನಿ, ಸ್ವಿಮ್ಮಿಂಗ್ ಕ್ಯಾಂಪ್ ಬೇಡ..ಮುಂದೆ ಎಲ್ಲಕ್ಕೂ ಸಮಯ ಬರುತ್ತದೆ.. ಸಣ್ಣಗೆ ಅಪ್ಪನ ಗದರಿಕೆ...
ಒಳ್ಳೆಯ ಕಾಲೇಜೊಂದರಲ್ಲಿ ಇಂಜಿಯನಿರಿಂಗ್ ಪ್ರವೇಶ ದೊರೆತ ಖುಷಿಯನ್ನು ಹಂಚಿಕೊಂಡರೆ... ' ಮುಂದಿನ ನಾಲ್ಕು ವರ್ಷ ಬಹಳ ಮಹತ್ವದ್ದು...ಕಾಲೇಜಿನ ಆ ಸಂಘ , ಈ ಕ್ಲಬ್ ಅಂತಾ ಎಲ್ಲಾ ಹಚ್ಚಿಕೊಳ್ಳೋದು ಬೇಡ.... ' ಅಣ್ಣನ ಹಿತವಚನ...
ಒಮ್ಮೆ ಕಾಲೇಜು ಮುಗಿದು, ಕ್ಯಾಂಪಸ್ ಸೆಲೆಕ್ಷನ್ ನಲ್ಲೋ, ಅಪ್ಲಿಕೇಶನ್ ಹಾಕಿಯೋ ಒಳ್ಳೆಯ ಕಂಪನಿ ಕೈ ಹಿಡಿದರೆ , ...ಮತ್ತೆ , ಬೆನ್ನ ಹಿಂದಿಂದ ಅಪ್ಪನ ಮಾತು...ಸಂಬಳ ಜೋಪಾನ...ಹೊಸ ಜೀನ್ಸು , ಸಿನಿಮಾ ಟಿಕೇಟು ಅಂತಾ ಪೋಲು ಮಾಡೋದು ಬೇಡ..ನಿನ್ನದೇ ಒಂದು ಮನೆ ಅಂತಾ ಆದರೆ...
ಮುಂದೆ, ಮದುವೆ , ಮಕ್ಕಳು... !

ಹೀಗೆ ,ಅದೇ ಚಕ್ರ..ಅದೇ ತಾಳ ..ಅದೇ ಆಟ.ಪಾತ್ರಧಾರಿಗಳಷ್ಟೇ ಬದಲು...! ಇಲ್ಲಿ ಮಕ್ಕಳೋ ಅಂ ಕದ ಹುಂಜಗಳು.. ಇನ್ನು , ಹೆತ್ತವರು, " ಅಗೋ, ಕಾಣಿಸ್ತಿದೆಯಲ್ಲಾ...ಅದೇ ಫಿನಿಶಿಂಗ್ ಲೈನ್ ...ಗೆಲುವಿನ ಗೆರೆ...ಅದಕ್ಕೆ ಕಾಲಿಟ್ಟು ಬಿಡು..ಮುಟ್ಟಿಬಿಡು..''ಎಂದು ಅವರ ಹುರಿದುಂಬಿಸುವವರು... ಸ್ಪರ್ಧೆಗೆ ಬಿಟ್ಟ ಹುಂಜಗಳ ಗೆಲುವಿನ ವಾರಸುದಾರರು. ಟ್ಯೂಷನ್ ಕ್ಲಾಸುಗಳಿರಬಹುದು, ಬರಿದೇ , ಪರೀಕ್ಷೆಗೆ ಬರುವ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳನ್ನಷ್ಟೇ ಉರು ಹೊಡೆಸಿ ಕಲಿಸುವ 'ಸ್ಪೆಶಲ್ ಟ್ಯೂಟರ್ ' ಗಳ ನೇಮಕವಿರಬಹುದು.. ಇಲ್ಲಿ, ಗೆಲುವೊಂದೇ ಮಂತ್ರ, ಅದಕ್ಕಾಗಿಯೇ ಎಲ್ಲ ತಂತ್ರ. !
***
ಈ ಹುಡುಗನನ್ನು ಕಂಡದ್ದು , ಮುಂಬೈ ಮಹಾನಗರದಲ್ಲಿ ಮನೆ ಮಾತಾಗಿರುವ , ಎಳೆಯ ಮಕ್ಕಳ ಪ್ರತಿಭಾ ಚೈತನ್ಯವನ್ನೂ ಅರಳಿಸ ಹೊರಟ ಮಕ್ಕಳ ಸಂಸ್ಥೆ , "ಚಿಣ್ಣರ ಬಿಂಬ' ದ ಶಿಬಿರದ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮವೊಂದರಲ್ಲಿ. ಹದಿನಾರರ ಪ್ರಾಯದ ಆತ ವೇದಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಹಾಡುತ್ತಿದ್ದ , ತಾಳಬದ್ದವಾದ , ಶಾಸ್ತ್ರೀಯ ನೃತ್ಯ ದ ಹೆಜ್ಜೆಗಳನ್ನಿಡುತ್ತಿದ್ದ.ಅದೇ ಉಸಿರಿನಲ್ಲಿ, "ವೆಸ್ಟರ್ನ್' ಡ್ಯಾನ್ಸ್ ಕೂಡಾ ಮಾಡಬಲ್ಲವನಾಗಿದ್ದ. ಕನ್ನಡದ ಸುಮಧುರ ಭಾವಗೀತೆಗಳನ್ನು ರಾಗ -ತಾಳ -ಭಾವಕ್ಕೆ ಭಂಗವುಂಟಾಗದಂತೆ ಹಾಡುತ್ತಿದ್ದ .. ಹಿಂದಿ ಸಿನಿಮಾಗಳ ಹಳೆಯ ಹಾಡು , ಈ ಹುಡುಗನ ಕಂಠದಲ್ಲಿ ಹುಡುಗುತನವನ್ನು ಮೀರಿಯೇ ಜೀವ ತಳೆಯುತ್ತಿದ್ದರೆ, ಶಾಸ್ತ್ರೀಯ ಭರತನಾಟ್ಯಕ್ಕೆ , ಕಲಿಸಿದ ಗುರುಗಳೇ ಭಾವುಕರಾಗಿ ಬಿಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಭರತನಾಟ್ಯ, ನಾಟಕ , ಕ್ವಿಜ್, ಡ್ರಾಯಿಂಗ್, ಹಾಡುಗಾರಿಕೆ , ಕೋರಿಯೋ ಗ್ರಾಫಿ, ನಿರ್ದೇಶನ , ಕೊನೆಗೆ ಪ್ಯಾಶನ್ ...ಹೀಗೆ, ಹುಡುಗ ಮಹಾರಾಷ್ಟ್ರವಲ್ಲದೆ, ಅಂಧ್ರಪ್ರದೇಶ, ತಮಿಳ್ನಾಡು ಅಂತ, ರಾಜ್ಯ -ಅಂತಾರಾಜ್ಯ ಪ್ರಶಸ್ತಿ ಪುರಸ್ಕಾರಗಳನ್ನು ತರುತ್ತಲೇ ಇದ್ದ. ಈತ ಕಲಿವ ಶಾಲೆ -ಕಾಲೇಜು ಗಳ ಅಧ್ಯಾಪಕರೇ,ಈ ಹುಡುಗನ ಜೊತೆ ಮಾತಾಡಲು, ಒಂದಷ್ಟು ಹೊತ್ತು ಕಳೆಯಲು ಸ್ಪರ್ಧೆಗೆ ಬಿದ್ದದ್ದುಂಟು. ಮುಂಬಯಿಯಲ್ಲಿ, ನಾಟಕ ಸಂಸ್ಥೆ ಕಟ್ಟಿ ಹತ್ತಾರು ನಾಟಕಗಳನ್ನು ಕೊಟ್ಟ ಗಟ್ಟಿ ನಿರ್ದೇಶಕರೇ ತಮ್ಮ ಹೊಸ ನಾಟಕಗಳಿಗೆ ಈ ಹದಿನೇಳರ ಹುಡುಗನ ನಿರ್ದೇಶನ, ಕೋರಿಯೋಗ್ರಾಫಿಗಾಗಿ ಡೇಟ್ ಕೇಳಿದ್ದುಂಟು.ಹಿರಿಯ ಹಾಡುಗಾರರನ್ನೊಳಗೊಂಡ ಕಲಾ ಸಂಸ್ಥೆಗಳು ಈ ಹುಡುಗನ 'ಕಂಠ' ವನ್ನೂ ತಮ್ಮೊಂದಿಗೆ ಸೇರಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಕಾಲೇಜಿನ ಬಿಡುವಿಗಾಗಿ ಕಾಯ್ದದ್ದುಂಟು.

ಅಚ್ಚರಿ ಎಂದರೆ, ಆರಡಿಗೂ ಮೀರಿದ ಎತ್ತರದ, ಎಂಭತ್ತೈದಕ್ಕೂ ಮೀರಿದ ತೂಕದ ಈ ಹುಡುಗ , ಮನವನ್ನೊಪ್ಪಿಸಿ, ದೇಹ ಬಗ್ಗಿಸಿ, 'ಭರತ ನಾಟ್ಯ' ದಲ್ಲಿ ರಾಜ್ಯ ಮಟ್ಟಕ್ಕೆ ಬೆಳೆದದ್ದು. ಮರಾಠಿ ಮಣ್ಣಲ್ಲಿ ಹುಟ್ಟಿ, ಕರಾವಳಿಯ ಬದುಕಿನ ಚಿತ್ರಗಳನ್ನೂ ಲೀಲಾ ಜಾಲವಾಗಿ 'ಕ್ಯಾನ್ ವಾಸ್' ನಲ್ಲಿ ಬಿಂಬಿಸಿ, ಹೈದರಾಬಾದಿನ ವರೆಗೂ ಹೋಗಿ ಪ್ರಥಮ ಪುರಸ್ಕಾರ ಪಡೆದದ್ದು.

ಟ್ಯುಟೋರಿಯಲ್ ಗಳ ' ಮುಖ ' ನೋಡದೆ, " ಡೊನೇಶನ್ ಶುಲ್ಕಗಳ ಹಂಗಿಲ್ಲದೀ, ಎಲ್ಲ ಪರೀಕ್ಷೆಗಳಲ್ಲಿ ಕಾಲೇಜಿಗೆ, ಪ್ರಥಮ ನಾಗಿ ಪ್ರವೇಶ ಗಿಟ್ಟಿಸಿ, ಇಂಜಿಯನಿರಿಂಗ್ ಮುಗಿಸಿದ ಈ ಹುಡುಗ, ಆರು ತಿಂಗಳ ಹಿಂದೆ, ಮೈಸೂರಿನ ಇನ್ ಪೋಸಿಸ್ ಗೆ ನೌಕರಿ ತರಬೇತಿಗೆ ಹೊರಟಾಗ ಮುಂಬೈ ವಿಟಿಯ ರೈಲು ನಿಲ್ದಾಣದ ತುಂಬಾ ಬೀಳ್ಕೊಡುವ ಜನ ಜಾತ್ರೆ ನೆರೆದಿತ್ತು. ಅವರಲ್ಲಿ ಬಹುತೇಕ ಮಾತಾಪಿತರು, ಪ್ರೀತಿ, ಕೃತಜ್ಞತೆಗೆ ಅಲ್ಲಿ ಸೇರಿದ್ದರು, ಕಾರಣ ಇಷ್ಟೇ , ಅವರಲ್ಲೆಷ್ಟೊ ಮಂದಿಯ ಮಕ್ಕಳು ಈ ಹುಡುಗನ ಸ್ಪೂರ್ತಿಯಿಂದ ಭರತನಾಟ್ಯ ಕ್ಕಿಳಿದು ಮಿಂಚಿದ್ದರು. ಹಾಡುಗಾರಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಪಳಗಿದ್ದರು. ನಾಟಕ ಆಡಿದ್ದರು. ಅವರಲ್ಲೆಷ್ಟೊ ಮಂದಿ , ತುಪ್ಪದ ಅನ್ನ ಬಡಿಸಿ ಬೆಳೆಸಿದರೂ ತಪ್ಪು ಹಾದಿ ಹಿಡಿದ, ಕಾರಲ್ಲಿ ಶಾಲೆಗೆ ಕಳುಹಿಸಿ ಕೊಟ್ಟರೂ ಕಲಿಯದ ತಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳು ಕಲಿವಂತೆ ಮಾಡಲು , ಈ ಹುಡುಗನನ್ನು ಅವರು ಬಳಸಿಕೊಂಡಿದ್ದರು. ಟ್ಯೂಷನ್ ಇನ್ಸ್ ಟ್ಯೂಟುಗಳ ಹಂಗಿಲ್ಲದೇ , ತಾನೇ ತಯಾರಿಸಿದ ನೋಟ್ಸ್ ಗಳಿಂದ ಈ ಹುಡುಗ ಹಲವು ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಪರೀಕ್ಷೆಯಲ್ಲಿ ಗೆಲ್ಲುವ ಸೂತ್ರ ಕಲಿಸಿದ್ದ.
***
ಮುಂಬಯಿ ಕನ್ನಡಕ್ಕೆ ಹೆಮ್ಮೆಯಾದ, ಸ್ಪೂರ್ತಿಯಾದ ಈ ಹುಡುಗ ಆಶೀಷ್ ಹಾಲುಂಡು -ಕೆನೆಯುಂಡು ಬೆಳೆದವನಲ್ಲ. ಮುಂಬಯಿಗೆ ಬಹುತೇಕ ಕನ್ನಡದ ಬಹುತೇಕ ಮಂದಿಯಂತೇ ದುಡಿದು-ಕಲಿತು ನೆಲೆ ಕಾಣಲೆತ್ನಿಸುವ ಅಪ್ಪನ, ಬೇಸಾಯ --ಸಾಗುವಳಿಯಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿ, ಮದುವೆ ಎಂಬೊಂದು ಸೇತುವೆ ಏರಿ ಊರು ಬಿಟ್ಟು ಮುಂಬಯಿಗೆ ಸೇರಿದ ಅಮ್ಮನ ಮಗ. ವ್ಯಾಪಾರದ ಏರಿಳಿತದಲ್ಲಿ ಇದ್ದ ಮನೆಯನ್ನೂ ಮಾರಬೇಕಾಗಿ ಬಂದ ಅಪ್ಪ ನಿಗೆ, "ನನಗಿಂತ ಮೊದಲು ಜನಿಸಿದ ಹೆಣ್ಣುಮಗಳೊಬ್ಬಳಿದ್ದಳು. ಅವಳ ಮದುವೆಗೆ ಅದು ಖರ್ಚಾಯಿತೆಂದುಕೊಂಡು, ಮರೆತು ಬಿಡು," ಎಂದು ಸಾಂತ್ವನ ಹೇಳಿದ ಮಗ , ಆ ವರ್ಷ ಕಾಲೇಜಿಗೆ ಪ್ರಥಮನಾಗಿ ತೇರ್ಗಡೆಯಾಗಿದ್ದ.
***
ತನ್ನ ಬಾಲ್ಯಕ್ಕೆ ದಕ್ಕದೆ ಹೋದದ್ದೆಲ್ಲವನ್ನೂ ಮಗನ ಮೂಲಕ ದಕ್ಕಿಸಿಕೊಂಡ , ಯಕ್ಷಗಾನ ಭಾಗವತಿಕೆಗಿಳಿದ ಮುಂಬಯಿಯ ಪ್ರಥಮ ಮಹಿಳೆ , ತಾಯಿ ಸುಮಂಗಲಾ ಇಚ್ಚೆಯಂತೆ ಐ ಎ ಎಸ್ ಕಲಿಕೆ - ಆಶೀಶ್ ನ ಮೊದಲ ಪ್ರಾಶಸ್ತ್ಯ. ಇನ್ ಫೋ ಸಿಸ್ ನೌಕರಿಯ ಗರಿ ಹೊತ್ತು ಮರಳಿದ ಪ್ರತಿಭಾವಂತ ಆಶೀಷ್ ಮತ್ತೆ ಮುಂಬಯಿಯ ಮಕ್ಕಳ -ರಂಗದ ,ಹೊಸ ಪೀಳಿಗೆಗೆ ತನ್ನ ಪ್ರತಿಭೆ -ಸಾಧನೆಯ ಬೆಳಕಲ್ಲಿ ಹೊಸ ಚೈತನ್ಯ ನೀಡುವಂತಾದರೆ...ಇದು ಇಲ್ಲಿನ ಕನ್ನಡಿಗರ ಬಯಕೆ.

. . . ಮಧ್ಯೆ, ಯಾವ ಚಟುವಟಿಕೆಯ ನಾದ - ನಿನಾದವೂ ಇಲ್ಲದೆ ಕಳೆದು ಹೋಗುವ ನಮ್ಮ ಹುಡುಗರ ಬಾಲ್ಯ ...ತುಂಟಾಟಿಕೆಯ ಒಗರಿಲ್ಲದೆ ಗೆಜ್ಜೆಯ ಜಣ ಜಣವಿಲ್ಲದೆ ಒಣಗುವ ಹುಡುಗಿಯರ ಕೌಮಾರ್ಯ...'ಗುರುತಿಸುವಿಕೆ' ಯ ನೆರವಿಲ್ಲದೆ, ಪ್ರೋತ್ಸಾಹದ, ನೀರಿಲ್ಲದೆ ಒಳಗೇ ಇಂಗಿ ಬಿಡುವ ಮಕ್ಕಳ ಪ್ರತಿಭಾ ಚೈತನ್ಯ..ಎಲ್ಲ , ಬದುಕಿನ ತುರುಸಿಗೆ, ಸ್ಪರ್ಧೆಗೆ ಬಲಿ. ತಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳು ಶಾಲೆ ಕಾಲೇಜುಗಳ ಪರೀಕ್ಷೆ ಗೆಲ್ಲುವ , ಗ್ರೇಡು ದೊರಕಿಸಿಕೊಳ್ಳುವಂತೆ ಮಾಡುವ ಹುರುಪಿನಲ್ಲಿ, ಹಪಾಹಪಿಯಲ್ಲಿ ಅವರೊಳಗಿರುವುದನ್ನೆಲ್ಲ ಚಿವುಟುವ , ಬತ್ತಿಸಿ ಬಿಡುವ ಅಪ್ಪ -ಅಮ್ಮಂದಿರಿಗೆಲ್ಲ ಉತ್ತರ ಆಶೀಷ್ ಮತ್ತು ಆತನ ಹೆತ್ತವರು!
***

ಏರಿ ಇಳಿಯುವ ಹೊತ್ತು...


ಬ್ಯಾಂಕಿನ ಸರತಿ ಸಾಲಲ್ಲಿ ನಿಂತಿದ್ದ ಹೊತ್ತು.ಅರುವತ್ತರ ಗಡಿ ಸಮೀಪಿಸಿರಬಹುದಾದ ಅವರೂ ಸಾಲಲ್ಲಿದ್ದರು.ನಿಂತಲ್ಲಿನ "ಬೋರು" ಕಳೆಯಲು ಮಾತು ಶುರುವಿಟ್ಟಿತು.ಅವರು ತಿಂಗಳ "ಪೆನ್ಷನ್" ಹಣ ವಿದ್ಡ್ರಾ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲು ಬಂದಿದ್ದರು.ಹೇಳುವುದಕ್ಕಿದ್ದ ನಾಲಗೆಗೆ ಕೇಳುವ ಕಿವಿ ಸಿಕ್ಕರೆ ಸಾಕೆಂಬಂತೆ, ಅವರ ಮಾತು, ಕುಟುಂಬ , ಮಕ್ಕಳು ಎಂಬಂತೆ ಸಾಗಿತು. ನಡುವೆ ಎಲ್ಲೋ ಮಾತು ನಿಲ್ಲಿಸಿ ಆ ಹಿರಿಯರು ಉಗುಳು ನುಂಗಿದರು."ನನ್ನ ಈ ಪೆನ್ಶನ್ ಮೊತ್ತ್ತ ಏನೇನೂ ಅಲ್ಲ, ಮಗಳು ಮನೆಗೆ ತರುತ್ತ್ತಿರುವ ಆರಂಕಿ ಸಂಬಳದ ಮುಂದೆ, ಇದು ಜುಜುಬಿ ಎಂದು ಮ್ಲಾನವದನರಾದರು. ವಿಚಾರಿಸಿದಾಗ , ನಿವೃತ್ತಿಗೆ ಮುಂಚೆ ಸರ್ಕಾರದ ಸೇವೆಯಲ್ಲಿದ್ದು, ಒಳ್ಳೆಯ ಮೊತ್ತವನ್ನೇ, ಸಂಬಳವಾಗಿ ಪಡೆಯುತ್ತ್ತಿದ್ದವರು. ಮಕ್ಕಳ ವಿದ್ಯಾಭ್ಯಾಸ , ಸ್ವಂತ ಮನೆ ಎಲ್ಲ ಅದರಲ್ಲೇ ಸಾಧ್ಯವಾಗಿತ್ತು . ಆದರೆ ಈಗಿನ ಐಟಿ/ಕಾರ್ಪೋರೇಟ್ ನೌಕರಿ ತರುವ ಪ್ಯಾಕೇಜ್ ಸಂಬಳದ ಮುಂದೆ ಅದು ಸಣ್ಣ ಮೊತ್ತ್ತವಾಗಿತ್ತು ಅಷ್ಟೇ.ಅವರದೀಗ ಬದುಕಿನ ಇಳಿ ಹೊತ್ತು. ಏರಿ - ಇಳಿದ ಹೊತ್ತು..ಅವರಿಗೆ ತಮ್ಮದೇ ಮಗಳ ಜೊತೆಗೊಂದು ಸ್ಪರ್ಧೆ, ಈರ್ಷೆ ಹುಟ್ಟಿತ್ತು!

***

ಬದುಕು ನಿರಂತರ ಒಂದಲ್ಲ ಒಂದು ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಏರುವ ಯತ್ನ, ಬೆಳಗಾತ ಮೂಡುವ ನೇಸರಿನ ಹಾಗೆ !ಹುಡುಗ, ವಿವಿಧ ತರಗತಿಗಳನ್ನೇರುತ್ತಾ ಸಾಗುವುದು, ಪದವಿಗಳನ್ನು ಹುದ್ದೆಗಳನ್ನು ಏರುತ್ತಾ ಸಾಗುವುದು. ರಾಜ್ಯ ಸರ್ಕ್ಯೂಟಿನಲ್ಲಿ ಆಡಿದ ಅಥ್ಲೆಟ್ ರಾಷ್ಟ್ರಿಯ ಹಂತಕ್ಕೇರುವುದು, ರಣಜಿಯಲ್ಲಿ ಆಡಿದ "ಸ್ಥಿರತೆಯ' ಆಟಗಾರ, ಮುಂದೆ ಟೆಸ್ಟ್ ತಂಡದ ನಂಬರ್ ವನ್ ದಾಂಡಿಗನ ಸ್ಥಾನಕ್ಕ್ಕೇರುವುದು, ಮೊದಲನೆಯ ಕವನ ಸಂಕಲನದಲ್ಲಿ ಭರವಸೆ ಹುಟ್ಟಿಸಿದ ಕವಯಿತ್ರಿ ರಾಜ್ಯ ಅಕಾಡೆಮಿ ಪುರಸ್ಕಾರಕ್ಕೆ ದಿಟ್ಟಿ ನೆಡುವುದು, ಅಥವಾ ವೇಟರ್ ಆಗಿರುವ ಹೊಟೇಲು ಮಾಣಿ, ಮ್ಯಾನೇಜರ್ ಆಗಿ ಮುಂದೆ ಹೊಟೇಲು "ಮಾಲಕ'ನ ಸ್ದ್ತಾನಕ್ಕೇರುವುದು, ವ್ಯಕ್ತಿಯ ಪ್ರಯತ್ನ -ಸಾಮರ್ಥ್ಯ, ಕೌಶಲ್ಯ , ಪ್ರತಿಭೆ ವ್ಯಕ್ತಗೊಳ್ಳುವ ಎಲ್ಲ ವಿಭಾಗಗಳು ಇಲ್ಲಿ ಸೇರುತ್ತವೆ. ಸ್ಪರ್ಧೆ, ಪೈಪೋಟಿ , ಪರೀಕ್ಷೆ ಎಲ್ಲ ಈ "ಏರುವಿಕೆ" ಗಾಗಿ ಬಳಸುವ ಏಣಿಗಳು. ಏರಿ ನಿಂತಲ್ಲಿ ಸ್ಥಾಪಿತರಾಗಿರಬೇಕೆಂಬ ಮತ್ತೊಂದು ಹಂಬಲದಲ್ಲಿ ಮಗದೊಂದಷ್ಟು ಸ್ಪರ್ಧೆಗಳು.

ಏರುವ ಯತ್ನ, ಎಷ್ಟು ಶಕ್ತಿಯುತವಾಗಿ, ಕೌಶಲ್ಯಪೂರ್ಣವಾಗಿ, ಪರಿಶ್ರಮಪೂರ್ವಕವಾಗಿದ್ದರೂ ಅದು ಇಳಿವ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಕಟ್ಟುವ ಸುಂಕವಾಗುವುದಿಲ್ಲ.ಸೇಫ್ ಡೆಪಾಸಿಟ್ಟೂ ಆಗುವುದಿಲ್ಲ.ಆದ್ದರಿಂದಲೆ, ಇಳಿವ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಪರ್ಯಾಯವಿರುವುದಿಲ್ಲ! ಹಾಗೇ, ಈ ಏರುವ ಬಯಕೆ ಇದೆಯಲ್ಲ್ಲಾ , ಅದಕ್ಕೆ ಫುಲ್ ಸ್ಟಾಪು ಗಳೇ ಇರುವುದಿಲ್ಲ.ಆದರೆ ವ್ಯಕ್ತಿಯ ಕೌಶಲ್ಯ , ಪಕ್ವತೆ ಗೆ ಪರೀಕ್ಷೆ ಒದಗುವುದು ಏರುವುದರಲ್ಲರಲ್ಲ, ಏರಿ ನಿಲ್ಲುವ ಸ್ಥಿತಿ ಮತ್ತು ಏರಿ ಇಳಿವ ಅನಿವಾರ್ಯವನ್ನು ಸಮಭಾವದಿಂದ ನಿಭಾಯಿಸುವುದರಲ್ಲಿ.

ಸಾಧನೆಯ ನಿರಂತರತೆಯನ್ನು ಕಾಪಾಡಿಕೊಳ್ಳುವುದು, ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಮುಂದಿನ ಪೀಳಿಗೆಗೆ ಅದನ್ನು ದಾಟಿಸುವುದೂ ಕೂಡಾ ಏರಿ ನಿಂತವನ, ಗೆದ್ದು ನಗೆಬೀರಿದವನ ಮಂದಿರುವ ಸವಾಲಾಗಿರುತ್ತದೆ. ಅಥವಾ ಹಾಗೆಂದು ಆತ ಭಾವಿಸಿರುತ್ತ್ತಾನೆ.ಅದರಲ್ಲೂ, ಗುರಿ ಸಾಧಿಸಿ , ಇನ್ನು ಸಾಕೆಂದು ವಿರಮಿಸ ಹೊರಟಾಗ, ನಿಜವಾದ ಕಷ್ಟ ಎದುರಾಗುತ್ತದೆ. ಸ್ಟಾರ್ ಪಟ್ಟಕೇರಿ , ಜನಪ್ರಿಯತೆಯ ತುತ್ತತುದಿಯಲ್ಲಿ ನಿವೃತ್ತನಾಗ ಹೊರಡುವ ಕ್ರೀಡಾಪಟು, ಓರ್ವ ನಟ, ನಿರ್ದೇಶಕ ಎಷ್ಟೋ ಬಾರಿ, "ಶತಾಯಗತಾಯ' ಅಲ್ಲಿ ಉಳಿಯಲು ಯತ್ನಿಸುತ್ತಾನೆ.ಅದಾಗದೆ ಹೋದಾಗ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಅವಕಾಶ ಕಲ್ಪಿಸಿ, ಅವರ ಮೂಲಕ ತಾನು ಮುಂದುವರಿಯ ಬಯಸುತ್ತಾನೆ. ಬಹುಶಹಾ ಇದೂ ,"ಐಡೆಂಟಿಟಿ ಕ್ರೈಸಿಸ್' ನ ನಿರುವಹಣೆಯ ಭಾಗವಿರಬಹುದೇನೋ ? ಇದೆರಡೂ ಸಾಧ್ಯವಾಗದ ಬಹುತೇಕ ಮಂದಿ " ಇಳಿವ' ಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ಬಹಳ ಕೆಟ್ಟದಾಗಿ ನಿರುವಹಿಸಿ ಬಿಡುತ್ತಾರೆ. ಕೆಲ ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ, ಮಹಾರಾಷ್ಟ್ರದಲ್ಲಿ ವಿಶ್ವ ವಿದ್ಯಾಲಯಗಳು, ಸುಧಾರಣಾ ಕ್ರಮವೊಂದನ್ನು ಕೈಗೊಂಡವು.ಇದರತೆ ವಿಭಾಗ ಮುಖ್ಯಸ್ಥರ "ಹುದ್ದೆ' ಆ ವಿಭಾಗದ ಎಲ್ಲ ಪ್ರಾಧ್ಯಾಪಕ ಸಿಬ್ಬಂದಿಯ ಮಧ್ಯೆ ಸೀನಿಯರ್, ಜ್ಯೂನಿಯರ್ ಭೇದವಿಲ್ಲದೆ, "ಪರ್ಯಾಯ' ಕ್ಕೊಳಪಟ್ಟಿತು.ನಿನ್ನೆಯ ವರೆಗೆ ತಾವಿದ್ದ ಮುಖ್ಯಸ್ಥ ಹುದ್ದೆಯಿಂದ ಕೆಳಗಿಳಿದು, ತನ್ನದೇ ವಿಭಾಗದ ಕಿರಿಯನ ಕೈ ಕೆಳಗೆ ಕೆಲಸ ಮಾಡಲಾಗದೆ,"ಕಿರಿಕಿರಿ'ಗೊಳಗಾದ ಬಹಳಷ್ಟು ಹಿರಿಯ ಪ್ರಾಧ್ಯಾಪಕರು ಹುದ್ದೆ ಬಿಟ್ಟು ನಡೆದ ಪ್ರಸಂಗವೂ ಎದುರಾಯಿತು. ವೃತ್ತಿ ಜೀವನದ "ಇಳಿತ'ವನ್ನು ನಿಭಾಯಿಸುವುದು ಅಷ್ಟು ಸುಲಭದ ಮಾತಲ್ಲ.

ಇದು ಶೈಕ್ಷಣಿಕ ವಲಯದ ಮಾತಾಯಿತು. ಇನ್ನು, ದೇಶದೆಲ್ಲೆಡೆ ಭೂ ಸುಧಾರಣೆಯ "ಸಮಾಜ ಮಥನ ' ನಡೆದಾಗ, ನಿನ್ನೆಯವರೆಗೆ ಧಣಿಗಳಾಗಿದ್ದವರನೇಕರು, ನಿರ್ಗತಿಕರೂ ಆದದ್ದುಂಟು. ಊರಿಗೇ ಬಂದ ಕಾನೂನಿನ ಕತ್ತಿಯಲುಗಿಗೆ ಸಿಲುಕಿ, ಅರ್ಥಿಕವಾಗಿ, ಸಾಮಾಜಿಕವಾಗಿ ಇಳಿದು ಹೋದ ಅವರಲ್ಲನೇಕರಿಗೆ ಈ ಸ್ಥಿತಿಯಿಂದ ಹೊರಬರುವುದು ಸಾಧ್ಯವಾಗದೆ , ಸಾವಿನ ದಾರಿ ತುಳಿದದ್ದೂ ಇತ್ತು. ಇಂತಹಾ ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ಬಾಳಲಾರದೆ, ದಕ ಜಿಲ್ಲೆಯ ಬಂಟ್ವಾಳದ ಬ್ರಾಹ್ಮಣರ ಕುಟುಂಬವೊಂದು, ಸಂಪೂರ್ಣ ಆತ್ಮಹತ್ಯೆಗೆ ಶರಣಾಯಿತು. ಇದೇ ರೀತಿ, ಮಹಾರಾಷ್ಟ್ರದ ಹೊಟೇಲು ವ್ಯವಸಾಯದಲ್ಲೂ ಒಮ್ಮೆ ನಡೆದು ಹೋಯಿತು. ಯಾವ ಹಂಗೂ ಇಲ್ಲದೆ, ಮುಕ್ತವಾಗಿ ನಡೆಯುತ್ತಿದ್ದ "ಲೇಡೀಸ್ ಬಾರು" ಗಳಿಗೆ ಸರಕಾರ ನಿಷೇಧ ಹೇರಿದಾಗ, ಅಲ್ಲಿ ಹುಟ್ಟುತ್ತಿದ್ದ ವಿಪುಲ ಆದಾಯದಲ್ಲೇ, ಕೈಯ ಎಂಟು ಬೆರಳಿಗೆ ಉಂಗುರ ತೊಡುತ್ತಿದ್ದ ಅನೇಕ ಕನ್ನಡಿಗ ಯುವ ಹೋಟೇಲಿಗರಿಗೆ ಮೊಗೆವ ಕೆರೆಯಲ್ಲೇ, ನೀರು ಬತ್ತಿ ಹೋದ ಅನುಭವ! ಮಾನಸಿಕ ಜರ್ಜರಿತ , ಆರ್ಥಿಕ ಕುಸಿತದಿಂದಾಗಿ, ಹಲವು ಯುವ ಉದ್ಯಮಿಗಳು ಹೇಳಹೆಸರಿಲ್ಲದಾಗಿ ಹೋದರು.ಇಂತದ್ದೊಂದು ಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ನಿಭಾಯಿಸಲು ಅವರೆಂದೂ ಅಣಿಯಾಗೇ ಇರಲಿಲ್ಲ.

ಇಪ್ಪತ್ತೈದು, ಮೂವತ್ತು ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದಿನ ಕ್ರಿಕೆಟ್ ಪಂದ್ಯಾವಳಿಗಳಿಗೆ ಇವತ್ತಿನ ಗ್ಲಾಮರ್ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಹೆಚ್ಚಿನ ಸಭ್ಯತೆ ಇತ್ತು. ಆಟಗಾರನೊಬ್ಬ ತನ್ನ "ಫಾರ್ಮ್' ನಿಂದ ಇಳಿದ ಬಳಿಕ ತಂಡದ ಆಯ್ಕೆ ಸಮಿತಿಯ"ಲಾತ್" ಗಾಗಿ ಕಾಯದೆ , ತಾನಾಗಿಯೇ ವಿರಮಿಸುತ್ತಿದ್ದ ದಿನಗಳವು.ಅಂತಾ ಎಪ್ಪತ್ತು -ಎಂಭತ್ತರ ದಶಕದ ಮಧ್ಯೆ ಭಾರತೀಯ ಕ್ರಿಕೆಟ್ಟಿಟ್ಟನ್ನು ಆಧರಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಒಬ್ಬ ಆಟಗಾರ ಕರ್ಸನ್ ಘಾವ್ರಿ. ಎಡಗೈಯಿಂದ ಮಧ್ಯಮ ವೇಗದಲ್ಲಿ ಬೌಲಿಂಗ್ ನಡೆಸಿ ಒಳ್ಳೆಯ "ವಿಕೆಟ್ ಫಸಲು' ತೆಗೆಯುತ್ತಿದ್ದ .ಜೊತೆಗೆ,ಬಾಲಂಗೋಚಿ ಸರದಿಯಲ್ಲಿ ಉತ್ತಮ ಬ್ಯಾಟಿಂಗ್ ನಡೆಸುತ್ತಿದ್ದುದರಿಂದ , ತಂಡ ಆತನ "ಸವ್ಯಸಾಚಿತ್ವ'ದ ಲಾಭ ಪಡೆದಿತ್ತು.ಪಂದ್ಯವೊಂದರ ನಡುವೆ, ರನ್ನಿಂಗ್ ಕಾಮೆಂಟರಿ ನೀಡುತ್ತಿದ್ದ ವಿವರಣೆಕಾರ,"ಘಾವ್ರಿಯವರಿಗೆ ಇದೇ ಕೊನೆಯ ಪಂದ್ಯ' ವೆಂದು ಘೋಷಿಸಿ ಬಿಟ್ಟರು.. ಒಳ್ಳೆಯ ಫಾರ್ಮ್ ನಲ್ಲಿದ್ದ, ಘಾವ್ರಿ ಹೀಗೇಕೆ ಮಾಡಿದರು ? ಇದು ಆ ದಿನಗಳ ಕ್ರಿಕೆಟ್ ಪ್ರಿಯರ ಕಳವಳದ ಪ್ರಶ್ನೆಯಾಗಿತ್ತು. ಮರುದಿನದ ಸುದ್ದಿಗೋಷ್ಟಿಯಲ್ಲಿ, ಘಾವ್ರಿ ನುಡಿದ ಮಾತು ಎಲ್ಲ ಕಾಲಕ್ಕೆ, ಎಲ್ಲ ರಂಗಗಳಿಗೆ ಅನ್ವಯಿಸುವಂತಾದ್ದು . " ನಾನು ಫಾರ್ಮ್ ನಲ್ಲಿ ಸಾಗುತ್ತಿದ್ದೇನೆ ನಿಜ, ಫಾರ್ಮ್ ಕಳಕೊಂಡು ಇಳಿದು ಬಿಡುವುದಕ್ಕಿಂತ, ನೀವೆಲ್ಲಾ, "ಯಾಕೆ, ಈಗ ಯಾಕೆ, ಎಂದು ಕೇಳುವ ಈ ಕಾಲವೇ ನಿವೃತ್ತಿಗೆ ಸಕಾಲವೆಂದು ಭಾವಿಸುವೆ...''.ಇದು ಘಾವ್ರಿಯಂತವರಷ್ಟೇ ಹೇಳಬಲ್ಲ ಮಾತು.

***

ವಿಶ್ವ ಟೆನ್ನಿಸ್ ಕ್ಷಿತಿಜದ ಮಹಾನ್ ಆಟಗಾರ ಪೀಟ್ ಸಾಂಪ್ರಾಸ್. ಹದಿನೈದು ವರ್ಷಗಳ ಟೆನ್ನಿಸ್ ಬಾಳ್ವೆಯಲ್ಲಿ ಹದಿನಾಲ್ಕು ಬಾರಿ ಗ್ರಾಂಡ್ ಸ್ಲಾಮ್ ಚಾಂಪ್ಯನ್ ಶಿಪ್ ಗೆದ್ದು ವಿಶ್ವದ ಟೆನ್ನಿಸ್ ಅಚ್ಚರಿಗಳ ಸಾಲಿಗೆ ಸೇರಿ ದಂತಕಥೆಯಾದ -ಈರ.ಅದರಲ್ಲೂ, ಸತತ ಎಂಟು ಬಾರಿ ಗ್ರಾಂಡ್ ಸ್ಲಾಮ್ , ಸತತ ಏಳು ಬಾರಿಯ ವಿಂಬಲ್ಡನ್ ಗೆದ್ದ "ಏಕಚಕ್ರಾ-ಪತಿ'ಯ ಈ ಎರಡು ವಿಭಾಗಗಳ ಗೆಲುವನ್ನು ಇನ್ನೂ ಯಾರೂ ಸರಿ ಗಟ್ಟಿಲ್ಲ. ಸತತ ಎಂಟು ವರ್ಷ ವಿಶ್ವ ಟೆನಿಸ್ ರ್ಯಾಂಕಿಂಗ್ ನ ತುತ್ತ ತುದಿಯಾದ ನಂಬರ್ 1 ಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿದ್ದ ಪೀಟ್ ಗೆ ಬಿಬಿಸಿ ಸುದ್ದಿಗಾರ್ತಿಯೊಬ್ಬಳು ಕೇಳಿದ ಪ್ರಶ್ನೆ., "ಪೀಟ್, ಯೂ ಆರ್ ನಂಬರ್ ವನ್, ವಾಟ್ ನೆಕ್ಸ್ ಟ್ ? '(ನೀವು ನಂಬರ್ ವನ್ ಆಟಗಾರ, ಮುಂದೇನು?) "ವೆನ್ ಯೂ ಆರ್ ಇನ್ ದ ಪೀಕ್ , ದಿ ಓನ್ಲಿ ಪಾಸಿಬಲ್ ಮೂವ್ ಮೆಂಟ್ ಈಸ್ ಫಾಲಿಂಗ್ ಡೌನ್....!! (ತುತ್ತ ತುದಿಗೇರಿದ ಬಳಿಕ , ಇನ್ನೊಂದೇ ಸಾಧ್ಯತೆ..ಕೆಳಕ್ಕೆ ಜಾರುವುದು) ಇದು ಪೀಟ್ ಕೊಟ್ಟ ಉತ್ತರ. ಎತ್ತರಕ್ಕೆ ಏರಿದವರೆಲ್ಲ ಮನನ ಮಾಡಬೇಕಾದ ವಿಚಾರ.

***

ಬಂದೆಷ್ಟು ಕಾಲವಾಯಿತು ಕೇಳಿಕೊಳ್ಳಿ.....!


ಆಧುನಿಕ ಸಮಾಜ ಜೀವನ ಪ್ರವಾಹ ಎರಡು ಪ್ರಮುಖ ನೆಲೆಗಳಲ್ಲಿ ಹರಿಯುತ್ತಿದೆ. ಒಂದೆಡೆ ಸಾರ್ವಜನಿಕ ಆಡಳಿತದಲ್ಲಿ ಪ್ರಜೆ -ಪ್ರಭು ಎಂಬುದಕ್ಕಿಂತಲೂ ಸಂಘ ಸಂಸ್ಥೆಗಳ ಪಾತ್ರ ಹೆಚ್ಚಾಗತೊಡಗಿದೆ.ಕಾನೂನಿನ ನೇರ ದಾರಿಗೆ ಒಲಿಯದ ಆಡಳಿತ ಯಂತ್ರ, ಪ್ರತಿಭಟನೆ, ಮುಷ್ಕರ ಮತ್ತು ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆಗಳಿಗೆ ಬಾಗುತ್ತಿದೆ. ಒಲಿಯುತ್ತಿದೆ.ಇನ್ನೊಂದೆಡೆ ಸರಕಾರೇತರ ಸ್ವಯಂ ಸೇವಾ ಸಂಸ್ಥೆಗಳು ನೀತಿ ರೂಪಣೆಯಲ್ಲಿ, ಜನಾಭಿಪ್ರಾಯ ರೂಪಿಸುವಲ್ಲಿ ಪ್ರಮುಖ ಪಾತ್ರ ವಹಿಸತೊಡಗಿವೆ..

"ಈ ಒಂದು ಅವಧಿಗೆ ನಾನು ಸಂಸ್ಥೆಯ ನೇತೃತ್ವ ವಹಿಸಲೇಬೇಕು, ..ಇಲ್ಲವಾದರೆ, ಇದು ತನಕ ಮಾಡಿದ ಕೆಲಸಗಳು ಅಪೂರ್ಣವಾಗುಳಿದು ಬಿಡುತ್ತವೆ.... ಏನೇ ಆದರೂ ಅಧ್ಯಕ್ಷನಾಗದೆ ಕೆಳಗಿಳಿಯಲಾರೆ..'' ಇದು ಸಂಘ -ಸಂಸ್ಥೆಗಳ ಆಡಳಿತದಲ್ಲಿ ಆಗಾಗ ಕೇಳಿ ಬರುವ ಮಾತು .. ಹಾಗಾಗಿ ಎದುರು ಪಂಗಡದವರನ್ನು ಒಲಿಸಿಯೋ ಇಳಿಸಿಯೋ ಅಳಿಸಿಯೋ..ಶತಾಯ ಗತಾಯ ಕುರ್ಚಿ ಉಳಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ "ಆಟ' ಕ್ಕೆ ಹಾಗನ್ನುವವರು ಇಳಿದು ಬಿಡುತ್ತಾರೆ.! ಅವರು ಗೆದ್ದು ಬಿಡುತ್ತಾರೆ, ಕುರ್ಚಿ ಅವರೆದುರೇ ಸಣ್ಣದಾಗಿ ಬಿಡುತ್ತ್ತದೆ!

ಒಂದು ಸಂಸ್ಥೆಯ ಆಡಳಿತ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯಲ್ಲೋ, ಸಂಘಟನೆಯ ಸಮಿತಿಯಲ್ಲೋ ಇದ್ದೀರೆಂದಾದರೆ, ಅಲ್ಲಿ ಆ ಸಮಿತಿಯ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಒಂದು ಸಹಜ, ಪ್ರಜಾಸತ್ತಾತ್ಮಕ ಧ್ವನಿ ಇರುತ್ತದೆ.. ಅಭಿಪ್ರಾಯ ವ್ಯಕ್ತ ಪಡಿಸಲು, ಸಾಧಕ ಬಾಧಕಗಳ ಸಲಹೆ ಯಾ ಸೂಚನೆ ನೀಡುವುದಕ್ಕಿರುವ ವ್ಯಕ್ತಿಗೆ ಇದು ಸಾಕಾಗುತ್ತದೆ. ಹತ್ತ್ತು ವರ್ಷ ಸಮಿತಿಯಲ್ಲಿದ್ದು ಯಾವ ಬದಲಾವಣೆಯನ್ನೂ ತರಲಾಗದ ವ್ಯಕ್ತಿ , ತಾನು ನಾಯಕತ್ವದ ಮುಂಚೂಣೆಗೆ ಬಂದ ಮಾತ್ರಕ್ಕೆ ಎಲ್ಲ ಬದಲಾವಣೆಗಳಿಗೆ ಕಾರಣನಾಗುತ್ತಾನೆಂದು ನಂಬಬೇಕಾಗಿಲ್ಲ. ಅಧ್ಯಕ್ಷನೋ, ಕಾರ್ಯದರ್ಶಿಯೋ ಉಪಾಧ್ಯಕ್ಷನೋ ಹೀಗೆ ಬಗೆ ಬಗೆ ಹುದ್ದೆಯಲ್ಲಿ ದಶಕಗಳನ್ನೇ ಕಳೆದ ಬಳಿಕವೂ ಸಂಘಟನೆಯ ಒಳಗೇ ಇದ್ದು ಬಿಡುವುದು ,, ಜಾತಿ ಪಂಗಡಗಳ ಓಟ್ ಬ್ಯಾಂಕ್ ಗಳ "ಲೆಕ್ಕಾಚಾರ" ಮಾಡಿ ಟ್ರಸ್ಟಿಯೋ, ಇನ್ನೇನೋ ಆಗಿ ಸಂಸ್ಥೆಯ ಆಡಳಿತದ ಮೇಲೆ ತಮ್ಮ "ಪ್ರಭಾವ' ಬೀರುತ್ತಲೇ ಇರುವುದು , ತಮ್ಮ ಭಾರಕ್ಕೆ ಸಂಸ್ಥೆಯನ್ನು ಜಗ್ಗುತ್ತಲೇ ಇರುವುದು, ಇನ್ನು ಕೆಲವರ ಜಾಯಮಾನ! ಇದು ಎಲ್ಲೆಡೆ, ಬಹುತೇಕ ಸಂಸ್ಥೆಗಳ"ಒಳ' ನೋಟ!

ಹೇಗಾದರೂ ಮುಂಚೂಣಿಗೆ ಬರಲು, ಹಾಗೊಮ್ಮೆ ಕುರ್ಚಿ ಹಿಡಿದ ಬಳಿಕ ಅದನ್ನು ಉಳಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಹೆಣಗುವ ವರ್ಗ ಒಂದಾದರೆ, ಸಹಜ ಅವ-ಯನ್ನು ಕುರ್ಚಿಯಲ್ಲಿ ಕೂತು "ಕಾರುಬಾರು"ನಡೆಸಿ , ಇಳಿದ ಬಳಿಕವೂ ಸಂಸ್ಥೆಯ ಪಡಸಾಲೆಯಲ್ಲೇ, ಬಿಡಾರ ಹೂಡುವ ನಾಯಕಮಣಿಗಳದ್ದು ಇನ್ನೊಂದು ವರ್ಗ. ತಾವಿಳಿದ ಬಳಿಕ , ತಮ್ಮವರನ್ನು , ತಾವು ಬಯಸುವವರನ್ನು ಅಥವಾ ತಮಗೆ ಬೇಕಾದಂತೆ ನಡೆದುಕೊಳ್ಳುವವರು "ಕುರ್ಚಿ'ಯಲ್ಲಿರುವಂತೆ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುವವರಿವರು! ಒಟ್ಟಾರೆಯಾಗಿ, ಕಾಂಚಾಣದ ಉಸ್ತುವಾರಿ , ಪ್ರಚಾರದ ಬಿಡು ಬೆಳಕು ಅ-ಕಾರದ ಕುರ್ಚಿ ಇವರ ಪಕ್ಕದಲ್ಲೇ ಇರಬೇಕು , ಇದೂ ಒಂದು ರೀತಿಯ ತುರಿಕೆ. ಇವೆಲ್ಲಾ ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ ಪರ್ಯವಸನಗೊಳ್ಳುವುದು, ಸಂಘಟನೆಯ ಸೋಲಿನಲ್ಲಿ!

ಈ ಹಿನ್ನಲೆಯಲ್ಲಿ ನೋಡಿದಾಗ, ಸಣ್ಣ ಊರಿನ ಯುವಕ ಮಂಡಲವೊಂದು ಉಂಡು ಎಲೆ ಮಡಿಸಿ ಏಳುವಂತೆ ತನ್ನ ಚಟುವಟಿಕೆಗಳನ್ನು ನಡೆಸುವ ಪರಿಗೆ ಹೆಮ್ಮೆ ಪಟ್ಟಿದ್ದೇನೆ. ವಾರ್ಷಿಕೋತ್ಸವಕ್ಕೆರಡು ತಿಂಗಳಿರುವಂತೆ ಸಭೆ ಸೇರಿ, ಇಡೀ ವರ್ಷ, ಗ್ರಾಮದ ಸಮಸ್ತ ಆಗು ಹೋಗು, ಏರಿಳಿತವನ್ನು ಗಮನಿಸಿ ಆ ನೆಲೆಯಲ್ಲೇ, ಸಮಿತಿ ಸದಸ್ಯರು ಈ ಬಾರಿ ತಾವು ಮಾಡಬೇಕಾದ ವಿಧಾಯಕ ಕಾರ್ಯಗಳದೊಂದು ಯಾದಿ ತಯಾರಿಸುತ್ತಾರೆ. . ಅಲ್ಲಿ ಒಂದಷ್ಟು ಸ್ಪರ್ಧೆಗಳು, ಹಳ್ಳಿಯ ಎಲ್ಲ ವಯೋಮಾನದವರಿಗನ್ವಯವಾಗುವಂತಿರುತ್ತದೆ.ವರ್ಷದುದ್ದಕ್ಕೆ ಪ್ರತಿಭೆ ಮೆರೆದ ಹಳ್ಳಿಯ ಹತ್ತು ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಪ್ರೋತ್ಸಾಹದ ಗರಿ ಯಾಗಬಲ್ಲ ಒಂದಿಷ್ಟು ಬಹುಮಾನಗಳು...ಜೊತೆಗೆ, ಬೆಂಕಿ ಅವಘಡದಲ್ಲಿ ಮನೆ ಕಳಕೊಂಡ ಕುಟುಂಬಕ್ಕೋ, ತೆಂಗು ಅಥವಾ ಕಂಗಿನ ಮರದಿಂದಲೋ ಬಿದ್ದ್ದು ಅಂಗ ವೈಕಲ್ಯಕ್ಕೊಳಗಾದ ಕೂಲಿಯ ಆರೈಕೆಗೋ,, ಆತನ ಅವಲಂಬಿತ ಸಂಸಾರಕ್ಕೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಸಾಂತ್ವನ ತರಬಲ್ಲ ಅಗತ್ಯ ವಸ್ತುಗಳ ವಿತರಣೆಗೋ ...ಹೀಗೆ ಕೆಲವು ವಿಚಾರಗಳು ಎಜೆಂಡಾ ದಲ್ಲಿರುತ್ತವೆ. ಮನರಂಜನೆಯ ವಿಭಾಗ ಊರ ಮನೆಯ ಮಕ್ಕಳಿಗೇ ಸೇರಿದ್ದು, ಅದಕ್ಕೊಂದಿಷ್ಟು ಹಣ ಸುರಿವ ಪ್ರಮೇಯವೇ ಬರುವುದಿಲ್ಲ.

ಒಟ್ಟು ಬಜೆಟ್ಟನ್ನೂ , ಅಲ್ಲೇ, ಆ ಕ್ಷಣದಲ್ಲೇ ಯೋಜಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ.ಮುಂದೆ, ಗ್ರಾಮದ ಹತ್ತಾರು ಅಂಗಡಿ ಮುಂಗಟ್ಟುಗಳವರು, ತಮ್ಮ ವ್ಯವಹಾರ ಸ್ವರೂಪಕ್ಕನುಗುಣವಾಗಿ, ಬಹುಮಾನವನ್ನು ಪ್ರಯೋಜಿಸಿದರೆ, ಬೇಕಾಗುವ ನಗದನ್ನು, ಸಮಿತಿಯಲ್ಲೇ ಇರುವ ಬೆರಳೆಣಿಕೆಯ ಮಂದಿ , ಸ್ವಲ್ಪ ಧಣಿಕರು ತಮ್ಮ ಪಾಲಿನದೆಂದು ವಹಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ. ಹಾಗಂತ ಒಂದು ನಿರ್ದಿಷ್ಟ ಮೊತ್ತಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ದೇಣಿಗೆಯನ್ನು ಯಾರಿಂದಲೂ ಸ್ವೀಕರಿಸುವುದಿಲ್ಲ. ಒಟ್ಟು ದೇಣಿಗೆ ಸಂಗ್ರಹ , ಹಾಕಿಕೊಂಡ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಗಳ ವೆಚ್ಚಕ್ಕಿಂತ ದಾಟಿ ಸಾಗದಂತೆ ನಿಗಾ ವಹಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ.ಅರ್ಥಾತ್,ದಾನಿಗಳಾದರೂ ಹೆಚ್ಚು ಉದಾರಿಗಳಾಗದಂತೆ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುವ ಸಂಸ್ಥೆ ಇದೊಂದೇ ಇರಬೇಕು!
ಹೀಗೆ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮ ಮುಗಿದಾಗ , ಆಯ ಮತ್ತ್ತು ವ್ಯಯ ಸಮ ಸಮ ಗೊಂಡು ಕೋಶವೆನ್ನುವುದು ಖಾಲಿಯಾಗಿಯೇ ಉಳಿಯುವುದರಿಂದ ಅದನ್ನು ಕಾಯುವುದಕ್ಕಿರುವ ಕೋಶಾ-ಕಾರಿಗೆ, , "ಅಧ್ಯಕ್ಷತೆ' ಯ ಪಟ್ಟದಲ್ಲಿರುವವನಿಗೆ , ಹೇಗಾದರೂ ತಾನೇ ಮುಂದುವರಿಯಬೇಕೆಂಬ ಹಂಬಲ ಉಳಿದಿರುವುದಿಲ್ಲ. ಮತ್ತೆ ಮರು ವರ್ಷ ಹೊಸದೇ ಒಂದು ಸಮಿತಿ.ಹೊಸದಾಗಿಯೇ ಕೋಶ ರಚನೆ. ಹೀಗೆ ಸಂಸ್ಥೆಯೊಂದು ಸ್ಥಾವರವಾಗಿದ್ದೇ ಜಂಗಮವಾಗುಳಿವ ಈ ಪರಿ ನಿಜಕ್ಕೂ ಒಂದು ಮಾದರಿಯಾಗಬಹುದೇನೋ..! ಅಂದ ಹಾಗೆ ಈ ಯುವಕಮಂಡಲವಿರುವುದು ಕಾಸರಗೋಡಿನ ಮಂಜೇಶ್ವರದಲ್ಲಿ.
***
ಕಾಲ ತನ್ನ ಅವಶ್ಯಕತೆಯನ್ನು ಪೂರೈಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತ್ತದೆ. ಮಹಾನ್ ಸೃಜನಶೀಲ, ಕ್ರಿಯಾಶೀಲನೆಂದು ಕೊಂಡವನಿಗೂ , ತನಗೆ ಸರಿಸಮನಾಗಿ ದುಡಿವ ನಾಯಕನ್ಯಾರು ಎಂದು ಕೊಂಡವನಿಗೂ ಬರುವ ನಾಳೆಗಳಲ್ಲಿ ಪರ್ಯಾಯವಿರುತ್ತ್ತದೆ. ಬಹಳಷ್ಟು ಕ್ರಿಯಾಶೀಲತೆಯಿಂದ ಸೇವೆ ಸಲ್ಲಿಸಿದವನಿರಬಹುದು , ತನ್ನ ತನು ಮನ ಧನ ಕೌಶಲ್ಯದಿಂದ ಸಂಸ್ಥೆಯ ಉಛ್ರಾಯಕ್ಕೆ, ಅಭಿವೃದ್ದಿಗೆ ಕಾರಣನಾದವನೇ ಇರಬಹುದು..ತಾನು ಬಂದೆಷ್ಟು ಕಾಲವಾಯಿತೆಂದು ಕೇಳುತ್ತಿರಬೇಕು.! ಇದು ಸಂಘದ , ಸಂಸ್ಥೆಯ , ವ್ಯಕ್ತಿಯ ಆರೋಗ್ಯಕ್ಕೆ ಒಳ್ಳೆಯದು!
***
" ಅಯ್ಯಯ್ಯ ಎಂಚ ಪೊರ್ಲಾಂಡ್ . . .

ಇದೊದು ಅಪವಾದ ಬಹುಕಾಲದಿಂದ ಕರ್ನಾಟಕ ರಾಜ್ಯದ ""ಆಡಳಿತದಲ್ಲಿ ಒಳಗೊಂಡ'' ತುಳುವ ಮಂದಿಯ ಮೇಲಿತ್ತು...ಅದು ಕಟ್ಟಕಡೆಗೂ ನಿವಾರಣೆಯಾಗಿದೆ, ಅವರು ಶಾಪಮುಕ್ತರಾಗಿದ್ದಾರೆ..ಪ್ರಯತ್ನ ಯಾರದೇ ಇರಲಿ..! ತುಳುವ ಮಂದಿಯ ಬಾಹುಳ್ಯವಿರುವ ದ.ಕ . ಮತ್ತು ಉಡುಪಿ ಜಿಲ್ಲಾ ವ್ಯಾಪ್ತಿಯ ಶಾಲಾ ಕಲಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಮೂರನೆಯ ಭಾಷೆಯಾಗಿ ತುಳುವನ್ನೂ ಕಲಿವ ಅವಕಾಶವನ್ನು ಕೊನೆಗೂ ಕರ್ನಾಟಕ ಸರಕಾರ ಕರುಣಿಸಿದೆ.ಮೊನ್ನೆ ಮೊನ್ನೆ ವಿಶ್ವ ಮಟ್ಟದ ತುಳು ಸಮ್ಮೇಳನ, ಅದಕ್ಕೂ ಸ್ವಲ್ಪ ಹಿಂದೆ ಕೇರಳ ಸರಕಾರದಿಂದಲೂ ತುಳು ಅಕಾಡೆಮಿ, .ಈಗ ಅ-ಕೃತವಾಗಿ ಮೂರನೆಯ ಕಲಿಕಾ ಭಾಷೆ ..ಹೀಗೆ ಅನ್ನದ ಭಾಷೆಯಾದ, "ಅಣ್ಣ"ನ ಭಾಷೆಯಾದ ತುಳುವಿಗೆ ತಡವಾಗಿಯಾದರೂ "ಶುಕ್ರದೆಸೆ' ಪ್ರಾಪ್ತಿಯಾಗಿದೆ..

ರಾಷ್ಟ್ರ ಮಟ್ಟದ ಶಿಕ್ಷಣ ಸಂಸ್ಥೆಗಳು, ಬ್ಯಾಂಕುಗಳು, ಮಠ ಮಂದಿರಗಳಿದ್ದು...ಆಡಳಿತದ ನೈಪುಣ್ಯಕ್ಕೂ ಖ್ಯಾತಿವೆತ್ತ ಅವಳಿ ಜಿಲ್ಲೆಯಲ್ಲಿ ಶತಮಾನದ ಹಿಂದೆಯೇ ಬಾಸೆಲ್ ಮಿಶನ್ ನಂತಾ ವಿದೇಶೀ ಮಿಶನರಿಯೇ ತುಳುವನ್ನು ಅ-ಕೃತವಾಗಿ ಜನರಿಗೆ ಕಲಿಸಲು ಮುಂದಾಗಿತ್ತೆನ್ನುವಾಗ, ನಾವು , ಬಹಳೇ ಸಮಯ ವ್ಯರ್ಥಮಾಡಿದ್ದ್ದು ಗೋಚರಕ್ಕೆ ಬರುತ್ತದೆ. ಕೊನೆಗಾದರೂ , "ಭರತೇಶ ವೈಭವ" ದ ಕವಿ ರತ್ನಾಕರ ವರ್ಣಿಯ ಆತ್ಮ ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ, " ಅಯ್ಯಯ್ಯ ಎಂಚ ಪೊರ್ಲಾ ಂ ಡ್ ..." ಎಂದು ಸಂತಸ ಪಡುತ್ತಿರಬಹುದು.

*******************

Friday, March 26, 2010

ರುಚಿಯೊಂದಿದ್ದರೆ..ಬದುಕಿಗೆ...!

ಒಂದೊಮ್ಮೆ , ಹಸಿದ ಹೊಟ್ಟೆಯನ್ನು ಉಣಿಸಲು, ದೇಹದ ದಣಿವು ತಣಿಸಲು ಹುಟ್ಟಿಕೊಂಡ ಹೊಟೇಲುಗಳು, ಉಪಹಾರ -ವಿಶ್ರಾಂತಿ ಗೃಹಗಳು , ಮುಂದೆ ರಾತ್ರಿ ಹಗಲು ಲತಾಂಗಿಯರು ಮದ್ಯ ಉಣಿಸುವ ಬಾರುಗಳಾಗಿ ರೆಸ್ಟೋರಾಗಳಾಗಿ ಬದಲಾದಾಗ, ಅದನ್ನು ನಮ್ಮ ಪ್ರಗತಿಗೆ ಭಾಷ್ಯವೆದು ತಿಳಿಯಲಾಯಿತು. ಹಳೆಯ ಮಿಲ್ಲುಗಳ ಜಾಗವನ್ನೆಲ್ಲಾ ಮಾಲ್ ಗಳು "ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯ"ದಂತೆ ವ್ಯಾಪಿಸಿಕೊಂಡಾಗ ಅದು ಅಭಿವೃದ್ದಿಗೆ ಹೊಚ್ಚ ಹೊಸಾ ವ್ಯಾಖ್ಯಾನವಾಯಿತು. ಮನುಷ್ಯನ ಕೊಳ್ಳುವ ತಾಕತ್ತು ಹೆಚ್ಚಾದಂತೆಲ್ಲಾ "ರುಚಿ"ಯೂ ಬದಲಾಯಿತು. ನಾಲಗೆಯದ್ದಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ, ಬದುಕಿನದ್ದೂ ಕೂಡ ! ನೂರಾರು ಮಹಡಿಗಳ ಕಾಂಕ್ರೀಟು ಕಟ್ಟಡಗಳನ್ನು, ಮೇಲ್ಸೇತುವೆಗಳನ್ನು ನಿರ್ಮಿಸುವುದು , ವಿಶೇಷ ಕಾರಿಡಾರ್ ಗಳನ್ನು ರಚಿಸುವುದು , ಅಥವಾ ಹೊಳೆವ ಗಾಜುಗಳ ಬಿಗ್ ಬಜಾರುಗಳು , ಮಾಲುಗಳನ್ನು ಬಹು ಪರದೆಗಳ ಸಿನಿಮಾ ಥಿಯೇಟರುಗಳನ್ನು ಅಲ್ಲಲ್ಲಿ ಕಟ್ಟಿ ಬಿಡುವುದು ಇವು ಪ್ರಗತಿಯ ಮಾನದಂಡವಾಗುತ್ತಿರುವುದು ಕಂಡು ಬರುತ್ತಿದೆ.

ನಮ್ಮ ಹಳ್ಳಿಗಳ ಕಡೆಗೆ ಹೊರಳಿದರೂ , ಮಠ ಮಂದಿರಗಳೂ ನೆಲದಿಂದ ತಲೆಯ ವರೆಗೆ ಸಿಮೆಂಟಿನಚ್ಚಿನಲ್ಲಿ ಎರಕಗೊಂಡು ಒಂದರ ತದ್ರೂಪ ಇನ್ನೊಂದಾಗಿ ಗೋಚರಿಸುತ್ತಿವೆ. ಅಚ್ಚರಿಯೆಂದರೆ ಹತ್ತಾರು ಕೋಟಿ ವೆಚ್ಚದಲ್ಲಿ ಮೂಲ ಸ್ವರೂಪವನ್ನು ವಿರೂಪಗೊಳಿಸಿ ನಿರ್ಮಾಣಗೊಳ್ಳುವ ಇಂತಾ ಸಿಮೆಂಟು ಸಂಕೀರ್ಣಗಳೂ "ವಾಸ್ತು ಶಾಸ್ತ್ರದ ಪ್ರಗತಿ"ಯಲ್ಲಿ ದಾಖಲಾದವು.. ಎಲ್ಲೋ ಊರ ನಡುವಣ ಪ್ರಶಾಂತ ಜಾಗದಲ್ಲಿದ್ದ ದೇವಸ್ಥಾನಗಳು ಇಗರ್ಜಿ ಗಳು ಹಳ್ಳಿಗಳ ಸಂಜೆಗೊಂದು ವಿಶೇಷ ಅಲೌಖಿಕ ಪರಿಸರವನ್ನು ನಿರ್ಮಾಣ ಮಾಡಿ ಕೊಡುತ್ತಿದ್ದವು . ಕಾರಣ ಅಲ್ಲಿದ್ದ ಮೌನ ಮತ್ತು ಸರಳತೆ . ಕಾಣದ ದೇವರ ಬಗೆಗೆ ಅಷ್ಟಾಗಿ ಚಿಂತಿಸದೆ , ಕಣ್ಣ ಮುಂದಿನ ಬದುಕಿನ ಮೌಲ್ಯ ವರ್ಧನೆಗೇ ಶತಮಾನ ಶ್ರಮಿಸಿದ ಶಿವರಾಮ ಕಾರಂತರು ದೇವಾಲಯಗಳ ಆವರಣಗಳನ್ನು ಇಷ್ಟಪಡುತ್ತಿದ್ದರು . ಪುತ್ತೂರು, ಉಡುಪಿ, ಕುಂದಾಪುರ ಪರಿಸರದ ಅವರ ಚಟುವಟಿಕೆಯ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಅಲ್ಲಿನ ದೇವಸ್ಥಾನಗಳ ಬಳಿಯೇ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಮಕ್ಕಳೊಡನೆ ಅವರ ಒಡನಾಟವಿರುತ್ತಿತ್ತು . ಅದೇ ಮಂದಿರ ಮಂದಿರ ಪರಿಸರಗಳೀಗ ವಾಣಿಜ್ಯ ಮಳಿಗೆಗಳಂತೆ ಕಾಣುತ್ತಿವೆ. ಸ್ವಲ್ಪ ಸೂಕ್ಷ್ಮವಾಗಿ ನೋಡಿದರೆ ಅಲ್ಲಿ ನಡೆದ "ಪ್ರಗತಿ" ಕಾರ್ಯಗಳಿಂದ ಮೂಲ ಸೌಂದರ್ಯ ನಷ್ಟವಾಗಿರು ವುದು ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ಗೋಚರಿಸುತ್ತದೆ. ರಫಿ, ಮುಖೇಶ ರ ಹಳೆಯ ಹಾಡುಗಳ ಮೇಲೆ ಇಂಡಿಪಾಪ್ ನ ಸುರುಳಿ ಸುತ್ತಿದ ಹಾಗೆ !
ಒಳಗಿನ ರುಚಿ ಕೆಟ್ಟಾಗ ನಾವು ಈ ರೀತಿಯ ಬದಲಾವಣೆಗೆ ಒಗ್ಗಿಕೊಳ್ಳುತ್ತೇವೆ . ಪ್ರಗತಿಯ ಪಥದಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲವೂ ಸರಿ ಎನ್ನತೊಡಗುತ್ತೇವೆ. ಇಷ್ಟಕ್ಕೂ ಕಾರಣ ನಮ್ಮ 'ರುಚಿ" . ರುಚಿ ಕೆಟ್ಟಾಗ ಅಭಿರುಚಿಯೂ ಬದಲಾಗುತ್ತದೆ. ಇಷ್ಟಗಳು ಬದಲಾಗುತ್ತವೆ. ಇದರಿಂದ ನಮ್ಮ ಎಲ್ಲ ರೀತಿಯ ಯೋಚನೆ ಮತ್ತು ಯೋಜನೆಗಳು ಪ್ರಭಾವಗೊಳ್ಳುತ್ತವೆ. ಸಣ್ಣದೊಂದು ಮನೆಯನ್ನು ಕಟ್ಟಿ , ಅದಕ್ಕೊಪ್ಪುವ ಪೀಠೋಪಕರಣಗಳನ್ನು ಆಯ್ಕೆ ಮಾಡುವುದಕ್ಕೂ ಒಂದು ಒಳ್ಳೆಯ ರುಚಿ ಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ. ಅದಿಲ್ಲವಾದಾಗ ಆ ಮನೆ ನಮ್ಮ ಸಂಪತ್ತು -ಆಡಂಬರ -ಅಬ್ಬರಗಳ ಪ್ರತಿಫಲನವಾಗಿ ಕಣ್ಣಿಗೆ ರಾಚುವ "ಶೋಕೇಸು"ಗಳಾಗಿ ಬಿಡುತ್ತವೆ. ತರಹೇವಾರಿ ವಸ್ತುಗಳನ್ನೆಲ್ಲಾ ತಂದು ರಾಶಿ ಹಾಕುವ ಉಗ್ರಾಣಗಳಾಗುತ್ತವೆ.

ಇನ್ನು ಮನೆಯ ಒಳ ಹೂರಣವಾನ್ನಾದರೂ ನೋಡಿ.... ಹೆಚ್ಚು ಬೇಡ , ನೀವು ಮಧ್ಯ ವಯಸ್ಕರಾದರೆ, ಮೂವತ್ತು - ನಲವತ್ತು ವರ್ಷ ಗಳ ಹಿಂದಕ್ಕೆ ಹೋಗಿ ನೋಡಿ ಮನೆಯ ಹಜಾರದ ಗೋಡೆಗಂಟಿದ ಚಿತ್ರಗಳಲ್ಲಿ ಅಮ್ಮ ಇರುತ್ತಿದ್ದಳು.. ಜೊತೆಗೆ ಮುಖದ ಪ್ರತಿ ನೆರಿಗೆಯಲ್ಲೂ ಸಂಸಾರದ ರಥವೆಳೆದ ಕಥೆಯನ್ನೇ ಕೆತ್ತಿದ ಅಜ್ಜಿ -ಅಜ್ಜ ಇರುತ್ತಿದ್ದರು...ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಕಾಲಕ್ಕೂ ಮುನ್ನ ಕಾಲವಶಳಾದ ಅಮ್ಮನ ಜಾಗ ತುಂಬಿ, ಸಲಹಿದ ದೊಡ್ಡಮ್ಮನೋ ಅತ್ತೇಯೋ ಇರುತ್ತಿದ್ದರು.. ಮನೆಯೊಳಗೆ ಬೆಳೆವ ಮಗು ಬಂದವರಿಗೆ " ಗೊತ್ತಾ ಇದು ನಮ್ಮಜ್ಜಿ" ಅಂತ ಗೋಡೆ ತೋರಿಸಿ ತೊದಲಿದಾಗ ಮನೆ ಕಲರವದ ಗುಬ್ಬಿಯ ಗೂಡಾಗುತ್ತಿತ್ತು . ಜೊತೆಗೆ ಇಡೀ ಸಂಸಾರದ ಒಂದಾದರೂ ಫೋಟೋ ಇರುತ್ತಿತ್ತ್ತು . ರುಚಿ ಬದಲಾಗಿದೆ. ಮನೆಯ ತುಂಬ ಮೈಖೆಲ್ ಜಾಕ್ಸನ್ ರಾಕ್ ತಂಡದ , ಸಿಡ್ನಿಗೆ ಹೋದ ಮಹೇಂದ್ರ ದೋಣಿ ತಂಡದ , ಅನಾಮಿಕ ಚಿತ್ರಕಾರನ ಸೆರಾಮಿಕ್ ಚಿತ್ರಗಳಿದ್ದರೂ ಎಲ್ಲೂ ಬದುಕಿಗೊಂದು ರೂಪ ಕೊಟ್ಟ ಅಮ್ಮನ ಸುಳಿವಿಲ್ಲ. ಮಕ್ಕಳೂ ಹಾಗೆಯೇ ಬಿ ಇ , ಎಂಬಿಎ ನಂತರ ಮೈಖೇಲ್ ನ ಅಮೆರಿಕಾಕ್ಕೆ ಮಾರು ಹೋದಷ್ಟು ಅಮ್ಮನ ಭಾರತಕ್ಕೆ ಒಪ್ಪುವುದಿಲ್ಲ. ಆಗ ಅದಕ್ಕೆ "ಬ್ರೈನ್ ಡ್ರೈನ್ " (ಪ್ರತಿಭಾ ಪಲಾಯನ) ಎಂದು ಹೆಸರಿಟ್ಟು ನಾವು ಮಾಡಿದ ತಪ್ಪುಗಳನ್ನು ಮರೆ ಮಾಚಿ ಬಿಡುತ್ತೇವೆ.

ಕೊಳ್ಳುವ ತಾಕತ್ತು ಹೆಚ್ಚಾದಂತೆಲ್ಲಾ "ರುಚಿ" ಯೂ ಬದಲಾಯಿತು. ರುಚಿಯನ್ನನುಸರಿಸಿ ನಮ್ಮ ಆಯ್ಕೆಗಳು ಬದಲಾದವು. ಆಯ್ಕೆಗಳನ್ನನುಸರಿಸಿದ ಜೀವನ ಶೈಲಿಯೇ ಬದಲಾಯಿತು. ನಿಧಾನವಾಗಿ ಅದು ಸುತ್ತಲ ಜಗತ್ತಿನ ಮತ್ತು ಸಹಜೀವಿಗಳ ಕುರಿತಾದ ನಮ್ಮ ಚಿಂತನೆಯ ಮೇಲೂ ಪರಿಣಾಮ ಬೀರಿತು.ಒಂದೊಮ್ಮೆ, ನಾವು ತಿನ್ನುವ ಬಹುತೇಕ ಹಸಿರು -ಹಣ್ಣು ವಸ್ತುಗಳು ನೇರವಾಗಿ ತೋಟ , ಗದ್ದೆಗಳಿಂದ ಮನೆ ಸೇರುತ್ತಿದ್ದವು. ಯಾವ ರಸಾಯನಿಕಗಳ, ತಂಗಳ ಕಾಯ್ದಿರಿಸುವ ಪೆಟ್ಟಿಗೆಯ (ಫ್ರಿಜ್ಜು) ಹಂಗಿಲ್ಲದೆ ನಾವು ಅವುಗಳನ್ನು ತಾಜಾ ತಾಜಾ ಬಳಸುತ್ತಿದ್ದೆವು. ಕನಿಷ್ಟ, ಬೀದಿಯ ಕೊನೆಯ ಅಂಗಡಿಯಿಂದ ಮನೆಯ ನಿತ್ಯ ಬಳಕೆಯ ತರಕಾರಿಗಳನ್ನು ಖರೀದಿಸುತ್ತಿದ್ದಷ್ಟು ಕಾಲ ನಮಗೂ ಭೂಮಿಗೂ ಏನೋ ಸಂಬಂಧವಿರುವುದು ಅರಿವಿಗೆ ಬರುತ್ತಿತ್ತು. ಮೊನ್ನೆ, ಮೊನ್ನೆಯ ವರೆಗೂ ಮನೆಯ ಮಕ್ಕಳು ದಂಟು ಹೆಚ್ಚುವಲ್ಲಿ, ಬೆಂಡೆಯ ತೊಟ್ಟು ತರಿಯುವಲ್ಲಿ ಕೋಡು ಬಿಡಿಸಿ ಕಾಳು ಆಯುವಲ್ಲಿ ಅಮ್ಮನ ಜೊತೆಗೂಡುತ್ತಿದ್ದವು. ಜೊತೆಗೆ ಒಂದು ಪ್ರಶ್ನೆ ಹುಟ್ಟು ತ್ತಿತ್ತು .ಉತ್ತರವಾಗಿ ಒಂದು ಮಾಹಿತಿ ಮಿದುಳಿನ ಕೋಶ ಸೇರುತ್ತಿತ್ತು. ಬದುಕಿನ ರುಚಿ , ಸಹನೆ ಹೆಚ್ಚುತ್ತಿತ್ತು. ದೂರದ ಹಳ್ಳಿಗಾಡಿನ ಕೆಸರು ಗದ್ದೆಯಲ್ಲಿ ದುಡಿದು ತನಗಾಗಿ ಮಾತ್ರವಲ್ಲದೆ ಎಲ್ಲರ ಹೊಟ್ಟೆಗೆ ತಕ್ಕ ಅಹಾರವನ್ನು ಬೆಳೆದ , ಮಣ್ಣಲ್ಲಿ ಜೀವದ ಉಸಿರುಕ್ಕಿಸಿದ ವ್ಯಕ್ತಿಯ ಬಗೆಗೆ ತನ್ನಿಂತ್ತಾನೇ ಮನದಾಳದಲ್ಲೊಂದು ಸಮ್ಮಾನ ಭಾವ ಮೂಡಿ ಘನವಾಗುತ್ತಿತ್ತು .

ಇವೆಲ್ಲಾ ಯಾವ ಟ್ಯೂಶನ್ ಗಳಿಲ್ಲದೆ ನಿತ್ಯ ಬದುಕಿನ ಜೊತೆಗೇ ನಡೆದುಹೋಗುತ್ತಿದ್ದವು.ಆದರೆ ಮಾಲುಗಳು , ಮಾರ್ಟುಗಳಿಂದಲೋ ಆಯ್ದು ತಂದ ನಿರ್ವಾತ ಪ್ಲಾಸ್ಟಿಕ್ ಚೀಲದೊಳಗಿನ ರಾಜ್ಮಾ ಬೀಜಗಳನ್ನು ತಿನ್ನುವ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಅವು ಫ್ಯಾಕ್ಟರಿಯಲ್ಲಿ ತಯಾರಾದ ಸಿಂಥೆಟಿಕ್ ಪದಾರ್ಥಗಳೋ ಅಥವಾ ನೆಲದಲ್ಲಿ ಬೆಳೆದವುಗಳೋ ಎಂದು ತಿಳಿಯುವುದಕ್ಕಾಗಿಯೂ ಡಿಕ್ಷನರಿಯಲ್ಲೋ, ಕಂಪ್ಯೂಟರ್ ತೆರೆದು "ಗೂಗಲ್" ನಲ್ಲೋ ಹುಡುಕುವ ಸಂದರ್ಭ ಸೃಷ್ಟಿಯಾಗುತ್ತಿದೆ. ನಿಧಾನವಾಗಿ ಅಕ್ಕರೆಯ ಮನೆಯೂಟ ಸವಿಯಲು ಕಷ್ಟವಾಗುತ್ತದೆ, ಮೆಕ್ ಡೊನಾಲ್ಡ್ ಗಳ ಪಿಜ್ಜಾ, ಬರ್ಗರುಗಳೇ ಇಷ್ಟವಾಗು ತ್ತದೆ ಮನೆಗೆ ಬರುವ , ತೆರಳುವ ಹಿರಿಯರ ಕಾಲಿಗೆರಗುವುದಾದರೂ ಅಷ್ಟೇ...ಮೇಲ್ನೋಟಕ್ಕೆ ತೀರಾ ಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕ ಬಳುವಳಿಯೆಂದು ಗೋಚರಿಸಬಹುದು, ಆದರೆ ಅಲ್ಲಿ ಉತ್ಪನ್ನವಾಗುವ ಭಾವದ ಧನಾತ್ಮಕ ಕಂಪನ (ಪೊಸಿಟಿವ್ ವೈಬ್ರೇಶನ್) , ಸದಾಶಯ ಮತ್ತು ಸಂಸ್ಕೃತಿ ವೈಶಿಷ್ಟ್ಯ ನಿಜಕ್ಕೂ ಉದ್ದಾತ್ತವಾದುದು. ಬಗ್ಗಿ ಎರಗುವ ಎಳೆಯನ ವಿಧೇಯತೆ , ಗೌರವ , ಬೆನ್ನು ಪೂಸಿ ಮೇಲೆತ್ತುವ ಹಿರಿಯನ ಸಜ್ಜನಿಕೆ ಸಾತ್ವಿಕ ಭಾವ ಆ ಸಂದರ್ಭಕ್ಕೇ ಒಂದು ಹಿರಿಮೆಯನ್ನು, ಸಂಸ್ಕಾರವನ್ನು ಕೊಟ್ಟು ಬಿಡುತ್ತದೆ.ಎಲ್ಲ ನಾಗರಿಕತೆಗಳಲ್ಲೂ ಇದು ಇದ್ದರೂ ಇದರ ವ್ಯಕ್ತ ಸ್ವರೂಪ (Form) ಮಾತ್ರ ಭಾರತಕ್ಕೇ ವಿಶೇಷವಾದುದು.

ಬೆಳೆವ ಮಗುವೊಂದು ತನ್ನ ಮೊದಲ ಭೌದ್ದಿಕ ಆವರಣವನ್ನು ರೂಪಿಸುವುದು ತಾನು ಬೆಳೆವ ಮನೆಯಿಂದಲೇ.ತನ್ನ ಅಮ್ಮ, ಅಪ್ಪ , ಅಜ್ಜಿ, ಅಜ್ಜ ಹೀಗೆ ತನ್ನ ಬಳಗ , ಕುಟುಂಬದ ಪರಿಚಯದಿಂದಲೇ ಆದರ ಸಹಜೀವನದ , ಸಮಾಜ ಕಲ್ಪನೆಯ ಹಂದರ ಮೈದಳೆಯುತ್ತದೆ. ಅಜ್ಜ -ಆಜ್ಜಿಯರ ಮಾಗಿದ ವಯಸ್ಸು , ಅನುಭವದ ಮಾತು , ವರ್ತನೆ ಜೊತೆಗೆ ಅವರ ವೃದ್ದಾಪ್ಯವನ್ನು ತನ್ನ ಅರಳು ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಿ ಕಂಡ ಮಗು ನಿಜವಾಗಿ ಮಾಗುತ್ತದೆ. ಅವರನ್ನು ಆರೈಕೆ ಮಾಡಿದ ತನ್ನ ಅಪ್ಪ - ಅಮ್ಮನ ಬಗೆಗೊಂದು ಗೌರವ ಭಾವ ಬೆಳೆಸಿಕೊಳ್ಳುತದೆ. ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವದ ನಿರ್ಮಾಣಕ್ಕೆ ರುಚಿ ಮತ್ತು ಸದಭಿರುಚಿಯೇ ಪಂಚಾಂಗ.
ಬದುಕಿನ ರೀತಿ - ಬದುಕುವ ರೀತಿ, -ಸಂದರ್ಭ- ಪರಿಸರ , ಸವಲತ್ತು - ಅಂತಸ್ತು ಬದಲಾಗಬಹುದು. ಆದರೆ ರುಚಿ ಯೊಂದು ಕೆಟ್ಟು ಹೋಗದಂತೆ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು. ಅದಕ್ಕೇ ಇರಬೇಕು ಹಳೆಯ ತಲೆಮಾರಿಗರ ಮಾತಲ್ಲಿ ಆಗಾಗ "ರುಚಿ" ನಸುಳುತ್ತಿತ್ತು .. ಅವರು ಯರಾದರೊಬ್ಬ ವ್ಯಕ್ತಿಯ ಕುರಿತಾಗಿ, " ಅವನ ಸಂಪತ್ತು - ಅಂತಸ್ತು ಎಲ್ಲ ಸರಿ, ಆದರೆ ಮಾತಿಗೊಂದು ರುಚಿಯಿಲ್ಲ" ಎಂದರೆ ಮತ್ತೆ ಆ ವ್ಯಕಿಯನ್ನು ಭೇಟಿಯಾಗುವ ಮನ ವಾಗುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ.!
********

ನುಡಿ ಸೇವಕನಿಗೊಂದು ಹಿಡಿ ನಮನ...

ವ್ಯಕ್ತಿಯೊಬ್ಬ ಹಾಗೆ ನಿಮ್ಮೆದುರು ಬಂದು ಮಾತಿಗೆ ಶುರುವಿಟ್ಟನೆಂದರೆ, ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದೆಯೇ ಆತನ ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವದ ಫೋಲ್ಡರೊಂದು ನಿಮ್ಮ ಮೆದುಳಿನ ಒಳ ಕೋಶದಲ್ಲೆಲ್ಲೋ ಛಾಪಿಸತೊಡಗುತ್ತದೆ., ಆಲ್ಲಿ ಆತನ ನಗೆ ಯಿಂದ ತೊಡಗಿ, ನಿಲ್ಲುವ ನಿಲುವು, ಅಂಗಿಯ ಇಸ್ತ್ರಿ, ಆಡುವ ಮಾತಿನ ಭಂಗಿ, ನೊಡುವ ನೋಟ, ಮುಖದ ಕಣ್ಣ ಪಾಪೆಯಿಂದ ಹೊರ ಸೂಸುವ ಕಾಂತಿ ಹೀಗೆ ಹತ್ತಾರು ಅಂಶಗಳು ದಾಖಲಾಗಿ ಬಿಡುತ್ತವೆ. ಬಹುಷ ಇದಕ್ಕೇ ನಾವು ಆಂಗ್ಲ ಭಾಷೆಯಲ್ಲಿ "ಫಸ್ಟ್ ಇಂಪ್ರೆಶನ್ " ಅನ್ನುತ್ತೇವೆ. ಬಹುತೇಕ ಈ ಫೋಲ್ದರ್ ರೂಪದಲ್ಲಿ ದೊರೆವ "ವ್ಯಕ್ತಿ ಚಿತ್ರ" ನಂಬುವಂತಾದ್ದೇ ಆದರೂ ಕೆಲವೊಂದು ಬಾರಿ ಇದನ್ನೇ ನಂಬಿ ಬೆಸ್ತು ನಾವು ಬೀಳುವುದೂ ಇದೆ.

""..ಹೌದೇ, ಅವರು ಹೋದರೇ, ಇಷ್ಟು ಬೇಗ.. ಏನಾಗಿತ್ತು ಅವರಿಗೆ .."" ಎಂದು ಜನ ಕೇಳುವಂತಾ 62ರ ವಯಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ , ನಿನ್ನೆ ನಿರ್ಗಮಿಸಿದ ಉಳ್ಳೂರುಗುತ್ತು ವಾಮನ ಶೆಟ್ಟರ ಕುರಿತಾಗಿ ಯೋಚಿಸುವಾಗ , ಸರಿ ಸುಮಾರು ಒಂದೂವರೆ ದಶಕದ ಹಿಂದೆ ಮೊದಲಾಗಿ ವೇದಿಕೆಯ ಮೇಲಿಂದ ಭಾಷಣವೊಂದನ್ನು ನೀಡುತ್ತಾ ಪರಿಚಯವಾದಾಗ ಮೊದಲ ನೋಟದ ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವ ನಂಬಲೇಬೇಕಾದ್ದೇನು ಅಲ್ಲ ಎಂಬ ವಿಚಾರ ನಿಚ್ಚಳವಾಯಿತು.

ಪತ್ರಿಕೆಗಳು ತಮ್ಮ ವರದಿಗಳಲ್ಲಿ ಅವರಿಗೆ ಶಿಕ್ಷಣ ತಜ್ಞ ವಿಜ್ಞಾನಿ ಎಂಬ ವಿಶೇಷಣಗಳನ್ನು ನೀಡುತ್ತಿದ್ದವು. ಹಾಗೆ ನೋಡಿದರೆ, ಅವರೇನೂ ಶಿಕ್ಷಣ ಕ್ಷೇತ್ರದಲ್ಲೋ , ಪರಿಸರ ಅಥವಾ ವಿಜ್ಞಾನದ ವಿಷಯದಲ್ಲೋ ಅಂಥಾ ಪರಿಣತರಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ತಿಳಿದವರನ್ನು ಗೌರವಿಸುವ ಸರಳತೆ, ವಿನಯ ಇವರಲ್ಲಿತ್ತು. ಎಲ್ಲ ವಿಚಾರಗಳಲ್ಲೂ ಸಾಮಾನ್ಯ ಜ್ಞಾನವನ್ನು ರೂಢಿಸಿಟ್ಟುವ ಕೊಳ್ಳುವ ಜಾಯಮಾನ ಅವರಲ್ಲಿತ್ತು. ಹಾಗಾಗಿ ಅವರಿಗೆ ವಿಜ್ಞಾನದ ಒಗಟುಗಳ ಬಗೆಗೆ, ಸುತ್ತಲ ಪರಿಸರದ ಬಗೆಗೆ, ಶಿಕ್ಷಣದ ಬಗೆಗೆ ತನ್ನದಾದ ಸ್ಪಷ್ಟ ನಿಲುವೊಂದಿತ್ತು. ಕಾರ್ಖಾನೆಗಳ ಮಾಲೀಕರಾಗಿ "ಧಣಿ"ಯ ಅಂತಸ್ತಿದ್ದರೂ ತನ್ನ ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ಗುಮಾಸ್ತರಾಗಿ, ಮಾಸ್ತರರಾಗಿ ದುಡಿವ ಸಿಬ್ಬಂದಿಯ ಸಾಹಿತ್ಯ ಪ್ರೀತಿಯನ್ನು ಗುರುತಿಸಿ ಪ್ರೋತ್ಸಾಹಿಸುವ, ಗೌರವಿಸುವ ಸಂಸ್ಕಾರ ವಿತ್ತು. ಮಹಾರಾಷ್ಟ್ರದ ಮುಖ್ಯ ಜಿಲ್ಲೆಗಳಲ್ಲೊಂದಾದ ಥಾಣೆಯ ಮಾಜಿವಾಡದಲ್ಲಿ ಕನ್ನಡಿಗರ ಶಾಲೆಯೊಂದನ್ನು ""ಕನ್ನಡ ಶಿಕ್ಷಣ ಕೊಡುವ ಶಾಲೆ "" ಯನ್ನಾಗಿಯೇ ಉಳಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಹಟ, ಉಳಿಸಿಕೊಂಡ ಕೆಚ್ಚು ಅವರಲ್ಲಿತ್ತು.

ರಾಸಾಯನಿಕ ಪದಾರ್ಥಗಳನ್ನು ತಯಾರಿಸುವ ಉದ್ಯಮದಿಂದ ಕನ್ನಡದ ಕೈಂಕರ್ಯಕ್ಕಿಳಿದ ನುಡಿ ಸೇವೆಯ ಆರಂಭದ ದಿನಗಳ ಅವರ ಮಾತುಗಳಲ್ಲಿ ಕೌಶಲ್ಯಕ್ಕಿಂತಲೂ ಹೆಚ್ಚು ಉದ್ವೇಗವಿರುತ್ತಿತ್ತು... 90 ರ ದಶಕದ ಕೊನೇ ಭಾಗದಲ್ಲಿ, ಡೊಂಬಿವಲಿಯ ಕರ್ನಾಟಕ ಸಂಘದ ಆಶ್ರಯದಲ್ಲಿ ನಡೆದ ಮುಂಬಯಿ ಕನ್ನಡದ ಕುರಿತಾದ ಅವರ ಮಾತಿನ ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ , ಕಿವಿಯಲ್ಲಿ . "" ನಿಮಗೆ ಕಟ್ಟುವ ಹಟ, ಉಮೇದು, ಉತ್ಸಾಹವಿದೆ.. ಆದರೆ ಮಾತಿನಲ್ಲಿ ಉದ್ವೇಗ ವಿರದಂತೆ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳಿ.ಹಾಗಾಗದಿದ್ದರೆ , ವಿಚಾರಗಳು ಆವೇಶದ ಒಯ್ಲಿನಲ್ಲಿ ಕೊಚ್ಚಿ ಹೋಗುತ್ತದೆ.." ಅಂದಿದ್ದೆ. ಅವರು ನಕ್ಕು ತಲೆಯಾಡಿಸಿದ್ದರು. ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಪತ್ರಿಕೆಗಳಿಗೆ ಬರೆಯುವ ಪ್ರಯತ್ನ ಅವರು ಮಾಡಿದ್ದರು . ಉದ್ವೇಗ , ಆವೇಶಗಳಿಂದ ಕನ್ನ್ನಡದ ವೇದಿಕೆಗಳಲ್ಲಿ ಆಗಾಗ ಮಾತಾಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಆದರೆ, ಅಲ್ಲಿ ಸಿಗದ ಪ್ರಭುತ್ವವನ್ನು ಕನ್ನಡ ಭಾಷಾ ಶಿಕ್ಷಣದ ಮೇಲಿನ ಅದಮ್ಯ ಪ್ರೀತಿ, ಅಭಿಮಾನಗಳ ಮೂಲಕ ಸರಿದೂಗಿಸಿದ್ದರು. ಒಳ್ಳೆಯ , "ಆಡಳಿತದ ಚುಕ್ಕಾಣಿ ಹಿಡಿದ ಮಂದಿಯೂ"" ತಲೆದೂಗುವಂತಾ ಮರಾಠಿಯಲ್ಲಿ ಮಾತಾಡಿ, ತಾನು ಅಧ್ಯಕ್ಷನಾಗಿದ್ದ ಮಾಜಿವಾಡದ ಆದಿ ಶಕ್ತಿ ಕನ್ನಡ ಪ್ರಾಥಮಿಕ -ಪ್ರೌಢ ಶಾಲೆಗಳೆರಡಕ್ಕೂ ಸರಕಾರದ ಗ್ರಾಂಟು (ಅನುದಾನ) ದೊರಕಿಸಿಕೊಟ್ಟಿದ್ದ್ದರು. ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ನಾಯಕರ ದಿನಗಳು, ನಾಯಕರ ಜಯಂತಿ ಉತ್ಸವಗಳು, ಹಬ್ಬ , ಇತ್ಯಾದಿಗಳನ್ನ್ನು ಸದಾ ತನ್ನ ಅವಳಿ ಶಾಲೆಗಳಲ್ಲಿ ಆಚರಿಸುವ ಮೂಲಕ ವಾಮನ ಶೆಟ್ಟರು ಥಾಣೆಯ ಈ ಭಾಗದಲ್ಲಿ ಕನ್ನಡಿಗರ ಒಗ್ಗಟ್ಟಿಗೆ, ನಾಡು ನುಡಿಯ ಜೀವಂತಿಕೆಗೆ ಕಾರಣರಾಗಿದ್ದರು.ಕೆಡುತ್ತಿದ್ದ ಆರೋಗ್ಯದ ನಡುವೆಯೂ ಶಾಲೆಯ ಎಲ್ಲ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಗಳಲ್ಲಿ ಸ್ವತಹಾ ತಪ್ಪದೆ ಭಾಗವಹಿಸಿ, ಹುದ್ದೆಯನ್ನೇರಿದ ಕಾಟಾಚಾರಕ್ಕೆ ಕನ್ನಡದ ಮಾತಾಡುವ ಮಂದಿಗೆ ಮೇಲ್ಪಂಕ್ತಿಯಾಗಿದ್ದರು.

ಅವರ ನಿಲುವುಗಳನ್ನು ಆಕ್ಷೇಪಿಸುವುದು ಸುಲಭವಿರಬಹುದು . ಸಾರ್ವಜನಿಕ ಬದುಕಿಗೆ ತೋರಿದ ಬದ್ದತೆ, ತೋರಿದ ಛಲ, ನಡೆಸಿದ ನಾಡ ಸೇವೆಯ ಮಾದರಿಯನ್ನನುಸರಿಸುವುದು ಕಷ್ಟ. ತನ್ನ ನಿಲುವು ತಪ್ಪೆಂದು ತಿಳಿದಾಗ ಹಿಂಜರಿಕೆ ಇಲ್ಲದೆ ಅದನ್ನು ಬದಲಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದ , ವಾಮನ ಶೆಟ್ಟರದು, ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವ, ಯೋಚನೆ , ಕೊನೆಗೆ ಸಾಂಸಾರಿಕ ಬದುಕಲ್ಲೂ ಸ್ವಲ್ಪ ಭಿನ್ನ ರೂಪ . ಅದು ಅವರ ಸಾವಲ್ಲೂ ಪ್ರತಿಫಲಿಸಿದಂತಿದೆ. ಒಂದೊಮ್ಮೆ ತಾವು ತೀರ ಭಿನ್ನಾಭಿಪ್ರಾಯ ಹೊಂದಿದ್ದ , ದ.ಕ.ಜಿಲ್ಲೆಯ ಅಭಿವೃದ್ದ್ದಿಯ ಕಾರಣ ಹೊತ್ತು ಹುಟ್ಟಿದ ಜಯಶ್ರೀ ಕೃಷ್ಣ ಪರಿಸರ ಪ್ರೇಮೀ ಸಮಿತಿಯ ಜೊತೆಗೆ ಬಳಿಕ ಸಹಮತಕ್ಕೆ ಬಂದ ಅವರು ಅದೇ ವೇದಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಅಂತ್ಯ ಕಂಡದ್ದು ... ಸಮಿತಿಯ ವಾರ್ಷಿಕ ಮಹಾಸಭೆಯಲ್ಲಿ ಮಾತಾಡುತ್ತಲೇ ಕುಸಿದ ಅವರ ದೇಹಕ್ಕೆ ಕರ್ನಾಟಕದ ಕರಾವಳಿಯನ್ನು ಪ್ರತಿನಿ-ಸುವ ಕ್ರಿಶ್ಚಿಯನ್, ಮುಸ್ಲಿಮ್, ಕೊಂಕಣಿ, ಬಂಟ ಬಿಲ್ಲವ , ಮೊಗವೀರ ಹೀಗೆ ಎಲ್ಲ ಜಾತಿ ಧರ್ಮಗಳ ಸಂಘದ ಪ್ರತಿನಿ-ಗಳ ಕೈಗಳು ಆಧಾರವಾದವು . ಅಪರೂಪಕ್ಕೆ ದೇಶದ ನಾಯಕರುಗಳಿಗೆ ಸಿಗುವಂತಾ ಗೌರವವಿದು.
*****
ನೇರಾ ನೇರ ಹೇಳುವುದಾದರೆ , ಮಹಾನ್ ಶಿಕ್ಷಣ ತಜ್ಞರೆಂದು ಬಿರುದುಕೊಟ್ಟು , ಮರೆತು ಬಿಡುವುದಕ್ಕಿಂತ , ಮಹಾರಾಷ್ಟ್ರದ ಮಣ್ಣಲ್ಲಿ ಕನ್ನಡ ನುಡಿಯ ಶಿಕ್ಷಣಕ್ಕಾಗಿ ತನ್ನ ಛಲ, ಶ್ರಮ, ಸಮಯ ,ಜ್ಞಾನ ಮತ್ತು ಹಣವನ್ನು ಮೀಸಲಿಟ್ಟ ಶಿಕ್ಷಣ ಪ್ರೇಮಿ , ನುಡಿ ಸೇವಕನೆಂದು ಸರಳವಾಗಿ ಕರೆದು ಅವರನ್ನು ನೆನಪಿಟ್ಟುಕೊಳ್ಳುವುದು ನನಗಿಷ್ಟ.
*************** *

Sunday, February 7, 2010



ಮು೦ಬೈ ರಸ್ತೆ
ಬದಿಯ ಅತಿಥೇಯ… ಈ “ಬೆ೦ಚ್ ಮೆನ್”….!



ಎಲ್ಲ ಕಾಲಕ್ಕೂ ಜನ ನಿರಂತರವಾಗಿ ನಡೆಸಿಕೊಂಡು ಬಂದಿರುವ ಒಂದು ಕೆಲಸವೆಂದರೆ ಕಾಲ ಕೆಟ್ಟುಹೊಯಿತೆಂದು ಆಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾ ಬಂದಿರುವುದು. ನಡುವೆ ಇವ್ಯಾವುದಾರ ಪರಿವೆಯೂ ಇಲ್ಲದೆ , ಕೆಟ್ಟು ಹೋಗುವ ಕಾಲದೊಂದಿಗೆ ಕೆಡದೆ ಬದುಕಿನ ಸಾಫಲ್ಯಕ್ಕೆ , ಅರ್ಥವಂತಿಕೆಗೆ ,ಕಾರಣವಾಗುತ್ತಾ , ಬದುಕುವವರು ಕೆಲವರು. ತಮ್ಮ ಇರವಿಗೆ , ತಮಗೆ ದೊರೆತ ಅರಿವಿಗೆ , ತಾವು ಕಂಡು ತಮ್ಮ ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವದಲ್ಲಿ ಅರಗಿಸಿಕೊಂಡ ಮನುಷ್ಯತ್ವಕ್ಕೆ ಇಂಬು ನೀಡುವ ಇಂತವರು ಸಂಖ್ಯೆಯಲ್ಲಿ ಕಡಿಮೆ ಇರಬಹುದು , ಆದರೆ ಇವರು ಮಾಡುವ ಕೆಲಸ ದೊಡ್ಡದು. . ಇವರೆಂದೂ ಕಾಲದ ಬಗೆಗೆ ಗೊಣಗಿದ್ದನ್ನಾಗಲೀ, ಬದಲಾಗುತ್ತಿರುವ ವೌಲ್ಯಗಳ , ಮನುಷ್ಯರ ಕುರಿತು , ಆಡಿದ್ದನ್ನಾಗಲೀ ನೀವು ಕೇಳಲಾರಿರಿ. ತಮ್ಮ ಕೆಲಸ ಮುಗಿಯುತ್ತ ಲೇ ಸದ್ದಿಲ್ಲದೆ ಅಲ್ಲಿಂದ ಬದಿಗೆ ಸರಿದು ನಿಲ್ಲುತ್ತಾರವರು..

ಕೊಡು ಪಡೆದುಕೊಳ್ಳುವವರಿಬ್ಬರೂ ಹೆಚ್ಚುತ್ತಿರುವ ಕಾಲವಿದು . ಕೊಟ್ಟವನಿಗೆ ಕೊಟ್ಟದ್ದನ್ನು ಹೇಳಿ ಕೊಳ್ಳುವ ಚಪಲ ಹೆಚ್ಚಿರುವಂತೆಯೇ ಪಡೆದವನಿಗೂ ಕೊಟ್ಟವನ ಬಗೆಗೆ ತಾರೀಪು ಮಾಡಿದಷ್ಟೂ ಸಾಕೆನಿಸುತ್ತಿಲ್ಲ. ಕಾರಣ ಅದರಿಂದ ಅವನ ಮುಂದಿನ ದಿನಗಳ "ಹಸಿವೆ" ಗೂ ನಿರಂತರ ದಾರಿಯಾಗುತ್ತದೆ. ಈ ಮಧ್ಯೆ ನಿಜಾರ್ಥದಲ್ಲಿ , ಡಿವಿಜಿ ಹೇಳಿದಂತೆ "ಬೆಳಕೀವ ಸೂರ್ಯ ಚಂದ್ರರದೊಂದು ಸದ್ದಿಲ್ಲ, ಇಳೆಯಿಂದ ಮೊಳಕೆವೊಡೆವಂದು ತುತ್ತೂರಿ ದನಿಯಿಲ್ಲ.." ಎಂಬಂತೆ ಸದ್ದಿಲ್ಲದೆ, ಸುದ್ದಿ ಮಾಡದೆ ಬೆಳಕಿತ್ತವರು ಯಾರ ಗಮನಕ್ಕೂ ಬರುತ್ತಿಲ್ಲ, ಅಥವಾ ಬಂದರೂ ನಮಗದು ಅಷ್ಟಾಗಿ ಮುಖ್ಯವೆನ್ನಿಸುತ್ತಿಲ್ಲವೇನೋ..
ಹತ್ತಿರದ ಸಂಬಂಧಿಕರೊಬ್ಬರು ಮೃತರಾಗಿದ್ದ ವೇಳೆ ಅವರ ಅಂತ್ಯಕ್ರಿಯೆಗಾಗಿ ದುಃಖ ತಪ್ತರಾಗಿ ಸ್ಮಶಾನಕ್ಕೆ ಹೋದದ್ದನ್ನು ನೆನಪಿಸಿಕೊಳ್ಳಿ. ದೇಹದ ಅಂತಿಮ ಕ್ರಿಯೆಯನ್ನು ಪೂರ್ತಿ ಗೊಳಿಸುವ ಮುನ್ನ , ತೀರಾ ಬಂಧುವಿನ ಆಗಮನಕ್ಕಾಗಿ ಕಾದು ಸುಸ್ತಾಗಿರುತ್ತೀರಿ . ಆಗ ಅಲ್ಲೆರಡು ಕಂದು ಬಣ್ಣದ ಬೆಂಚುಗಳು ನಿಮ್ಮ ಸುಸ್ತಾದ ಬೆನ್ನೆಲುಬಿಗೊಂದು ಕ್ಷಣದ ಆರಾಮ ನೀಡಲು ಕಾಯುತ್ತಿರುತ್ತದೆ. ಕ್ರಿಯೆಗಳೆಲ್ಲ ಮುಗಿದು ಮನ ಭಾರವಾಗಿ,ಇನ್ನೇನು ಮನೆಯತ್ತ ಮುಖ ಮಾಡುವ ಮೊದಲು ಕೈ ಕಾಲಿಗೊಂದಿಷ್ಟು ನೀರ ಸಿಂಚನ ನೀಡಲು ಅತ್ತಿತ್ತ ನೋಡಿದರೆ ಅಲ್ಲೊಂದು ನೀರಿನ ಟ್ಯಾಂಕಿ. ಮುಖ ತೊಳೆದು ಒಂದು ಜೀವದ ಯಾತ್ರೆ ಮುಗಿಯೆತೆಂದು , ಆ ಜೀವಕ್ಕೆ ಮನದಲ್ಲೇ ನಮಿಸಿ ಹೊರಡುತ್ತೀರಿ. ಇತ್ತ ರೈಲು ಹತ್ತಲು ರೈಲ್ವೇ ನಿಲ್ದಾಣಕ್ಕೆ ಬಂದರೆ ಆಗ ತಾನೇ ಹೊರಟ ಬಂಡಿಯ ಬಾಲ ಕಾಣಿಸುತ್ತದೆ. ಸರಿ ಇನ್ನೊಂದಕ್ಕೆ ಕಾಯೋಣವೆನ್ನುತ್ತ ಆತ್ತಿತ್ತ ನೋಡುವರೇ ಅದೇ , ಅದೇ ಕಂದು ಬಣ್ಣದ ಸಿಮೆಂಟಿನ ಬೆಂಚು ಬೆನ್ನಿಗಾಸರೆ.

ಹದಿನೈದು ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೊಮ್ಮೆ ಸಯನ್‌ ಸ್ಟೇಶನ್ನಿನ ಪ್ಲಾಟ ಫಾರಂ ನಂಬರ್‌ ೧ ರಲ್ಲಿ ಒಂದಷ್ಟು ಜನ ಸುತ್ತ ಜಮಾಯಿಸಿದಂತೆ ಕಂಡು ಬಂದಿತ್ತು. ಪಕ್ಕದ ರೈಲ್ವೇ ಕ್ವಾರ್ಟರ್ಸ್‌ ನಲ್ಲೇ ಇದ್ದ ವಸತಿಯಿಂದ ಇಳಿದುಬಂದು ನೋಡಿದರೆ ಕೆಲ ರೈಲ್ವೇ ಯಾತ್ರಿ ಹೆಂಗಸರು ಬಸುರಿ ಹೆಣ್ಣೊಬ್ಬಳಿಗೆ ನೆರವಾಗುತ್ತ್ತಿದ್ದರು . ಅದು ಸುಮಾರು ಬೆಳಗ್ಗಿನ ೬ ರ ವೇಳೆ . ಹೆರಿಗೆಗೆಂದು ವಿದ್ಯಾವಿಹಾರದಿಂದ ಸಯನ್‌ ಆಸ್ಪತ್ರೆಗೆ ದಾಖಲಾಗಲು ಹೊರಟಿದ್ದ ಜೋಪಡಾ ನಿವಾಸಿ ಹೆಣ್ಣು ಮಗಳು ರೈಲಿಂದ ಇಳಿಯುತ್ತಲೇ ಬಸಿರ ಭಾರ ತಾಳಲಾರದೆ ಕುಸಿದು ಬಿಟ್ಟಿದ್ದಳು. ಬಳಿ ಇದ್ದ ಪ್ರಯಾಣಿಕರು ಆಕೆಯನ್ನು ಎತ್ತಿ ಜತನದಿಂದ ಸಿಮೆಂಟಿನ ಬೆಂಚಿನ ಮೇಲೆ ಮಲಗಿಸಿದರು. ಪ್ರಸವದ ಬಳಿಕ ಈ ಹಠಾತ್‌ ಹೆರಿಗೆಗೆ ನೆರವಾದ ಆ ಹೃದಯವಂತರಲ್ಲೊಬ್ಬ ಹೆಂಗಸು ಪಕ್ಕದಲ್ಲೇ ತಂಪು ನೀರಿನ ನಳ್ಳಿಯಿಂದ ನೀರನ್ನು ತಂದು ಬೆಂಚನ್ನು ನೆಲವನ್ನು ತೊಳೆದದ್ದು ಮೊನ್ನೆ ನಡೆದಂತೆ ಕಣ್ಣೊಳಗೆ ಕಟ್ಟಿದೆ. ಆಗಲೇ ಕಂಡದ್ದು, ಮುಂಬಯಿಯ ಜನ ಸಾಮಾನ್ಯನ ಬದುಕಿನಲ್ಲಿ ಹಾಸುಹೊಕ್ಕಾಗಿರುವ ಈ ಕಂದು ಬಣ್ಣದ ಬೆಂಚು ಮತ್ತು ನೀರಮನೆ (ಪೀಯೂಸ್‌) ಯ ಅರ್ಥಪೂರ್ಣ ಅನುಸಂಧಾನ .ಜೊತೆಗೆ ಇದರ ಹಿಂದಿರುವ ಒಂದು ಹೂ ಮೊಗ್ಗೆಯಂತಾ ಮನಸ್ಸು.
ಹಾಗೆ ನೋಡಿದರೆ ಇದು ಒಂದು ಬೆಂಚು ನೀರ ಮನೆ ಯ ಕಥೆಯಲ್ಲ. ಮುಂಬಯಿ ಎಂಬ ಮಹಾ ಶಹರದಲ್ಲಿ ನಿರಂತರವಾಗಿ ಕಳೆದ ಅರ್ಧಶತಮಾನದಿಂದ (೧೯೫೯-2009) ನಡೆದುಬಂದ ಮಹಾ "ದಾನ ಯಜ್ಞ ' ವೊಂದರ ಯಶೋಗಾಥೆ...
...ಅನಾಥ ಮಕ್ಕಳು , ನೊಂದ ಮಹಿಳೆಯರು ,ಬದುಕಿನ ಸಂಜೆಯಲ್ಲಿರುವ ವೃದ್ದರು ,ಅಶಕ್ತ ವಿಕಲಾಂಗರು , ಬಿದ್ದ ಬದುಕಿನ ಜಟಕಾಬಂಡಿಯನ್ನೆತ್ತಿ ಮತ್ತೆ ಜೀವನದ ಓಟದಲ್ಲಿ ಸಾಗಲೆತ್ನಿಸುವವರು....ಓಹ್‌..!!! ನೂರು ಸಾವಿರ ಬಗೆಯಲ್ಲಿ , ವಿಧದಲ್ಲಿ ಲಕ್ಷೋಪಲಕ್ಷ ಜನರ ಬದುಕಿಗೆ ಆಸರೆಯಾದ ಕಥೆ... ಇಲ್ಲ , ಇನ್ನೇನು ಬೆಳಕು ನಂದಿಯೇ ಹೋಯಿತು ಎಂದು ನಿಡುಸುಯ್ದಾಗ ಜೀವದ ಬೆಂಕಿ ಆರದಂತೆ ತೈಲ ಎರೆದ, ಎರೆಯುತ್ತಲೇ ಇರುವ ಕೈಯ ಕಥೆ.. !


ಸಮುದ್ರದ ಬದಿಯ ಕೊಲಬಾದಿಂದ ಹಿಡಿದು ಪಶ್ಚಿಮದಲ್ಲಿ ಮುಂಬಯಿ ಶಹರದ ಕೊನೆಯ ಉಪನಗರ ದಹಿಸರ್‌ ವರೆಗೆ ಇತ್ತ ವಿಟಿ ಯಾನೆ ಛತ್ರಪತಿ ಶಿವಾಜಿ ನಿಲ್ದಾಣದಿಂದ ಥಾಣೆ ಯ ವರೆಗೆ ರೈಲ್ವೇ ನಿಲ್ದಾಣಗಳು , ಪಾರ್ಕುಗಳು, ಸಾರ್ವಜᅵನಿಕ ಆಸ್ಪತ್ರೆಗಳು, ಜಿಲ್ಲಾ ಕಚೇರಿ, ಕೋರ್ಟು ಆವರಣಗಳು, ಶ್ಮಶಾನಗಳು, ಶಾಲೆ ಕಾಲೇಜು ಬಯಲುಗಳು, ಮಂದಿರಗಳು, ನಗರ ಪಾಲಿಕೆಗಳ, ಎಲ್ಲ ಬಸ್‌ ನಿಲ್ದಾಣಗಳು ಹೀಗೆ ಜನ ಸಾಮಾನ್ಯ ಭೇಟಿ ನೀಡುವ ಎಲ್ಲೆಡೆ ೨೧ ಸಾವಿರಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚು ಕಂದು ಬಣ್ಣದ 'ತ್ರೀ ಸೀಟರ್‌ " ಸಿಮೆಂಟಿನ ಬೆಂಚುಗಳು ೧೨೫ ಕ್ಕೂ ಮಿಕ್ಕಿದ ತಂಪು ನೀರ ಮನೆ (ಪೀಯೂಸ್‌) ಗಳು....

ಆರೋಗ್ಯ ವಿಭಾಗದಲ್ಲಿ, ನಗರದ ವಿ ಎನ್‌ ದೇಸಾಯಿ , ನಾನಾವಟಿ , ಬೊಯಿಸರ್‌ , ತಾರಾಪುರ್‌ ಮತ್ತು ಅಮರಾವತಿ ಸೇರಿದಂತೆ ೮ ಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚು ಆಸ್ಪತ್ರೆಗಳಿಗೆ ಬೆಂಕಿ ಅವಘಡ ಮತ್ತು ನೇತ್ರ ಚಿಕಿತ್ಸಾ ವಾರ್ಡ್‌ ಗಳು... ೨೭ ಆಸ್ಪತ್ರೆಗಳಿಗೆ ಅಂಬುಲೆನ್ಸ್‌ ಗಳು.. ೫೫ ನೇತ್ರ ಚಿಕಿತ್ಸಾ ಶಿಬಿರಗಳು, ೬ ಸಾವಿರ ಉಚಿತ ಕನ್ನಡಕಗಳು, ಕಾಲಿಲ್ಲದವರಿಗೆ ಗಾಗಿ ೬೦೦ ಜೈಪುರ ಕಾಲುಗಳು, ವಿಕಲಾಂಗರಿಗಾಗಿ ೧೭೫೪ ತ್ರಿಚಕ್ರ ಸೈಕಲ್‌ ಗಳು.. ೪೮೦ ಪಿ ಸಿ ಓ (ಟೆಲಿಫೋನ್‌ ಬೂತು) ಗಳು..ಕಣ್ಣಿಲ್ಲದವರಿಗಾಗಿ ೩೫೦ ಬ್ರೈಲ್‌ ವಾಚುಗಳು..ಕುರುಡರ ಆರೋಗ್ಯ ತಪಾಸಣೆಗಾಗಿಯೇ ವಿಶೇಷ ಟ್ರಸ್ಟ್‌ , ಆಸ್ಪತ್ರೆಯ ಸ್ಥಾಪನೆ..
ಆರ್ಥಿಕ ದುರ್ಬಲᅵ ಮಕ್ಕಳ ವಸತಿ ಕಲಿಕೆಗಾಗಿ ೫೦ ಕ್ಕೂ ಮಿಕ್ಕಿದ ಬಾಲಮಂದಿರ , ಬಾಲವಾಡಿ, ಎಲ್ಲರ ಮರುಕಕ್ಕೆ ಪಾತ್ರರಾದರೂ ಯಾರ ನೆರವೂ ದೊರಕದ ಕೊಳೆಗೇರಿಯಲ್ಲಿ ಮತ್ತು ವೇಶ್ಯಾ ಗಲ್ಲಿಗಳಲ್ಲಿ ಜನಿಸಿದ ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಹುಡುಕಿ ಶಾಲೆಗೆ ತರುವುದಕ್ಕಾಗಿಯೇ ಹತ್ತಾರು ಮೊಬೈಲ್‌ ವ್ಯಾನುಗಳು, ೧೧ ಹಾಸ್ಟೆಲುಗಳು , ವಾರಕ್ಕೊಮ್ಮೆ ನಡೆಯುವ ೭೦ ಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚಿನ ವೈದ್ಯಕೀಯ ತಪಾಸಣಾ ಶಿಬಿರಗಳು...
ಮಹಿಳೆಯರ ಪುನರ್ವಸತಿ ಮತ್ತು ಕಲ್ಯಾಣಕ್ಕಾಗಿ "ಶೆಲ್ಟರ್‌" ಎಂಬ ವಿಶೇಷ ಯೋಜನೆ, ೧೭ ಪುನರ್ವಸತಿ ಉಚಿತ ಹಾಸ್ಟೆಲ್‌ ೩೪೦೦ ಕ್ಕೂ ಮೀರಿದ ಹೊಲಿಗೆ ಯಂತ್ರ ವಿತರಣೆ.. ಪ್ರತಿ ವಾರ ವೃತ್ತಿ ಕಲಿಕೆ ಮತ್ತು ಅನುಭವ ಕಾರ್ಯಾಗಾರ, ಮಹಿಳೆಯರಿಗಾಗಿಯೇ ೩೧ ವೃದ್ದಾಶ್ರಮ ಮತ್ತು ಅನಾಥಾಶ್ರಮ ಗಳು...
ಉಪನಗರ ಮಲಾಡ್‌ ನಲ್ಲಿ ಸರಾಫ್‌ ಗರ್ಲ್ಸ್‌ ಕಾಲೇಜು, ಹೈಸ್ಕೂಲು, ಘನಶಾಮ್‌ ದಾಸ್‌ ಪಾರ್ಕ್‌ , ನಗರ ಪಾಲಿಕೆ ವ್ಯಾಪ್ತಿಯಲ್ಲಿ ೪೭ ಸಾರ್ವಜᅵನಿಕ ಶೌಚಾಲಯಗಳು, ಬಡವರ ಮದುವೆ ಸಮಾರಂಭಗಳಿಗಾಗಿಯೇ ಮೀಸಲಾದ ೧೧ ಕಮ್ಯೂನಿಟಿ ಹಾಲ್‌ ಗಳು..೮೫ ಶಾಲೆಗಳಿಗೆ ಉಚಿತ ಗ್ರಂಥಾಲಯಗಳು...!


ಸುಮಾರು ಮುನ್ನೂರಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚಿನ ವಿಭಾಗಗಳಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿ ವರ್ಷ ಪ್ರತಿ ದಿನ ಪ್ರತಿ ತಾಸು ಎಂಬಂತೆ ನಡೆಯುತ್ತಿರುವ ಈ ಚತುರ್‌ ವಿಧದ ದಾಸೋಹವನ್ನು ಎಷ್ಟು ಲೆಕ್ಕ ಹಾಕುತ್ತೀರಿ..ಹೇಗೆ ಲೆಕ್ಕ ಹಾಕುತ್ತೀರಿ..?
****
ಆಗ ತಾನೇ ಅವರು ಎಸ್‌ ಎಸ್‌ ಸಿ ಮುಗಿಸಿ ಕೈಗಾರಿಕಾ ಡಿಪ್ಲೊಮಾವೊಂದನ್ನು ಪೂರೈಸಿ ವರ್ಲಿಯᅵಲ್ಲಿ ಸುಪರ್‌ ಟೆಕ್ಸ್‌ ಸರೆಕ್ಸ್‌ ಗ್ರೂ ಪ್‌ ಆರಂಭಿಸಿದ್ದರು. ಅವರ ಹೆಸರು ಮಹಾವೀರ್‌ ಸರಾಫ್‌ , ವಯಸ್ಸು ಇನ್ನೂ ಇಪ್ಪತ್ತೈದು !ಉದ್ಯಮದ ಜೊತೆಗೇ ಅದೇ ವರ್ಷ ಜನತಾ ಜನಾರ್ದನನ ಸೇವೆಗೂ ನಾಂದಿ . ತಂದೆ ಘನ ಶ್ಯಾಮ್‌ ದಾಸ್‌ ಮತ್ತು ದುರ್ಗಾದೇವಿ ಸರಾಫ್‌ ಇವರ ಹೆಸರಲ್ಲಿ ೧೯೫೯ ರಲ್ಲಿ ಆರಂಭವಾದ ಈ ಬೃಹತ್‌ ಸೇವಾ ಕೈಂಕರ್ಯಕ್ಕೆ ಮುಂದೆ ಮಹಾವೀರ ಪ್ರಸಾದ್‌ ಟ್ರಸ್ಟ್‌ , ಕಿರಣ್‌ ದೇವಿ ಹಾಗೂ ಸುಪರ್‌ ಟೆಕ್ಸ್‌ ಫೌಂಡೇಶನ್‌ ಗಳೂ ಸೇರಿ ಪಂಚ ಮುಖಗಳಿಂದ ಸೇವಾ ಯಜ್ಞ ನಡೆದಿದೆ. ಆದರೆ ಈ ಐದೂ ಮುಖಗಳ ಹಿಂದಿನ ಮನುಷ್ಯ ಮುಖವೊಂದೇ ... ಮಹಾವೀರ್‌ ಸರಾಫ್‌ !
****
ಕೋರ್ಪೊರೇಟ್‌ ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಅವರ ಉದ್ಯಮಕ್ಕೆ ಒಳ್ಳೆಯ ಹೆಸರಿದ್ದರೂ ಅದೇನೂ ಅಂಬಾನಿ, ಟಾಟಾ ಬರುವಂತಾದ್ದಲ್ಲ. ಆದರೆ ದಾನ ಕಾರ್ಯದ ಹಣದ ವೌಲ್ಯ ೪೦೦ ಕೋಟಿಗೂ ಹೆಚ್ಚು . ಬದಲಿಗೆ ಯಾವನಾದರೂ ರಾಜಕಾರಣಿಗೆ ಒಂದೆರಡು ಕೋಟಿ ಕೊಡುತ್ತಿದ್ದರೆ ಅವರು ಮಲ್ಯ ಬಜಾಜ್‌ ಗಳಂತೆ ಸಂಸತ್ತಿಗೆ ಹಿಂಬಾಗಿಲ ಪ್ರವೇಶ (ರಾಜ್ಯ ಸಭಾ ಸದಸ್ಯತ್ವ) ಪಡೆಯಬಹುದಿತ್ತು. ಸ್ವಂತದ ಹಡಗು , ವಿಮಾನಗಳಲ್ಲಿ ಪಿಕ್‌ ನಿಕ್‌ ಮಾಡಬಹುದಿತ್ತು.
ಆದರೆ ಅವರು ಮುಂಬಯಿಯ ಉದ್ದಗಲದ ಜನ ಸಾಮಾನ್ಯನೆಡೆಗೆ ಹೊರಳಿದರು.ಉಕ್ಕುವ ಯೌವನದ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಐಶಾರಾಮದ ಬದುಕಿನ ಬದಲು ನಗರದ ಆಸ್ಪತ್ರೆ ಸಾರ್ವಜᅵನಿಕ ಕಚೇರಿಗಳ ಸ್ತಿತಿಗತಿಯನ್ನು ಅಧ್ಯಯನ ಮಾಡಿದರು.ಶಾಲೆ ಗಳ ಆವರಣ ಸುತ್ತಿದರು. ವೃದ್ದರನ್ನು ಅಶಕ್ತರನ್ನು ಕಂಡರು. ಇವರೆಲ್ಲರ ಆರೈಕೆಗಾಗಿಯಾದರೂ ತನ್ನ ಬಳಿ ಸಂಪತ್ತು ಬೇಕೆಂದು ಭಾವಿಸಿದರು. ಉದ್ಯಮದಲ್ಲಿ ಪರಿಶ್ರಮ ಬುದ್ದಿಮತ್ತೆ ಎರಡನ್ನೂ ಪ್ರಯೋಗಿಸಿ ಬೆಳೆದರು. ಜೊತೆಗೆ ತನ್ನ ಕನಸನ್ನೂ ಕೂಡ..!

ಕೆಲ ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ ಲಿಮ್ಖಾ ಬುಕ್‌ ಅಫ್‌ ಗಿನ್ನೆಸ್‌ ರೆಕಾರ್ಡ್ಸ್‌ ಗೆ ಆಯ್ಕೆಯಾಗುವಾಗ ಈ ಮಹಾನುಭಾವನಿಗೆ . ಆ ಸಂಸ್ಥೆ ಕೊಟ್ಟ ಬಿರುದು ಭಾರತದ "ರಸ್ತೆ ಬದಿಯ ಅತಿಥೇಯ "! ಇನ್ನೊಂದು ಸಂಸ್ಥೆ ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ಕರೆದದ್ದು ಭಾರತದ " ಬೆಂಚ್‌ ಮ್ಯಾನ್‌" . ತಾನು ಆರ್‌ ಸಿ ಸಿ ಬೆಂಚು, ನೀರಮನೆಗಳಿಂದ ಹಿಡಿದು ದಾನ ಕೊಟ್ಟ ಎಲ್ಲ ಪರಿಕರಗಳನ್ನು ಆಗಾಗ ಗಮನಿಸಿ ತಾನೇ ರಿಪೇರಿ ಮಾಡುವುದು ಇಲ್ಲ ಹೊಸತನ್ನೇ ಅಲ್ಲಿ ಹಾಕಿ ಬಿಡುವುದು ಅವರ ಇನ್ನೊಂದು ವೈಖರಿ.


ಇಷ್ಟಕ್ಕೂ ಸರಾಫ್‌ ಅವರ ದುಡ್ಡೇನೂ ಮಠ ಮದಿರಗಳಿಗೆ ಬರುವಂತೆ ಭಕ್ತರ ಹರಿಕೆಯ ಹಣವೋ , ಸಂತರೆಂದು ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳುವವರ ಪಾದಕ್ಕೆ ಬಿದ್ದ ಕಾಣಿಕೆಯೋ ಅಲ್ಲವಲ್ಲಾ... ನಮ್ಮ ನಿಮ್ಮಂತೇ ಬೆಳಗ್ಗೆ ಎದ್ದು ದುಡಿವ , ೭೬ ರ ಇಳಿ ಹರಯದಲ್ಲೂ ತಪ್ಪದೆ ಕಚೇರಿಗೆ ಹೋಗುವ , ದುಡಿಮೆಯ ಫಲ. ಅದಕ್ಕಾಗಿಯೇ , ಅವರ ಸೇವೆಯೂ ಅಷ್ಟೇ ,.. ನೇರವಾಗಿ ಜನತಾ ಜನಾರ್ಧನನಿಗೆ, ಮಧ್ಯೆ "ಮಧ್ಯವರ್ತಿ" ಗಳಿಲ್ಲ. .ಹಾಗಾಗಿಯೇ ಅವರು ಸಮಾಜದ ಕಟ್ಟಕಡೆಯ ಮನುಷ್ಯನ ಗೆಳೆಯ!!
ಬಡಬಗ್ಗರ ಸೇವೆಯಲ್ಲಿ ಒಂದು ಸರಕಾರಕ್ಕೆ ಪರ್ಯಾಯᅵ ಹೆಸರು ಮಹಾವೀರ್‌ ಸರಾಫ್‌ . ಆದರೆ ಅಲ್ಲಿ ಪ್ರಜೆಯ ದುಡ್ಡು ಪ್ರಜೆಗೆ ಇಲ್ಲಿ ವ್ಯಕ್ತಿಯ ಮನೆಯ ದುಡ್ಡು ಪ್ರಜೆಯ ಹಿತಕ್ಕೆ . ತನ್ನ ಮೂವರು ಗಂಡು ಮಕ್ಕಳನ್ನೂ ಈ "ಬಹುಜನ ಹಿತಾಯ ಸುಖಾಯ" ಕೆಲಸದಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿಸಿರುವ ಸರಾಫ್‌ ಸದಾ ತೆರೆಯ ಮರೆಯಲ್ಲುಳಿಯ ಬಯಸುತ್ತಾರೆ. ಗಿನ್ನೆಸ್‌ ರೆಕಾರ್ಡ್‌ ವ್ಯವಸ್ಥಾಪಕರು ಬಹು ಒತ್ತಾಯ ಮಾಡಿದ ಬಳಿಕವಷ್ಟೇ ಅವರು ತನ್ನ ಪ್ರಸಿದ್ದ ತ್ರೀ ಸೀಟರ್‌ ಬೆಂಚಿನ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತು ಛಾಯಾಚಿತ್ರಕ್ಕೆ ಅವಕಾಶ ನೀಡಿದರು. ಇಷ್ಟೆಲ್ಲ ಕೆಲಸದ ಬಗೆಗೆ ಕೇಳಿದರೆ ಅವರು ಹೇಳುವ ಮಾತೇನು ಗೊತ್ತಾ..."" ಕುಟುಂಬ ಬಹಳ ಕಷ್ಟದ ದಿನಗಳಲ್ಲಿದ್ದಾಗಲೂ ನನ್ನ ಅಮ್ಮ ನೆರಯ ಬಡ ಮಕ್ಕಳ ಶಾಲೆಯ ಫೀ ಕಟ್ಟುತ್ತಿದ್ದಳು..ನನಗವಳು ಏನೂ ಹೇಳಿಲ್ಲ...ಆದರೆ ನಾನವಳು ಹೇಳದೆಯೇ ಕಾಯಕವನ್ನು ಮುಂದುವರಿಸುತ್ತಿದ್ದೇನೆ, ಇನ್ನು ಜನರ ಕೃತಜ್ಞತೆಯ ಚಿಂತೆ ನನಗೇಕೆ....""
****
ಇನ್ನೆಂದಾದರೂ ರೈಲು ನಿಲ್ದಾಣದಲ್ಲೋ, ಪಾರ್ಕುಗಳಲ್ಲೋ ಆ ಕಂದು ಬಣ್ಣದ ಬೆಂಚಲ್ಲಿ ಕೂತಾಗ ಸರಾಫ್‌ ಟ್ರಸ್ಟ್‌ ನ ಹೆಸರು ಕಂಡಲ್ಲಿ , ಆಪ್ತವಾಗೊಮ್ಮೆ ಸವರಿ ಕೊಳ್ಳಿ.. ..ಬೆರಳ ತುದಿಗಂಟಿದ ಪ್ರೀತಿಯ ಹುಡಿಯನ್ನು ಎದೆಗೊತ್ತಿಕೊಳ್ಳಿ..

******

Sunday, January 31, 2010

ಬಿ ಎಂ ಎ೦ಬ ಬಹುಶ್ರುತ ...ಈಗ ಪದ್ಮ ಪುರಸ್ಕೃತ


ದೇಶ ಕಂಡ ಮಹಾನ್ ಚಿಂತಕ ನಾನೀ ಪಾಲ್ಖೀವಾಲ ಇವರನ್ನು , "ಹೃದಯವಂತ ಹೃದಯ ತಜ್ಞ" ಎಂದು ಕರೆದಿದ್ದರು ! ರಾಷ್ಟ್ರಪತಿ ಭವನದಲ್ಲಿ ಸಂತನಂತೇ ಬದುಕಿದ ಕನಸುಗಾರ , ಭಾರತ ರತ್ನ ಡಾ/ ಅಬ್ದುಲ್ ಕಲಾಂ ತಾವು ಹೋದಲ್ಲೆಲ್ಲ , ಇವರು ಜನತೆಯ ಆರೋಗ್ಯದ ಕುರಿತಾಗಿ ಬರೆದ ಕಿರು ಪುಸ್ತಿಕೆಗಳ ಬಗೆಗೆ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದರು. ಅಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ. . ."ಸಮಸ್ತ ಮಾನವ ಜನಾಂಗಕ್ಕೆ ನೋವಿಂದ ಮುಕ್ತಿ ಕೊಡಬೇಕೆಂಬ ನಿಮ್ಮ ಕಳಕಳಿಗೆ ಯಶ ದೊರೆಯಲೆಂದು' ಕಲಾಂ ಇವರನ್ನು ಹುರಿದುಂಬಿ ಸುತ್ತಿದ್ದರು .

ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಯಾಗಿ, ಪ್ರಾಧ್ಯಾಪಕನಾಗಿ, ಮೇರು ಉಪನ್ಯಾಸಕನಾಗಿ, ಶಿಕ್ಷ ಣ ತಜ್ಞನಾಗಿ, ಆರೋಗ್ಯದ ಸಲಹಾಕಾರನಾಗಿ, ತತ್ವವೇತ್ತನಾಗಿ....ದಕ್ಷಿಣ ಅಮೇರಿಕಾವೊಂದನ್ನು ಹೊರತು ಪಡಿಸಿ ಇವರು ಮೆಟ್ಟದ ಜಗತ್ತಿನ ದೇಶಗಳಿಲ್ಲ. ಸಂಸ್ಕೃತದಿಂದ ತೊಡಗಿ, ಸಾಕ್ರೆಟಿಸನ ವರೆಗೆ, ಆಯುರ್ವೇದದಿಂದಾರಂಭಿಸಿ ಆರ್ಯ ವೃತ್ತಾಂತದ ವರೆಗೆ , ಅಗಸ್ತ್ಯನಿಂದಾರಂಭಿಸಿ, ಅಗಸ್ಟಸ್ ಹಿಕ್ಕಿಯವರೆಗೆ ಇವರು ತಟ್ಟದ ಜ್ಞಾನದ ಶಾಖೆಗಳಿಲ್ಲ. ಅದು ಭಾಷಣವಿರಲಿ, ಲೇಖನವಿರಲಿ, ಇವರು ಮುಟ್ಟದ ಹೃದಯಗಳಿಲ್ಲ. ಮಾತಿಗೆ ನಿಂತರೆ ಮೂವತ್ತೇ ಜನರ ಪುಟ್ಟ ಗುಂಪಿರಲಿ, ಮೂರು ಸಾವಿರದ ಸಂದೋಹವಿರಲಿ, ಅಲಿಸಿದ ಜನ ಮಂತ್ರಮುಗ್ದ . ಮಾತು ಮುಗಿಸಿದ ಇವರ ಮುಖದೊಳಗೋ , ಇನ್ನ್ನಷ್ಟೇ ಮಾತು ಆರಂಭಿಸ ಹೊರಟ ಭಾವ -ಸ್ನಿಗ್ದ !

ಮನುಷ್ಯರ ಬಗೆಗೆ ಈತನಿಗೆ ತರ -ತಮಗಳಿಲ್ಲ. ಉಳ್ಳವನಿಗೊಂದು -ಇಲ್ಲದವನಿಗೊಂದು ಎಂಬ ಸರಿ -ಬೆಸಗಳಿಲ್ಲ. ಹರಿವ ಜಲದಂತೆ ಎಲ್ಲರೆದೆಯಲ್ಲಿ ಆವರಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಜೀವದ್ರವ ಈ ' ಮನುಕುಕುಲ ಮಿತ್ರ ' . ಆಧುನಿಕ ವೈದ್ಯಪದ್ದತಿಯ ತವರೆಂಬ ಹೆಗ್ಗಳಿಕೆಯ ಬ್ರಿಟನ್ನಿಗೇ ವಿವಿಧ ನೆಲೆಗಳಲ್ಲಿ ವೈದ್ಯಕೀಯ ಕಲಿಸಿದ ಮೇಧಾವಿ. ಅದರೆ ತನ್ನ ಬಳಿ ರೋಗಿಯಾಗಿ ಬಂದವನಿಗಾದರೋ, ಮಲ್ಲಿಗೆ ನಗು ಬೀರಿ, ಅಣ್ಣ, ಅಕ್ಕ ಎಂಬ ಕಕ್ಕುಲಾತಿ ತೋರಿ, ನೋಟದಲ್ಲೇ ಅರ್ಧ ಕಾಯಿಲೆಯನ್ನೋಡಿಸಿ ಬಿಡುವ ಗೆಳೆಯ, ಸದಾ ನಿಗರ್ವಿ .

ಹುಟ್ಟಿದ್ದು ಜಿಲ್ಲೆಯಾಗುವುದಕ್ಕಿಂತ ಮುಂಚಿನ ಉಡುಪಿಯ ಬೆಳ್ಳೆಯಲ್ಲಿ(1938 ). ಬಾಲ್ಯ ಕಳೆದದ್ದು ಹೈಸ್ಕೂಲು ಕಲಿತದ್ದು ಹಿರಿಯಡ್ಕದಲ್ಲಿ , ಇಂಟರ್ ಮೀಡಿಯಟ್ ದಾಟಲು ದೊರೆತದ್ದು ಖ್ಯಾತಿವೆತ್ತ ಎಂಜಿಎಂ ಕಾಲೇಜು.ಎಂಬಿಬಿಎಸ್ ಮದ್ರಾಸಿನ ಸ್ಟೇನ್ಲಿ ಮೆಡಿಕಲ್ ಕಾಲೇಜು. ಎಂಡಿ ಮಾಡಿದ್ದು ಲಕ್ನೋದ ಕಿಂಗ್ ಜಾರ್ಜ್ ಮೆಡಿಕಲ್ ಕಾಲೇಜಿಂದ, ಮುಂದೆ ಬ್ರಿಟನ್, ಅಮೆರಿಕಾ ರಾಷ್ಟ್ರಗಳಲ್ಲಿ ಎಂ ಆರ್ ಸಿಪಿ, ಎಫ್ ಆರ್ ಸಿಪಿ, ಎಫ್ ಎ ಸಿಸಿ ಸೇರಿದಂತೆ ಹತ್ತಾರು ಉನ್ನತ ವೈದ್ಯಕೀಯ ಪದವಿ. ಉದ್ದಕ್ಕೆ ಬರೆಯ ಹೊರಟರೆ ಸಿಕ್ಕಿದ ಮಾನ , ಸನ್ಮಾನ ಪ್ರಶಸ್ತಿ -ಪುರಸ್ಕಾರಗಳ ಮಾತು ಬಿಡಿ, ದೇಶ ವಿದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ಪಡೆದ ಪದವಿಗಳನ್ನು ನಮೂದಿಸ ಹೊರಟರೂ ಹೆಸರಿನ ಮುಂದೆ ಮತ್ತೆ ಮೂರು ಗೆರೆಗಳು ಬೇಕಾಗುತ್ತವೆ. ಹಾಗಾಗಿಯೇ ಏನೋ, ಬೆಳ್ಳೆ ಮೋನಪ್ಪ ಹೆಗ್ಡೆ ಎ೦ಬ ಉದ್ದ ಹೆಸರು ಬಿಎಂ ಹೆಗ್ಡೆ ಎಂದು ಹೃಸ್ವಗೊಂಡದ್ದು!!

ವೃತ್ತಿ ಆರಂಭಿಸಿದ್ದು ವೈದ್ಯನಾಗಿ. ಬೆಳೆದದ್ದು ಹೃದಯ ತಜ್ಞನಾಗಿ. ಖ್ಯಾತಿ ಪಡೆದದ್ದು ವೈದ್ಯಕೀಯ ಕಾಲೇಜಿನ ಪ್ರಾಧ್ಯಾಪಕನಾಗಿ-ಪ್ರಾಚಾರ್ಯನಾಗಿ -ಕುಲಪತಿಯಾಗಿ. ಪ್ರಪಂಚವಾಸಿಯಾದದ್ದು ಚಿಂತಕನಾಗಿ -ಶಿಕ್ಷಣ ವೆತ್ತನಾಗಿ -ಮಹಾನ್ ವಾಗ್ಮಿಯಾಗಿ., , ಸಂಶೋಧಕನಾಗಿ, ಲೇಖಕನಾಗಿ, ರೋಗಿಯ ಮಾನವ್ಯ ಗೆಳೆಯನಾಗಿ !

ಸುಮಾರು ನಾಲ್ಕು ದಶಕಕ್ಕೂ ಮಿಕ್ಕಿ ಮಣಿಪಾಲದ ಕಸ್ತೂರ್ಬಾ ವೈದ್ಯಕೀಯ ಕಾಲೇಜಿನಲ್ಲಿ ಪ್ರಾದ್ಯಾಪಕನಾಗಿ ವಿವಿಧ ಹುದ್ದೆಗಳನ್ನೇರಿ, ಎಲ್ಲಕ್ಕೂ ಕಲಶವಿಟ್ಟಂತೆ ಮಣಿಪಾಲ ಡೀಮ್ಡ್ ವಿಶ್ವ ವಿದ್ಯಾಲಯದ ಉಪಕುಲಪತಿಯಾಗಿ ಖ್ಯಾತಿಪಡೆದ ಡಾ.ಬಿ ಎಂ ಹೆಗ್ಡೆ ರೋಗಿಗಳ ಎದೆಗೆ ಔಷಧಕ್ಕೂ ಮಿಕ್ಕಿದ ವಿಶ್ವಾಸ , ನಂಬಿಕೆಯ ಸ್ಪೂರ್ತಿಯನ್ನೆರೆದು ಅವರ ಜೀವಿತವನ್ನು ವಿಸ್ತರಿಸಿದವರು. ತನ್ನೊಳಗೆ ತಾನೇ ವೈರುದ್ಯವೆಂಬಂತೆ "ಔಷಧ ಕೇವಲ ಐವತ್ತು ಭಾಗ , ಇನ್ನರ್ಧ ವೈದ್ಯರ ಮೇಲಿನ ರೋಗಿಯ ನಂಬಿಕೆ " ಎಂಬ ಸತ್ಯವನ್ನು ಬಹಿರಂಗವಾಗಿಯೇ ಸಾರಿದವರು.

ಅವರೆಂದೂ ಮಲ್ಟಿನ್ಯಾಶನಲ್ ಕಂಪೆನಿಗಳು ತಮ್ಮ ಔಷದೋತ್ಪನ್ನಗ ಳ ಪ್ರಚಾರಕ್ಕಾಗಿ ಕೊಡಮಾಡುವ ಪುಕ್ಕಟೆ "ಜಂಕೆಟ್" ಗಳಲ್ಲಿ ಉಚಿತ ವಿದೇಶಯಾನ ಕೈಗೊಂಡವರಲ್ಲ. ಕಂಪೆನಿಗಳ ಉಚಿತ ಟಿಕೇಟುಗಳಲ್ಲಿ ಕುಟುಂಬ ಯಾತ್ರೆ ನಡೆಸಿದವರೂ ಅಲ್ಲ.ಹೋಗಲಿ ಎಂದರೆ ಅವರದೆನ್ನುವ ಒಂದು ಆಸ್ಪತ್ರೆಯನ್ನೂ ಹೊಂದಿದವರಲ್ಲ. ವೈದ್ಯ ವೃತ್ತಿಯ ವ್ಯಾಪಾರ ಅವರ ಜಾಯಮಾನಕ್ಕೆ ಹೊಂದುವಂತಾದ್ದೇ ಅಲ್ಲ! ವೈದ್ಯರಾಗಿದ್ದುಕೊಂಡೇ, ವೈದ್ಯಕೀಯದೊಳಗಿನ ರಾಜಕೀಯವನ್ನು, ವೈದ್ಯ ರು ವಿಜ್ಞಾನದ ಹೆಸರಲ್ಲಿ ಹರಡುವ "ಸುಳ್ಳು" ಗಳನ್ನು , ಔಷಧ ಗುಳಿಗೆಗಳೊಳಗಿನ "ಝಳ್ಳು" ಗಳನ್ನು ಮಾತಿನ ಚಾಟಿಯಿಂದ ಚಿವುಟಿದವರು.ಎಷ್ಟೋ ಬಾರಿ ವೈದ್ಯ ಸಮೂಹದ ಪ್ರೀತಿಗೇ ಎರವಾಗಿ ದೊರಕಬೇಕಿದ್ದ ನ್ಯಾಯಯುತ "ಸ್ಥಾನ"ಗಳಿಂದ ದೂರಾದವರು. ಆದರೆ ಜನಮಾನಸದ ಗದ್ದುಗೆಯಲ್ಲಿ ವಿರಾಜ"ಮಾನ"ರಾದವರು.

ಸಾರ್ವಜನಿಕ ಭಾಷಣ ಕಲೆಯಿಂದ ತೊಡಗಿ ಜನ ಸಾಮಾನ್ಯನ ಆರೋಗ್ಯದ ವರೆಗೆ 35 ಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚು ಪ್ರಖರ ಅಧ್ಯಯನದ ಪಾಂಡಿತ್ಯಪೂರ್ಣ ಕೃತಿಗಳನ್ನು ಅವರು ಕನ್ನಡ -ಇಂಗ್ಲೀಷ್ ಭಾಷೆಗಳಲ್ಲಿ ಬರೆದಿದ್ದಾರೆ. ಪಂಡಿತನಾದವನು ಪಾಮರನಿಗಾಗಿಯೂ ಬರೆಯ ಬೇಕಾಗುತ್ತದೆಂಬ ನುಡಿಯಂತೆ ಎಲ್ಲ ವರ್ಗದ ಜನತೆಯೂ ವೈದ್ಯಕೀಯದಂತಹ ಗಹನ ವಿಷಯವನ್ನೂ ಅರ್ಥೈಸಿಕೊಳ್ಳಬಳ್ಳಂತಾ ಸರಳತೆ ಈ ಎಲ್ಲ ಕೃತಿಗಳ ಜೀವಾಳ.

ಹಾಗೆ ನೋಡಿದರೆ , ಬಿ ಎಂ ಹೆಗ್ಡೆಯವರನ್ನು , ಖ್ಯಾತ ವೈದ್ಯರೆಂದೋ, ಹೃದಯ ತಜ್ಞರೆಂದೋ ಅಥವಾ ಖ್ಯಾತಿವೆತ್ತ ಪ್ರಾಧ್ಯಾಪಕರೆಂದೋ, ಹೇಳಿಬಿಟ್ಟಲ್ಲಿ ಅದು ಹತ್ತರಲ್ಲೊಂದು ಮುಖವೂ ಅಗುವುದಿಲ್ಲ. ಕೊಂಕಣಿಯಿಂದ ತೊಡಗಿ ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ವಿಸ್ತರಿಸಬಲ್ಲ, ತುಳುವಿನಿಂದಾರಂಭಿಸಿ ತಮಿಳಿನಲ್ಲಿ ಮುಗಿಸಬಲ್ಲ, ಇಂಗ್ಲಿಷಿನಲ್ಲಿ ನೆನಪಿಸಿ , ಹಿಂದಿಯಲ್ಲಿ ಬೆಳೆಸಬಲ್ಲ, ಮಲಯಾಳಂನಲ್ಲಿ ಉತ್ತರಿಸಿ, ತೆಲುಗಿನಲ್ಲಿ ಅರ್ಥೈಸಿಕೊಳ್ಳಬಳ್ಳ, ಎಳ್ಳಷ್ಟೂ ಲೋಪವಿಲ್ಲದೆ ಸಂಸ್ಕೃತದ ತತ್ವಮಸಿಗಳನ್ನುದ್ದರಿಸಬಲ್ಲ, ಹೀಗೆ, ಎಂಟಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚು ಭಾಷೆಗಳಲ್ಲಿ ನಿರಾಯಾಸವಾಗಿ , ಪಾಂಡಿತ್ಯರ್ಪೂವಾಗಿ ವ್ಯವಹರಿಸ ಬಲ್ಲ, ಬಿ ಎಂ ಹೆಗ್ಡೆ, ಭಾಷೆ, ಸಂಸ್ಕೃತಿಗಳ ಸಾಮರಸ್ಯದ ಐಸಿರಿ. ತಾನು ಬಲ್ಲ ಬಹು ಸಂಸ್ಕೃತಿಗಳ ಜೀವಾಳಕ್ಕೆ ತಾನೇ "ಪ್ರತಿಮೆ" ಯಾಗಿ ನಿಲ್ಲಬಲ್ಲ ನಿಜದ ಮಾದರಿ.

ಕನ್ನಡ ಭಾಷೆಗಾದರೂ ಅಷ್ಟೇ, ಓರ್ವ ಕವಿ, ಸಾಹಿತಿಗಿನ್ತಲೂ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ, ಕನ್ನಡಿಗನಿರುವೆಡೆಯಲ್ಲೆಲ್ಲಾ ಹೋಗಿ, ವೈಚಾರಿಕ , ಆದರೆ, ಸರಳ ವಾಗ್ವೈಕರಿಯಿಂದ ನುಡಿಯಲ್ಲೇ ನಾಡು ಕಟ್ಟಿದವರು, ಡಾ. ಬಿ ಎಂ. ಮುಂಬಯಿ ಯಂತಹಾ ಕನ್ನಡಿಗರ ಇನ್ನೊಂದು ನಾಡಿಗೆ ಅವರ ಭೇಟಿ, ಮಾತು, ಸಂವಾದ ಅದೆಷ್ಟು ಬಾರಿಯೋ, ..ಬಂದಷ್ಟೂ ಬಾರಿ ಜನತೆಯ ಎದೆ ಕವಾಟದೊಳಗೇ ಪ್ರೀತಿ ಬಿತ್ತಿ ಬಿಡುವುದು ಅವರ ಮಾತಿನ ವೈಖರಿ- - ನುಡಿಸಿರಿಯ ಐಸಿರಿ !

ಎಪ್ಪತ್ತೆರಡರ ವಯಸ್ಸಿನಲ್ಲೂ ಪ್ರಪಂಚದಾದ್ಯಂತ ಹತ್ತ್ತಾರು ವೈದ್ಯಕೀಯ ವಿಶ್ವವಿದ್ಯಾಲಯಗಳಲ್ಲಿ ಸಂದರ್ಶನ ಪ್ರಾದ್ಯಾಪಕರಾಗಿ , ಮೌಲ್ಯ ಮಾಪಕರಾಗಿ, ಬೋಧಕರಾಗಿ ಅವಿಶ್ರಾಂತ ದುಡಿವ , ಗರಿಷ್ಟ ಪ್ರಮಾಣದ ಆರೋಗ್ಯ ಸಮಸ್ಯೆಯುಳ್ಳ ಬಿಹಾರ ರಾಜ್ಯಕ್ಕೆ ಸಾರ್ವಜನಿಕ ಆರೋಗ್ಯ ಇಲಾಖೆಯ ಮುಖ್ಯ ಸಲಹಾಕಾರರಾಗಿ ದುಡಿಯುವ ಹೆಗ್ಗಳಿಕೆ ಡಾ ಹೆಗ್ಗಡೆಯವರದ್ದು. ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಅಂತಾರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಮಟ್ಟದಲ್ಲಿ ಗ್ರೇಟ್ ಟೀಚರ್ ಪ್ರಶಸ್ತಿ , ಡಾ ಬಿಸಿ ರಾಯ್ ಅವಾರ್ಡ್ ಫಾರ ಎಮಿನೆಂಟ್ ಮೆಡಿಕಲ್ ಟೀಚರ್, ಡಿಸ್ಟಿಂಗ್ವಿಶ್ಡ್ ಫಿಶೀಸಿಯನ್ ಆಫ್ ಇಂಡಿಯಾ ಪ್ರಶಸ್ತಿ, ಗುಜರಾತಿನ ಗಾಂ-ಧಿ ಫಂಡೇಶನ್ ಪ್ರಶಸ್ತಿ, ತಮಿಳ್ನಾಡಿನ ಬೆಸ್ಟ್ ಒರೇಶನ್ ಪ್ರಶಸ್ತಿ, ಕುವೈಟ್ ವಿವಿಯ ಪ್ರಶಸ್ತಿ, ಕರ್ನಾಟಕದ ರಾಜ್ಯೋತ್ಸವ ಪ್ರಶಸ್ತಿ, ...ಎಷ್ಟೊಂದು ಪ್ರಶಸ್ತಿ ಪುರಸ್ಕಾರಗಳು ...ಇದೀಗ ಪದ್ಮ ಭೂಷಣ!

ಹತ್ತೊಂಭತ್ತನೆಯ ಶತಮಾನದಿಂದೀಚಿನ ಅವಿಭಜಿತ ದಕ್ಷಿ ಕನ್ನಡ ಜಿಲ್ಲೆ, ಕನ್ನಡ ನಾಡಿಗೆ , ಆ ಮೂಲಕ ಇಡಿಯ ದೇಶಕ್ಕೆ ಕೊಟ್ಟ ಎರಡು ಅಮೂಲ್ಯ ಪ್ರತಿಭೆಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದು ಕಾರಂತನೆಂಬ ಬೆಟ್ಟವಾದರೆ , ಇನ್ನೊಂದು ಬಿಎಂ ಹೆಗ್ಡೆ ಎಂಬ ಮನುಷ್ಯ ರತ್ನ.

ಹೌದಾ, ಅವ್ರಿಗೆ ಆ ಪ್ರಶಸ್ತಿ ಬಂತಾ, ಅವರೇನು ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆ ...ಅವರ ಕ್ಷೇತ್ರ - ಕೊಡುಗೆ ಏನು...? ಅಥವಾ ಯಾವ ಪಕ್ಷದ ಒಲವಿನವರು...ಯಾವ ಕಂಪೆನಿಯ ಮಾಲಕರು...? ಇದು,ಇತ್ತೀಚಿನ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ದೊಡ್ಡ ಮಟ್ಟದ ಪ್ರಶಸ್ತಿಗಳು ಪ್ರಕಟಗೊಂಡಾಗ , ಅವುಗಳಿಗೆ ಪಾತ್ರರಾಗುವ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳ ಬಗೆಗೆ ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಮೂಡುವ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳಿವು. ಎಷ್ಟೋ ಬಾರಿ ಇವು ನಮ್ಮ ಆತಂಕವೆಂದರೂ ಸರಿಯೇ! ಆದರೆ ದೇಶದ ಪ್ರಥಮ ಪ್ರಜೆಯಾದ ರಾಷ್ಟ್ರಪತಿಗಳು ನೀಡುವ ಅತ್ಯುಚ್ಚ ಪ್ರಶಸ್ತಿಗಳಲ್ಲೊಂದಾದ ಪದ್ಮ ಭೂಷ ಈ ಬಾರಿ "ಇವ ನಮ್ಮವ , ಇವ ನಮ್ಮವ ' ನೆಂದು ಹೆಮ್ಮೆಯಿಂದ ನಾವೆಲ್ಲ ಹೇಳಬಲ್ಲ, ಕೊಂಡಾಡಬಲ್ಲ ವ್ಯಕ್ತಿಯ ಮುಡಿಗೇರಿ ತನ್ನ ತಾನೇ ಸಿಂಗರಿಸಿಕೊಂಡಿದೆ.

***

ದಿನಗಳ ಹಿಂದೆ ಅವರ ಇ - ಮೇಲಿಗೊಂದು ಸಂದೇಶ ಕಳುಹಿಸಿದ್ದೆ .. "ನಮ್ಮೆಲ್ಲರ ಅಭಿಮಾನದ ನಿಮಗೆ ಕೊನೆಗೂ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಪ್ರಶಸ್ತಿಯ ಸಿರಿ ಬಂತಲ್ಲಾ..ದಿಲ್ಲಿಯಲೂ ಮಲ್ಲಿಗೆಯಾದ ಜೀವವೇ ನಿಮಗೆ ನೂರೊಂದು ಸಲಾಮು ...ಮರು ತಾಸಿನಲ್ಲೇ ಅವರ ಉತ್ತರದ ಮುಲಾಮು..."ನನ್ನ ನೆಚ್ಚಿನ ದಯಾ, ಪ್ರಶಸ್ತಿಯ ಮಾತಂತಿರಲಿ , ಇದರಿಂದ ಖುಷಿಪಟ್ಟ ನಿನ್ನಂತವರಿಗೆ ನನ್ನ ಲಕ್ಷ ಸಲಾಮು.... ' ಇದು ಬಿ.ಎಂ!

***

ರೋಗಿಗಳ ನಂಬಿಕೆಯ, ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿ ಸಮೂಹದ -- ಚಿಂತಕ ಸಂದೋಹದ ನೆಚ್ಚಿನ , ಪ್ರೀತಿ , ಸಜ್ಜನಿಕೆಯಲ್ಲಿ ವಿಶ್ವಾಸವಿಟ್ಟ ಮನುಷ್ಯರೆಲ್ಲ ರ ಮೆಚ್ಜ್ಚಿನ , ಡಾ. ಬಿ.ಎಂ, ನಮ್ಮ ನಡುವಿರುವ ಅಪರೂಪದ ಬಹುಶ್ರುತ - ಬಹು ಮಾನಿತ !!